Κολλέγιο Brighton

Το σκισμένο φόρεμα και οι πέτρες

MrsBen: Δεν μιλάτε; Καλά θα δείτε τότε. Billy; Έλα εδώ. (είπα στον επιστάτη).
Bi: Παρακαλώ κυρία Benneth.
Mrs: Θέλω να έρθεις μαζί μου να ψάξουμε όλες τις ντουλάπες των κοριτσιών. Θα βρω το σκισμένο φόρεμα και θα βρω ποιανης είναι.
Tzoulia, εσύ θα προσέχεις τις μαθήτριες για να μην φύγει καμία και πάει να κρύψει το φόρεμα. (είπα στην τραπεζοκόμο).
Tz: Μάλιστα.

Syl: Ωχ τι θα κάνουμε τώρα; (ψιθύρισα στο αυτί της Katelyn).
Kat: Δεν ξέρω. Ποιανης φόρεμα ειναι;(είπα στις υπόλοιπες).
Mica: Δικό μου είναι. Πρέπει να πάω να το πάρω προτού πάει στην κρεβατοκάμαρα.
Syl: Ναι.
Mica: Κυρία Tzoulia; Μπορώ να πάω στην τουαλέτα;
Tz: Δικό σου είναι το φόρεμα;
Mica: Όχι. Απλά...
Tz: Πήγαινε και πάρτο γρήγορα προτού προλάβει αυτή.
Mica: Σας ευχαριστώ πολύ!!
Tz: Δεν κάνει τίποτα κορίτσι μου. Αφού ξέρετε σας αγαπώ σαν δικά μου παιδιά. Και πρόσεξε, Κάνε γρήγορα.
Mica: Ναι! Ευχαριστώ και πάλι.

{Mica}
Έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο μου και πήρα το φόρεμα από την ντουλάπα. Βγήκα από το δωμάτιο και είδα την διευθύντρια τρεις πόρτες μακριά από εμενα. Ουφ! Δεν πρόλαβε να έρθει στο δικό μου. Κρύφτηκα πίσω από την κολόνα και μόλις μπήκε μέσα στο δωμάτιο έκανα γρήγορα βήματα και έφυγα τρέχοντας από τις σκάλες. Πρωτού γυρίσω στην τραπεζαρία έκανα το φόρεμα μου μπάλα και το έβαλα μέσα στην στολή μου.

{Στην τραπεζαρία}
Kat: Τι έγινε; Το πήρες;
Mic: Ναι ευτυχώς δεν με είδε.
Step: Που το πήγες;
Mic: Εδώ το έχω. (είπα δείχνοντας το στα κρυφά).
Syl: Που θα το κρύψουμε;
Mic: Δεν ξέρω. Εγω λέω να το πετάξουμε.
Kat: Και εγώ. Για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Λίγο αργότερα τελειώσαμε το πρωινό μας και είμαστε έτοιμες να πάμε στις τάξεις μας.
MrsBen: Καθίστε όλες! (είπα μπαίνοντας στην τραπεζαρία).
Δεν βρέθηκε το φόρεμα. Προλάβατε να το κρύψετε από χθες; Αφού δεν μιλάτε θα τιμωρηθείτε όλες.
Sophie: Εε όχι και όλες. Εμείς δεν βγήκαμε χθες κυρία. Τι φταίμε να τιμωρηθούμε;
MrsBen: Αν θέλω σας πιστεύω Sophie. Κάτσε κάτω! Λοιπόν..Σκεφτόμουν τώρα που μπήκε η άνοιξη να πηγαίναμε μια εκδρομή για πικ νικ. Αλλα έτσι που τα κάνατε δεν θα πάτε πουθενά και μάλιστα θα γράφετε επί ένα μήνα κάθε μέρα τεστ σε όλα τα μαθήματα. Εξαιτίας κάποιων έξυπνων που το έσκασαν χθες θα πληρώσετε όλες.
Κορ: Τι; Οχιι (είπαμε με παράπονο).
MrsBen: Αυτό που ακούσατε. Πηγαίνετε όλες στις τάξεις σας τώρα!
Κορ: (Απλά σηκωθήκαμε όλες από τις θέσεις μας και με κατεβασμένο το κεφάλι πήγαμε στις τάξεις μας).

