Κολλέγιο Brighton

Η αποβολή

{Sophie}
Τοκ τοκ τοκ (χτυπάω την πόρτα του γραφείου της κυρίας διευθύντριας).
MrsBen: Παρακαλώ;
Sop: Μπορώ να περάσω;
MrsBen: Πέρασε Sophie.
Sop: Γεια σας κυρία Benneth. Συγγνώμη που ενοχλώ. Ήθελα να σας πω κάτι που είδα.
MrsBen: Τι συμβαίνει Sophie;
Sop: Πριν 2 μέρες, το απόγευμα που βγήκαμε όλες οι κοπέλες στο προαύλιο ήρθαν οι γιοι σας.
MrsBen: Ναι και;
Sop: Τους είδα να μιλάνε με δύο συμμαθήτριες μου.
MrsBen: Ποιες συμμαθήτριες σου; (είπα σηκώνοντας από την καρέκλα μου).
Sop: Την Katelyn και την Sylthia.
MrsBen: Τι;
Sop: Έπρεπε να σας το πω γιατί εσείς μας έχετε απογοητεύσει να κοιτάμε τους γιούς σας και αυτές όχι μόνο τους κοιτούσαν αλλα τους μιλούσαν κιόλας.
MrsBen: Η Katelyn πάντα κάτι κάνει για να με βγάλει από τα ρούχα μου. Τι έλεγαν; Τους άκουσες;
Sop: Όχι, ήμουν μακριά. Απλά τους είδα να μιλάνε.
MrsBen: Και ο Mike ήταν; Δεν μπορεί. (ψιθύρισα).
Sop: Δεν ξέρω τα ονόματα τους, πάντως ήταν και οι δύο γιοι σας. Απλά θεώρησα ότι έπρεπε να έρθω να σας το πω.
MrsBen: Καλά έκανες. Σε ευχαριστώ. Πήγαινε στην τάξη σου. (είπα και έκατσα στην καρέκλα μου σκεπτική).

{Mrs Benneth}
Μετά από τις σκέψεις που έκανα το αποφάσισα. Τρέχω γρήγορα στην έκτη τάξη.
MrSmith: Λοιπόν ποιά θα σηκωθεί να λύσει την εξίσωση στον πίνακα. (είπα και ξαφνικά άνοιξε η πόρτα).
Κορίτσια: Καλημέρα κυρία Benneth! (είπαμε σηκώνοντας όλες από τις καρέκλες μας).
MrsBen: Καθίστε κορίτσια.
Syl: Ωχ. Για εμάς ήρθε. (ψιθύρισα στο αυτί της Katelyn).
MrsBen: Katelyn και Sylthia κοιτάξτε με και οι δύο. Εδώ μπροστά σε όλες σας της συμμαθήτριες και στον καθηγητή σας, σας αποβάλλω από το κολλέγιο. Έμαθα ότι μπροστά στο προαύλιο μιλούσατε με τους γιούς μου.
Κορ: Ιιιιιι (είπαμε όλες και κοιταχτήκαμε).
Kat: Συγγνώμη κυρία Benneth. (είπα με κατεβασμένο το κεφάλι).
Syl: Κυρία μην μας αποβάλλετε. Δεν θα ξανά συμβεί. (είπα με δακρυσμένα μάτια).
MrsBen: Λυπάμαι. Αν δεν τηρείτε τους κανόνες που σας έχω πει τότε δεν ανήκετε εδώ. Παρακαλώ πηγαίνετε στα δωμάτια σας, γεμίστε της βαλίτσες σας με τα ρούχα σας και μέχρι το απόγευμα να έχετε φύγει από το κολλέγιο. Δεν θα σπουδάσετε. Θα σας δώσουμε τα λεφτά που δίνουμε σε κάθε μαθήτρια πρωτού φύγει για να ξεκινήσει την ζωή της και μπορείτε να φύγετε. Ελάτε στο γραφείο μου. Κορίτσια! χαιρετήστε τις πρώην συμμαθήτριες σας γιατί δεν θα τις ξανά δείτε.

