Κολλέγιο Brighton

Η ζήλια

Kat: Μην φωνάζεις! Θα μας ακούσει το παιδί. Δεν καταλαβαίνω γιατί τσατίζεται. Συμφοιτητής μου είναι και του ζήτησα την βοήθεια του για μια εργασία. Πως κάνεις έτσι;
Ste: Μάλιστα. Οτιδήποτε και αν χρειάζεσαι για το πανεπιστήμιο θα το κάνεις εκτός σπιτιού. Το κατάλαβες;
Kat: Γιατί, τι πειράζει;
Ste: Δεν θέλω να έρχεται στο σπίτι μου ο ένας και ο άλλος.
Kat: Εντάξει άμα σε ενοχλεί τόσο θα συναντιώμαστε εκτός σπιτιού.
Ste: Αν χρειάζεται! Δεν θα αρχίσεις τώρα τις φιλίες με τον κάθε συμφοιτητή.
Kat: Steve είσαι πολύ υπερβολικός και μόνο μια εξήγηση μπορώ να δώσω για αυτό. Ζηλεύεις;
Ste: Όχι βέβαια! Τι να ζηλέψω από τον κάθε πιτσιρικά;
Kat: Τα χρόνια του ίσως; Εσύ τώρα πια είσαι 30 ενώ αυτός έχει δεν έχει κλείσει τα 19.
Ste: Αν θυμάσαι καλά και εσύ τώρα πια δεν είσαι 19. Είσαι 24 και έχεις και ένα παιδί. Μαζέψου!
Kat: Δεν έκανα κάτι κακό για να μαζευτώ Steve. Και επιτέλους σταμάτα αυτή την παράλογη κουβέντα εδώ!

{Στο σπίτι της Sylthia και του Mike}
Syl: Αγάπη μου, τι λες για αυτό το φόρεμα; (είπα βγάζοντας το από την ντουλάπα).
Gra: Εμένα μου αρέσει το ροζ.
Syl: Εντάξει αυτό θα βάλεις τότε.

Mik: Επ, τι κάνουν τα κορίτσια μου εδώ; (είπα μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο).
Syl: Εδώ αποφασίσαμε ποιο φόρεμα θα βάλει η Grace στο σχολείο.
Mik: Φόρεμα; Τι φόρεμα; Με φόρεμα θα πάει στο σχολείο;
Syl: Όχι απλά σήμερα έχει μια συμμαθήτρια της γενέθλια και θα κάνουν πάρτι στην τάξη. Τι να βάλει; Φόρμες;
Mik: Κανένα ποιο μακρύ δεν έχει;
Syl: Όχι. Και έπειτα δεν είναι κοντό. Είναι ίσα ίσα για το ύψος της.
Mik: Τότε να βάλει παντελόνι.
Syl: Γιατί;
Mik: Ξέρεις πως είναι τα αγόρια στις μέρες μας;
Syl: Αγάπη μου, πέντε χρόνων παιδάκια είναι.
Mik: Από μικρά αρχίζουν να κοιτάνε όμως τα βρακάκια κάτω από τις φούστες των κοριτσιών. Δεν είσαι αγόρι γι'αυτό δεν ξέρεις το σκεπτικό τους. Είναι πάντα πονηρά.
Syl: Υπερβάλεις. Αυτό ξέρω εγώ.
Mik: Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι αν δεν βάλει παντελόνι δεν θα πάει πουθενά.
Syl: Ααα, δεν ήξερα ότι είσαι τόσο αυστηρός. Το παιδί θα βάλει φόρεμα. Δεν θα πάει σαν λέτσος επειδή τα δικά σου τα μυαλά είναι πονηρά.
Mik: Αυτό που άκουσες.

"Ντριν"

Syl: Πάω να ανοίξω.

Syl: Katelyn; Τι ευχάριστη έκπληξη; Έλα πέρασε μέσα.
Kat: Γειά σου φιλενάδα. Τι κάνεις;
Syl: Καλά είμαι. Εσένα σε βλέπω κάπως. Έγινε κάτι;
Kat: Πάντα κάτι δεν γίνεται;
Syl: Σωστά. Χαχαχα.

Mik: Γειά σου Katelyn. Εγώ πάω στο κολλέγιο. Πες στην φίλη σου ότι η κόρη μου τελικά φόρεσε παντελόνι και ότι εγώ θα την γυρίσω από το σχολείο.