{Στο διάδρομο}
Sop: Έλα εδώ Katelyn. (είπα τραβώντας την από τον ώμο).
Kat: Τι θέλεις Sophie;
Sop: Ειμαι σίγουρη ότι σε όλη αυτή την ιστορία είσαι μπλεγμένη και εσύ. Εσύ κάνεις τέτοιες εξυπνάδες.
Kat: Άσε με! Δεν έχω καμία σχέση. Και οτιδήποτε να έγινε εσένα δεν σε αφορά.
Sop: Φυσικά και με αφορά! Γιατί και εγώ θα χάσω την εκδρομή και θα γράφω κάθε μέρα τεστ. Λέγε ποιανης ήταν το φόρεμα;
Kat: Παράτα με!

Έφτασε το βράδυ και βρίσκομαι στο δωμάτιο μου με τις υπόλοιπες και διαβάζουμε για τα αυριανά τεστ της ημέρας. Έλεος αυτή η ηλίθια! Τεστ σε όλα τα μαθήματα. Για τι μας πέρασε;
Ξαφνικά κάτι πετραδάκια έπεφταν στο παράθυρο μας. Οριζόντια όμως. Έτρεξα στο παράθυρο και είδα τον Steve και τον Mike να κάνουν νόημα για να βγούμε.
Kat: Sylthia!
Syl: Τι έγινε;
Kat: Έλα εδώ!
Syl: Ιιι (είπα γουρλώνοντας τα μάτια μου). Παμεεεε.
Stel: Που πάτε; Τι έγινε;
Kat: Εμ θα βγούμε λίγο έξω.
Stel: Τέτοια ώρα;
Syl: Για λίγο.
Stel: Γιατί δεν μου λέτε την αλήθεια; Τους γιους Brighton πάτε να συναντήσετε έτσι;
Kat: Σουτ σε παρακαλώ. Να μην μας ακούσουν και οι υπόλοιπες. Ναι αυτούς πάμε να συναντήσουμε.
Stel: Θέλω να μου τα λέτε όλα. Είστε οι καλύτερες μου φίλες. Μην με κρατάτε απ'έξω.
Kat: Εντάξει Stella. Συγγνώμη. (της είπα και την αγκάλιασα).

Βγήκαμε έξω και τρέξαμε γρήγορα στην αγκαλιά των αγαπημένων μας.
Ste: Αγάπη μου! Μου έλειψες! (της είπα σφίγγοντας την στην αγκαλιά μου).
Kat: Και εμένα. (είπα δίνοντας του ένα φιλί).
Mik: Γεια σου Sylthia. Νομίζω πως ξέρεις τι θέλω και ξέρω τι θέλεις.
Syl: Ναι! (Είπα φιλώντας τον).
Mik: Ελάτε πάμε πίσω από τον κήπο. (είπα τραβώντας το χέρι της Sythia).

Kat: Εδώ δεν είναι το μέρος που ακούγονταν οι λύκοι;
Ste: Ναι αλλά μην φοβάστε. Δεν έχει τίποτα τώρα.
Syl: Εγω λέω να μην απομακρυνθούμε άλλο.
Kat Αουτσ! Αχ!
Ste: Τι έπαθες; (ειπα πιάνοντας το σώμα της).
Kat: Χτύπησα πάνω σε κάτι σκληρό. Αα πέτρα είναι. (είπα σηκώνοντας την πάνω και πηγαίνοντας την κοντά στον φως που είχε εκεί κοντά μια λάμπα).
Syl: Ωχ. Κάτι γράφει πάνω. (είπα καθαρίζοντας την για να διαβάσω τι λέει). "Frederick Willson 83 ετών".
Mik: Περιμένετε. Έχει κιαλες τέτοιες πέτρες εδώ. (είπα πιάνοντας άλλη μια). "Jack Pierson 78 ετών".
Kat: Κιαλη! "Christine Brouslin 94 ετών".
Ste: Τι στο καλό είναι όλοι αυτοί;
Kat: Δεν ξέρω, πάμε να φύγουμε. Φοβάμαι. (είπα περνώντας αγκαλιά τον Steve).

Hola! Είμαι πίσω κοντά σαςς!! Πώς μου είστε; Εγω ειμαι πολύ καλά! Λοιπόν το 12ο κεφάλαιο μόλις ολοκληρώθηκε!! 🔥 Έτοιμο να το απολαύσετε. Σας αγαπώ πολύ ❤ . Μπορείτε να ψηφίσετε 🌟 αν σας άρεσε και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Byee!