Yeni bir bölümle merhabaa.. Bu bölümde bir farklılık yaptım ve Rüya'dan yazdım. Keyifli okumalar...
....
Rüya Ateş
Şuan ki durumun bir tarifi olabilir miydi?
Peki bu durumdayken ne yapmam gerekiyordu. Boynuna sarılmam mı? Yoksa uzaklaşmam mı?
Karşımda ki adama bakıyordum o da bana ikimizden de tek bir kelime çıkmıyordu. En sonunda konuşarak sessizliği böldüm.
"Söylesene ne zamana kadar böyle devam edecekti?"
"Rüya bak gerçekten ben de çok istedim. Ama çıkamadım, korktum."
"Neden korktun Barlas? Ben sana anlattım karşıma çıksa her türlü kabul ederim dedim.Ama sen buna rağmen söylemedin."
"Kendin hatırla istedim. İsmimi bile abinden öğrendin. Beni beklerken ismi mi nasıl unutabildin Rüya."
Söylediklerinde haklıydı ama bilmediği şeyler de vardı. Tam konuşacaktım ki abim girdi odaya.
"Barlas?"
"Efendim Oktay."
Diyerek abimi yöneldi bakışları.
"Yaptığını hiç hoş bulmasam da hoşgeldin kardeşim." diyerek Barlas'a ilerledi abim. Erkekçe bir sarılma sergilediklerin de bakakaldım. Sanki hiç ayrılmamış gibilerdi.
"Biz çıkıyoruz sorunlarınızı halleder gelirsiniz." diyerek odadan çıktı. Bende odadan çıktığımda arkamdan Barlas'da gelmişti.
Annemler kapıya çıkmışlardı. Yiğit, Barlas'ın yanına geldiğinde bana baktı. O da biliyordu.
"Sen de biliyordun dimi?" diye çıkıştım Yiğit'e.
"Biliyordum ama her gün Barlas'a sana söylemesi gerektiğini söylemiştim ama kendini hazır hissetmedi diyelim. Üzgünüm sarışın güzel." dediğinde cevapsız kaldım. Gittiklerin de arkamda olan Barlas'a döndüm.
"ev de konuşalım." dedim ve eve girdim.
"Evet cevapla şimdi Rüya. İsmimi nasıl unuttun?O kadar bekledin ve ismimi unuttun."
"Bilmediğin şeyler var."
"Ne gibi mesela anlat bileyim."
"Anlatamam. Zamanı gelince öğrenirsin."
"Bizim için zaman sence de artık geç değil mi?"
Dediğinde biraz ileride ayakta dikilen Barlas'a baktım.
"20 yıl birbirimizden uzak, hiç bir haber alamadan elimizde sadece kolyelerimiz fotoğraflarımız ve hatıralarımızla yaşamışken sence de artık geç değil mi?"
Çok haklıydı onu hala tam olarak affetmesem de 20 yılın sonunda onu görmüştüm bence çocukluk yapmaya gerek yoktu. Yerimden kalkıp bir kaç adımda yanına gittim ve parmak uçlarım da kalkıp boynuna sarıldım.
Bir kaç saniye bekledikten sonra bir elini belime sarıp bir elini de enseme koydu.
"İyi ki geldin." dediğim de boynumdan öptü.
"İyi ki bekledin." dedi o da. Kaç dakika geçti bilmiyoruz ama uzun süre sarılı kalmıştık.Hiç istemesem de geri çekildiğim de aramıza fazla mesafe açmamıştı.
"Bu yaptığını affetmedim. Ama yılların özlemi var."dediğim de tebessüm etti.
" Yanında olayım affetmesen de olur. "bu sefer ben tebessüm ettim dediklerine.
" Oh be sonunda. 20 yılın sonunda yan yanayız. Bundan sonra hiç bir güç ayıramaz bizi. "
" Ben seni arkadaşım olarak görüyorum Barlas. Belki bir gün bir adam gelir ve ayrılırız . "dedim ciddiyetle bir anda gülen suratı düştü ve sinirli bir hale büründü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMDE BÜYÜDÜN
RomanceAdamın içinde bastıramadığı bir sevinç vardı.Yıllar sonra döndüğü şehirin ona ne gibi yenilikler getiriceğini merakla bekliyordu.Yıllardır unutamadığı o mavi gözleri bir daha görme umudu vardı içinde.İnanıyordu onunla bir şansı daha olacaktı. . ...
