KALBİMDE BÜYÜDÜN

KB 36.🔥

Keyifli okumalar dilerim..

İlahi Bakış Açısı

Rüya çıktığı şirketten topuklularını yere sertçe basarak yürüyordu. Sinirlenmişti adama, alakasız şeyler söyleyip aklını bulandırmıştı.
Barlas'ın şirketleri hakkında bir şey bilmediğini tahmin ediyordu. Onun şirkette gözü yoktu, o sadece doktor olmayı seviyordu.

Rüya arabaya bindiğinde önüne gelen saçları geri attı ve Mert'i aradı.

"Selam." telefon açıldığında ilk o konuşmuştu.

"Selam, nasılsın?" diyerek cevap verende Mert oldu.

"İyi sayılırım." Rüya caddeye çıktığında akşam trafiğinde takılı kalmıştı.

"Neredesin?"

"Uçaktan yeni indim, otele geçiyorum."

"O zaman dinlen sen, yarın buluşuruz ." diyerek evinin yolunu tuttu.

"Olur,görüşürüz."

Telefonu kapattığında trafikten arta kalan zaman da hızla evine gelmişti. Dosyalarını alıp evine geçtiği sırada onu camdan gören Barlas eline telefonu almıştı ki Yiğit'in aradığını farketti.

"Efendim."

"Barlas ben bir şeyler buldum."

Sesi tedirgin gelen arkadaşı ile yutkunmuştu, elini ensesine atıp konuştu.

"Ne ile ilgili?"

"Bu gelen notlarda ki o figür falan netleştirdim gibi..."

Duraksayarak konuşan arkadaşına sinirlendi.

"Geveleme lafı."

"Müsaitsen geleceğim."

"Dur sen gelme, Rüya falan gelirse konuşamayız."

Telefonu kapatıp evin içinde ileri geri gitmeye başladı. Yiğit neden o kadar tedirgin olmuştu ki, aklında ki düşünceleri dağıtıp yukarı çıktı ve kot pantolonunu giydi. Üstünde olan tişörtünün altına elini atıp kolyesini okşadı.
Herşey iyi olacak, diye içinden mırıldandı.
Telefonunu, anahtarlarını ve cüzdanını alarak evden çıktı. Arabasına binip son sürat Yiğit'in evine sürerken kırmızı ışıkta durunca Rüya'ya mesaj atmıştı.

"Acilen Yiğit'e gitmem gerekti, erken gelirsem ararım."

Telefonu kapatıp arabasını arkadaşının evinin önüne çekti. Cadde üzerinde oturan Yiğit arkadaşının park alanına geldiğini görünce sokak kapısını açtı.
Nasıl söyleyeceğini bilemiyordu, Barlas'tan saklaması gerekiyor muydu bundan da emin değildi. Daha çok düşünmeden arkadaşını aramıştı, aradıktan sonra ise yanlış yaptığını farketti ama artık geri alamazdı.

Evinin kapısını açmış asansörden dışarı çıkan heybetli arkadaşına baktığında gülümsemeye çalıştı.

"Hoşgeldin."

"Hoş mu geldim onu sen söyleyeceksin." derken ayakkabısını çıkarmıştı.

Salona geçip oturduklarında birbirlerine bakıyorlardı. Yiğit boğazını temizleyip ayağa kalktı.

"Kahve yapayım mı?"

"Kahve içmeye gelmedim, anlat hadi."

Yiğit aynı yere oturduğunda aklında bin tane cümle dönüyordu. Nasıl söyleyecekti şimdi kendisine çok düşünme fırsatı vermeden odasına gitti ve dosyalarını koyduğu çekmeceyi açtı.