Κολλέγιο Brighton

Η απελπισία και η προθυμία για βοήθεια

Ste: Φφφ δεν το πιστεύω. (είπα ξεφυσώντας πιάνοντας το μέτωπο μου).
Kat: Ηρέμησε. Θα την αντιμετωπίσεις. Όπως εγώ αντιμετωπίζω τόσο καιρό την μάνα σου έτσι και εσύ.
Ste: Η μοίρα δεν μας θέλει μαζί. Συνεχώς έχουμε εμπόδια μπροστά μας.
Kat: Δεν φταίει η μοίρα. Η μάνα σου και η Vera φταίνε. Πάμε να ψωνίσουμε και όλα θα πάνε καλά. Αν το παίζει δύσκολη αυτή θα το παίξουμε και εμείς. Θα βρεις έναν καλό δικηγόρο και το διαζύγιο θα βγει πιο εύκολα.
Ste: Αυτό θα κάνω. Έχεις δίκιο. Που θα με αναγκάσει αυτή να είμαι ακόμη παντρεμένος μαζί της χωρίς να το θέλω.

Mike:
Πηγαίνω στο σπίτι να δω τι κάνει η μητέρα και αν χρειάζεται κάτι τώρα που μένει μόνη της.
Mik: Καλημέρα μητέρα.
MrsBen: Καλημέρα αγόρι μου.
Mik: Πώς είσαι;
MrsBen: Ε ας τα λέμε καλά. Ο Steve τι κάνει; και μην μου πεις δεν ξέρω γιατί είμαι σίγουρη ότι τον επισκέπτεσαι.
Mik: Καλά είναι. Αναρρώνει...
MrsBen: Θέλω να τον δω.
Mik: Αυτός δεν θέλει.
MrsBen: Δεν με νοιάζει. Στο νοσοκομείο δεν με αφήσατε να τον δω και μου είπες ότι θα τον δω όταν βγει από το νοσοκομείο. Ήρθε η ώρα. Ξέρεις που μένει. Πες μου.
Mik: Ναι ξέρω αλλά...
MrsBen: Αλλά τίποτα. Πες μου που μένει. Δεν έχω άλλη υπομονή.
Mik: Καλά. Ζει έξω από την πόλη. Σε ένα φτωχικό με την γυναίκα του και τον γιο τους. Μην τους χαλάσεις την ευτυχία.
MrsBen: Δεν πρόκειται. Πες μου διεύθυνση.
Mik: Griffin's 12. Πρόσεχε τι θα κάνεις και πως θα φερθείς.
MrsBen: Εντάξει.

Λίγο αργότερα παίρνω ένα πιάτο φαγητό στα χέρια και πάω να βρω το σπίτι τους. Μου έλειψε το παιδί μου και το εγγόνι μου. Θέλω να τους δω.
Και τελικά μετά από λίγη προσπάθεια το βρήκα. Το ρίχνω πάνω κάτω μια ματιά και κατευθύνομαι προς την πόρτα. Χτυπώ... Μου ανοίγει ο Steve.
Ste: Τι κάνεις εσύ εδώ; Φύγε! (Είπα και έκανα να κλείσω την πόρτα).
MrsBen: Σε παρακαλώ. Έχω το δικαίωμα να σου μιλήσω. Είσαι ο γιος μου και νοιάζομαι για εσένα.
Ste: Την έσπρωξα έξω και βγήκα και εγώ.
Kat: Steve ποιος είναι; (είπα βγαίνοντας έξω). Benneth, τι κάνεις εδώ;
MrsBen: Ήρθα να δω τον γιο μου. Και έφερα λίγο ζεστό φαγητό.
Kat: Δεν χρειαζόμαστε φαγητό. Καλά είμαστε όλοι.
Ste: Δικό σου σχέδιο ήταν αυτό;
MrsBen: Ποιο; Δεν καταλαβαίνω.
Ste: Μην κάνεις την ανίξερη. Εσύ είπες την Vera να αργήσει το διαζύγιο για να μπει εμπόδιο στην σχέση μου με την Katelyn;
MrsBen: Όχι! Δεν ήξερα τίποτα. Στο ορκίζομαι. Και αν δεν με πιστεύεις θα της μιλήσω και θα αλλάξει γνώμη. Θα σας βοηθήσω.
Ste: Ώστε λοιπόν το έστησες όλο αυτό για να μας δείξεις ότι ξαφνικά έγινες καλή και να σε συγχωρέσουμε; Τι να σου πω, είσαι πολύ φτηνή. Φύγε και μην ξαναπατήσεις το πόδι σου εδώ πέρα. Θα βγάλουμε μόνοι μας άκρη.
MrsBen: Αγόρι μου άκουσε με, σε παρακαλώ.
Kat: Απ ότι βλέπεις δεν είναι εύκολο μετά από όσα έγιναν να σε εμπιστευτούμε. Καλύτερα να πηγαίνεις.
MrsBen: Δεν θα γινόντουσαν όλα αυτά αν δεν συμφωνούσες να δώσεις το παιδί. Εσύ φταις.
Ste: Βούλωσε το!
Kat: Αστην Steve. Έχεις δίκιο. Αλλά τότε ήμουν ένα αθώο κοριτσάκι που σε φοβόταν και το είχες του χεριού σου. Αλλά τώρα άλλαξα. Γιαυτό για το καλό σου φύγε και ξέχασε μας.
MrsBen: Δεν πρόκειται! Εγώ θα σε βοηθήσω γιε μου και ας μην θες. Με συγχωρέσεις, δεν με συγχωρέσεις εγώ θα σε βοηθήσω. (είπα και έφυγα).

Kat: Πάμε μέσα και ξέχνα τα λόγια της.
Ste: Αύριο κιόλας θα πάω να ψάξω για δικηγόρο. Δεν θα αφήσω κανέναν να μας μπει εμπόδιο. (της είπα φιλωντας της το κεφάλι).

Γειά σας!! Το 35ο κεφάλαιο ολοκληρώθηκε. Λίγο μικρό αλλά δεν πειράζει. Έρχονται κιαλα όμως... Λοιπόν ελπίζω να σας αρέσει ❤️ ψηφίστε 🌟 και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο! Byee👋🏻