Κολλέγιο Brighton

Η ανατροπή

Ste: Έλα να πάμε στο σπίτι μου. (είπα δίνοντάς της το χέρι μου για να σηκωθεί).
Kat: Είσαι σίγουρος;
Ste: Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου.
Kat: Και αυτόν τι θα τον κάνουμε;
Ste: Θα τον αφήσουμε εδώ. Μην ανησυχείς, είναι ζωντανός. Θα τον καταγγείλουμε. Έλα πάμε.

{Στο σπίτι}
Ste: Έλα πιες λίγο νερό.
Kat: Το παιδί κοιμάται έτσι; (είπα παίρνοντας το ποτήρι).
Ste: Ναι. Μαλώσαμε πριν λίγο και τον έβαλα τιμωρία.
Kat: Γιατί;
Ste: Δεν συμπαθεί την Aurora. Συνέχεια μου ζητάει εσένα. Έχει επηρεαστεί αρνητικά με την όλη κατάσταση και στο σχολείο. Γι'αυτό σε έψαχνα. Για να το συζητήσουμε. Πέρασα από το σπίτι σου και δεν ήσουν εκεί. Σκέφτηκα λοιπόν να περάσω από το γραφείο σου. Ο Θεός με έστειλε.
Kat: Όντως. Ευχαριστώ πολύ για ότι έκανες. Να ξες πως σου το χρωστάω.
Ste: Δεν μου χρωστάς τίποτα. Όφειλα να σε βοηθήσω.
Kat: Τι σκέφτεσαι να κάνουμε με τον Logan;
Ste: Δεν ξέρω ακόμα, αλλά κατάλαβα ότι σε χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ.
Kat: Δεν γίνεται όμως να μετακομίσω εδώ. Πρέπει να βρούμε άλλη λύση. Εσύ θέλεις να συνεχίσεις την ζωή σου με την γυναίκα που αγαπάς και είναι λογικό αλλά το παιδί δεν μπορεί εύκολα να το καταλάβει.
Ste: Την Aurora δεν την αγαπάω. Είναι καλό κορίτσι και έχω αισθήματα για αυτήν. Αυτό είναι όλο. Αν πήγαιναν τα πράγματα καλά ίσως προχωρούσα σοβαρότερα μαζί της αλλά μάλλον είναι λάθος μετά από όλα αυτά...
Kat: Ποιά αυτά;
Ste: Που ο Logan δεν είναι καλά ψυχολογικά, δεν τα πηγαίνει καλά με τα μαθήματα του και που παραλίγο να σε βίαζε αυτός ο μαλάκας.
Kat: Δεν χρειάζεται να είσαι συνεχώς δίπλα μου. Αυτό ήταν μια άτυχη στιγμή. Και όσον αφορά το παιδί στο χέρι σου είναι να βελτιωθεί η κατάσταση του.
Ste: Κοίτα Katelyn. Αυτό που έγινε με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο νοιάζομαι για εσένα. Δεν έπαψα ποτέ να σε αγαπάω και όταν είδα αυτό το κτήνος πάνω σου τρόμαξα πάρα πολύ.
Ίσως πληγώσω να συναισθήματα της Aurora αλλά είναι για καλό σκοπό.
Kat: Τι εννοείς;
Ste: Θέλεις να ξαναρχίσουμε από την αρχή; Αν δεν έχεις πια αισθήματα για εμένα τότε θα το καταλάβω και ας ξεχάσουμε αυτά που μόλις είπα.
Kat: Όσο και να με έχεις πληγώσει δεν έπαψα να νοιάζομαι για εσένα. Ήσουν ο πρώτος μου έρωτας. Δεν ξέρω αν η σχέση μας μπορεί να γίνει όπως όταν πρωτογνωριστήκαμε αλλά νομίζω πως μπορούμε να δοκιμάσουμε. Τουλάχιστον για το παιδί. Μας έχει και τους δύο ανάγκη.
Ste: Αλήθεια λες;
Kat: Ναι.
Ste: Σε ευχαριστώ πολύ. Να ξες πως θα αλλάξω. Δεν θα σε πιέζω όπως έκανα παλιά. Θα επανορθώσω.
Kat: Ας το ελπίσουμε.

{Το επόμενο απόγευμα}
Ste: Είδες; Ολα πήγαν καλά. Το καθίκι μπήκε φυλακή και εσύ δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα πια. (είπα βάζοντας το πανωφόρι μου στον καλόγερο).
Kat: Ναι το ξέρω. Ηρέμησα.
Ste: Σου το υπόσχομαι πως η ζωή σου θα είναι διαφορετική πλέον. Εγώ θα είμαι δίπλα σου, το παιδί σου μόνο που δεν έκανε φούρλες από την χαρά του που επέστρεψες και θα ψάξουμε για άλλη δουλειά. Εκτός αν θέλεις να συνεχίσεις το πανεπιστήμιο.
Kat: Το πανεπιστήμιο; Πάει αυτό για εμένα. Ό,τι ήξερα το έχω ξεχάσει και είμαι αρκετά μεγάλη για να το συνεχίσω. Ο Logan με χρειάζεται όσο μεγαλώνει. Πρέπει να είμαι δίπλα του. Καλά λένε... "Κάθε πράγμα στον καιρό του".
Ste: Όπως νομίζεις. Πάντως όποια απόφαση και να πάρεις εγώ θα είμαι δίπλα σου και θα σε στηρίξω.
Kat: Αχ ρε Steve... Δεν μπορούσες να αλλάξεις μυαλά πριν γίνουν όλα αυτά;
Ste: Συγγνώμη. Το ξέρω πως εγώ φταίω για την κατρακύλα της ζωής σου και γι'αυτό θέλω να επανορθώσω.
Log: Μαμααα (είπα βγαίνοντας από το δωμάτιο μου).
Kat: Αγάπη μου! Έλα εδώ (είπα βάζοντας τον στην αγκαλιά μου). Για πες μου μικρέ. Πώς πήγε σήμερα το σχολείο. Δεν πρόλαβα να σε ρωτήσω με τις δουλειές που είχα σήμερα.
Log: Πολύ καλά! Γράψαμε τεστ στην γεωγραφία και πήρα άλφα!
Kat: Μπράβο το καλό μου το αγόρι. (είπα στρώνοντας τα μαλλάκια του).
Ste: Katelyn ξέχασα να σου πω. Η μητέρα μου είπε όταν τελειωνάμε με αυτήν την δουλειά που είχαμε σήμερα να περνούσες από το κολλέγιο να σε δει. Δεν έχει χρόνο η ίδια. Έχει να βάλει κάτι υπογραφές σε κάτι πιστοποιητικά των κοριτσιών και έχει σηκώσει όλο το κολλέγιο στο πόδι. Πήγαινε αν μπορείς. Σε περιμένει.
Kat: Εντάξει θα πεταχτώ σε λίγο.