Kat: Χαχαχα. Τι πάθατε εσείς οι δύο;
Syl: Τίποτα μωρέ. Απλά συνειδητοποίησα ότι ο Mike είναι αυστηρός πατέρας και τώρα μου κάνει μούτρα για μια διαφωνία που είχαμε πριν για το αν θα φορέσει η Grace φόρεμα ή παντελόνι στο σχολείο.
Kat: Μάλιστα. Αυτά είναι προβλήματα.
Syl: Εσύ τι έπαθες παιδί μου; Έλα να σου κάνω ένα καφέ.
Kat: Οχι, όχι βιάζομαι. Ήρθα πέντε λεπτά να σε δω. Θέλω να περάσω και από το κολλέγιο να μιλήσω στην πεθερά μου.
Syl: Αα εντάξει. Τουλάχιστον πες μου τα νέα σου.
Kat: Ένα πράγμα έχω να σου πω. Ο Steve είναι μεγάλο ζηλιαρόγατο.
Syl: Χάχα, γιατί το λες αυτό;
Kat: Ήρθε ένας συμφοιτητής μου στο σπίτι να μου φέρει μια εργασία και ο Steve ζήλεψε. Τον κόσμο αναστάτωσε.
Syl: Δεν πιστεύω να σου κολλάει τίποτα;
Kat: Όχι καλέ. Κάνουμε λίγο παρέα στο πανεπιστήμιο. Αυτό είναι όλο. Και ο Steve φοβάται μην παρασυρθώ.
Syl: Εντάξει, λογικό είναι.
Kat: Ναι. Λογικό είναι μέχρι τώρα. Δεν ξέρω όμως τι πρόκειται να κάνει αργότερα γιατί έχω κακό προαίσθημα ότι κάτι κακό θα γίνει. Αντε φεύγω εγώ. Θα τα πούμε (είπα φιλωντας την στο μάγουλο).
Syl: Τα λέμε.

{Στο κολλέγιο}
Μπαίνω μέσα στην αυλή του κολλεγίου μετά από τουλάχιστον 4 χρόνια. Ήμουν συνεχώς κλεισμένη μέσα στο σπίτι μεγαλώνοντας τον γιο μου. Έβγαινα μόνο για να τον πάω στο  σχολείο, ή για να ψωνίσω ή αντε καμία φορά να πηγαίνω στην Sylthia. Το μέρος παρέμεινε το ίδιο. Όμως μου έλειψε πολύ. Και επίσης με περίμενε και μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Είδα ξανά την μικρή μου Penny η οποία έγινε ολόκληρη κοπέλα.
Kat: Penny;
Pen: Katelyn; Αχ τι κάνεις;
Kat: Αγάπη μου, πόσο καιρό έχω να σε δω; Πω, πόσο μεγάλωσες; Θυμάσαι όταν σου είχε έρθει για πρώτη φορά περίοδος πως είχες τρομάξει;
Pen: Χαχαχα, το θυμάμαι. Και εσύ μεγάλωσες. Τι κάνει το παιδάκι σου;
Kat: Μια χαρά. Εσύ; Πότε τελειώνεις;
Pen: Φέτος. Θα σπουδάσω οδοντίατρος.
Kat: Μμ, ενδιαφέρον.
Pen: Εσύ; Τι σπούδασες;
Kat: Δεν σπούδασα. Έπρεπε να μεγαλώσω τον γιο μου αλλά τώρα πηγαίνω στο πανεπιστήμιο για να κάνω επιτέλους το όνειρο μου πραγματικότητα.
Pen: Αα υπέροχα.
Kat: Χάρηκα που τα είπαμε Penny μου. Να είσαι πάντα καλά.
Pen: Ευχαριστώ επίσης. Αν και δεν με φωνάζουν Penny πια. Με φωνάζουν Pen.
Kat: Αχ δεν το ήξερα, συγγνώμη. (είπα γελώντας). Γεια σου λοιπόν Pen!
Pen: Γεια! (είπα χαμογελώντας).

Helloo! Τι κάνετε παιδιά; Ελπίζω όλοι να είστε καλά! ❤️ Είμαι πίσω με ενα ολοκαίνουριο κεφάλαιο. Ελπίζω να σας άρεσε. Συγγνώμη για την αργοπορία αλλά δεν έχω πολύ χρόνο όπως είπα και ξανά είπα πολλές φορές. Όμως θα προσπαθώ! Εσείς ψηφίστε 🌟 και θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Byee! 🌸