Captured by Affection (Lubēre Series #1)

Chapter 27

Warning: Unedited

Jealous

"L-Leon, kailangan ko ng... uh, bumalik. Hinahanap na ako," nagmamadaling paalam ko.

Tumigil si Leonel at humarap sa akin. Nang makita ang pagmamadali ko ay tumango siya kahit parang nagtataka.

"I'm sorry. I hope magkita pa tayo ulit."

He smiled. "Yeah, that's for sure."

Hindi na ako makangiti. Sumulyap ako sa direksyon ni Koen at nang makitang naglalakad na siya palapit sa amin ay basta na lamang akong umalis sa harapan ni Leonel.

Koen looks so dangerous as he took the path towards us. I don't know what's up to him but I feel so scared. Hindi ko naman siya nakitang nanakit noon pero sa itsura niya ngayon ay parang kayang-kaya niyang suntukin si Leon. Leonel is tall and has a well-built body but Koen's body is more bigger than his.

Tinulak ko agad si Koen nang magkaharap kami para matigil siya. Bumaba ang matalim niyang tingin sa akin.

"Who's that?"

Umiling ako. "Wala.."

His head titled as he stared at me intently and darkly like he doesn't give a damn shit on what I've said. His jaw clenched even more.

"Sino 'yon?" mariing ulit niya.

Umiling ulit ako. Mabilis na lingon pa ang ginawa ko kung nasaan kanina si Leonel. Wala na siya roon. Nakahinga ako ng maluwag.

"Nakilala ko siya noong bumili ako ng mga regalo. Iyon lang," sagot ko.

Bakit ba ako natakot kanina? Hindi ako dapat matakot sa kanya. I didn't do anything wrong. Isa pa, bakit ba siya nagrereact ng ganyan? Para siyang...

I blinked twice and look up to him again. Matigas pa rin ang ekspresyon ng kanyang mukha at sa mata niya'y kitang-kita ko kung paano mag-alab ang galit. My lips parted a bit for the thought that's running in my mind. It couldn't be, right? It's so not him.

"Anong pinag-usapan ninyo?"

"Tulungan mo nalang ako bilhin ang lahat ng natitira para makauwi na tayo imbes na mag-ala detective ka riyan sa pagtatanong," I said.

Nagpatuloy ako sa pagkuha ng mga bibilhin. Sumunod naman siya sa akin pero imbes na tulungan ako ay mukhang mapilit siya at hindi yata ako tatantanan.

"Petianna," he called with so much authority in his voice.

"Ano?"

"Sasabihin mo sa akin o hahagilapin ko ang lalaking iyon dito?"

"Tumigil ka nga! Para kang nagseselos na boyfriend!" I said annoyingly.

Natigilan siya. Natigilan ako. Pareho pa kaming nagulat sa huling sinabi ko. I panicked immediately.

"I-I mean..."

"I am not a jealous person." he scoffed.

I bit my lips before I nodded my head repeatedly, sumasang-ayon sa sinabi niya. Kabaliwan ang isiping nagseselos siya.

Nagpatiuna na siya sa pagkuha ng mga natitirang bibilhin samantalang tahimik nalang akong sumusunod sa kanya dahil sa pagkapahiya. Good thing, konti lang ang pila sa counter kaya mabilis kaming nakabayad at nakalabas ng grocery store. Nauna pa rin siya sa paglalakad dala-dala ang mga plastic patungo sa parking lot kung nasaan ang sasakyan.

"Let's eat first before going home," aniya matapos ilagay sa backseat ang mga pinamili.

"Hindi ako gutom," agap ko.