{Στο κολλέγιο}
Μπαίνω μέσα στο κολλέγιο. Το μόνο που ακούγεται είναι η βροχή έξω και τα τακούνια μου όμως που δημιουργούσαν θόρυβο σε όλο τον διάδρομο.
Kat: Καλησπέρα Benneth. (είπα μπαίνοντας στο γραφείο, αφήνοντας στην άκρη την ομπρέλα μου).
MrsBen: Γειά σου Katelyn. (είπα βγάζοντας το βλέμμα μου από τα εκατομμύρια χαρτιά που είχα μπροστά μου). Πώς πήγε με τον αλήτη;
Kat: Φυλακίστηκε. Με δέκα πέντε χρόνια κάθειρξη.
MrsBen: Χμμμ. Μια χαρά. Τώρα τι θα κάνεις;
Kat: Θα προσπαθήσω να βρω αλλού δουλειά αν και μου είναι δύσκολο. Χωρίς πτυχία. Τι να με κάνουν;
MrsBen: Εσύ έχεις πείσμα. Δεν σε φοβάμαι. Πάλι κάπου θα βρεις δουλειά.
Kat: Από το στόμα σου και στου Θεού τ'αυτί.
MrsBen: Το παιδί πως είναι;
Kat: Μια χαρά. Με την άφιξη μου έχει αρχίσει να λειτουργεί φυσιολογικά. Και στο σχολείο τα πηγαίνει μια χαρά, η συμπεριφορά του έχει βελτιωθεί, έγινε καλά. Τον βλέπω.
MrsBen: Φυσιολογικό. Το παιδί χρειάζονταν την μάνα του.
Kat: Ναι. Αχ, Benneth με συγχωρείς πάω λίγο τουαλέτα και επιστρέφω.
MrsBen: Με την ησυχία σου.

Πηγαίνω λοιπόν στις τουαλέτες και περνώ δίπλα από τις αποθήκες. Οι αποθήκες αυτές περιέχουν όλα τα πιστοποιητικά και βιογραφικά όλων το κοριτσιών που έχουν περάσει από το κολλέγιο. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και όπως εστίασα να κοιτάξω από μακριά βλέπω ένα κορίτσι να διαβάζει ένα χαρτί. Πλησίασα και είδα πως ήταν η Penny.
Kat: Pen; Τι κάνεις εσύ εδώ γλυκιά μου;
Pen: Katelyn; (ειπα σοκαρισμένη κρύβοντας το χαρτί πίσω από την πλάτη μου). Δεν μπορεί αυτό είναι σημάδι. Πρέπει να σου το πω.
Kat: Ποιο πράμα κορίτσι μου;
Pen: Έψαχνα κάτι χαρτιά για το δικό μου οικογενειακό ιστορικό και έπεσα πάνω στους δικούς σου φακέλους.
Kat: Ναι αλλά το ξες πως απαγορεύεται να είσαι εδώ; Τόσα χρόνια είμασταν σε αυτό το κολλέγιο και ποτέ δεν καταφέραμε να μπούμε εκεί μέσα. Ούτε καν να το τολμήσουμε.
Pen: Ήξερα πως σήμερα η κυρία Benneth είχε δουλειές που είχαν να κάνουν με τα χαρτιά μας και σκέφτηκα να έρθω τώρα.
Kat: Μπορεί να σε δει ο επιστάτης. Άστο αυτό που κρατάς. Πρέπει να φύγεις. Αν σε δει κανείς θα μπλέξεις άσχημα.
Pen: Katelyn δεν ξέρω πως να σου το πω...
Kat: Τι συμβαίνει;
Pen: Ορίστε δες και μόνη σου. (είπα δίνοντας της το χαρτί). 8 Ιουλίου 1933 γεννήθηκες εσύ. Οι γονείς σου δεν σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα αλλά δολοφονήθηκαν. Το πραγματικό σου επίθετο είναι Donaldson. Ο πατέρας σου ήταν πολιτικός και η μητέρας σου μοδίστρα.
Kat: Τι; (είπα μένοντας κόκαλο).

Χελλουυυυ! ❤️ Φίλοι μου είμαι πίσω με ένα ολοκαίνουριο κεφάλαιο!!! Έχω τελειώσει με τις πανελλήνιες και έχω πολύ ελεύθερο χρόνο! Ελπίζω το σημερινό κεφάλαιο να σας άρεσε 🙏🏻. Πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας για τις καινούργιες εξελίξεις. Σας αγαπώ πολύ και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Για οποιαδήποτε απορία σας στείλτε μου μήνυμα. Φιλάκια 😚.