{Στο γραφείο}
Λοιπόν ορίστε τα λεφτά για την κάθε μία. Φεύγοντας από εδώ θα πάτε λίγο ποιο μακριά από το κολλέγιο, υπάρχουν καταλύματα. Θα μείνετε εκεί για ένα χρονικό διάστημα, θα δουλέψετε και θα πάρετε ένα σπίτι όταν μαζέψετε λεφτά. Αντίο σας. (είπα κλείνοντας τον φάκελο μου).
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kat: Δεν θέλω να φύγω Sylthia. (είπα και άρχισα να κλαίω).
Syl: Ούτος ή άλλος θα φεύγαμε φέτος.
Kat: Ναι αλλά θα πηγαίναμε να μείνουμε αλλού για να σπουδάσουμε. Τώρα; Που πάμε μου λες;
Syl: Μαζί θα τα περάσουμε όλα. (της είπα και την αγκάλιασα). Πάμε να μαζέψουμε τα πράγματα μας.

Η ώρα είναι 16:00μμ και εμείς είμαστε έτοιμες να φύγουμε. Πήραμε τις βαλίτσες στα χέρια και αρχίσαμε να περπατάμε για τελευταία φορά στους διαδρόμους του κολλεγίου. Αχ δεν θέλω να φύγω. Ξαφνικά λίγο πριν βγούμε από το κτήριο για να πάμε στο προαύλιο πέφτουμε μούρη με μούρη με τους περιβόητους γιούς της κυρίας Benneth. Που μακάρι δηλαδή να μην τους γνωρίζαμε ποτέ.
Ste: Κορίτσια; Που πάτε με τις βαλίτσες;
Kat: Sylthia πάμε. (είπα αγνοώντας τον).
Ste: Katelyn σας μιλάμε. (είπα τραβώντας την από το χέρι).
Kat: Σας παρακαλώ κύριε Brighton. Αφήστε μας ήσυχες.
Mik: Δεν θα σας αφήσουμε μέχρι να μας πείτε που πάτε.
Syl: Φεύγουμε εξαιτίας σας.
Mik: Τι πράγμα; (είπα κοιτώντας τον Steve).
Ste: Τι εξαιτίας μας; τι εννοείτε;
Kat: Μας είδαν να μιλάμε. Εκείνη την ημέρα μπροστά σε όλα τα κορίτσια στην μέση του προαυλίου. Τι νομίζατε; Πώς δεν θα μας κάρφωναν;
Ste: Ποιός μίλησε;
Syl: Τι σημασία έχει; Αφού τώρα εμείς φεύγουμε. Η μητέρα σας μας απεβαλλε. Και αρκετά σας μιλήσαμε ακόμη και εδώ. Αφήστε μας να περάσουμε. (είπα πιάνοντας αγκαζέ την Katelyn ξεπερνώντας τους).
Ste: Katelyn έλα να σου μιλήσω.
Mik: Εγω θέλω να σου μιλήσω εσένα. Θέλω να μάθω το όνομα σου.
Syl: Sylthia με λένε.

Ste: Έλα να σου μιλήσω. (είπα ξανά τραβώντας το χέρι της).
Kat: Σας παρακαλώ. Τι θέλετε; Αρκετά πέρασα για εσάς.
Ste: Τι αρκετά δηλαδή; Τι άλλο σου έκανα.
Kat: Εξαιτίας σας έμεινα αδιάβαστη εκείνη την μέρα και με χτύπησαν. (είπα γυρνώντας του την πλάτη).
Ste: Τι εννοείς; Σε τι φταίω εγώ γι'αυτό;
Kat: Τίποτα, αφήστε με να φύγω. (είπα πιάνοντας της Sylthia από το μπράτσο).
Mik: Δεν θα πάτε πουθενά. (είπα και κοιταχτήκαμε με τον Steve).

Hellooo! Γεια σας παιδιά. Είμαι πίσω! Τι κάνετε; Μόλις ολοκληρώθηκε το 8ο κεφάλαιο. Ελπίζω να σας αρέσει. 🙏🏼 Ψηφίστε 🌟 και βάλτε την ιστορία μου στην λίστα ανάγνωσης σας γιατί το μόνο που έχω να πω είναι ότι έχω πολύ έμπνευση και μας περιμένουν πολλά!!! Φιλάκια😚😚