" နိုးၿပီလား "
မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္း ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဝင္ထိုင္ေနသူ။ သူ႕ပါးေပၚေဝ့ဝဲက်ေနသည့္ ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သပ္တင္ေပးေနသူသည္ သူႏွင့္ညက အနမ္းဖလွယ္ခဲ့ေသာသူ။ ၾကည္လင္ေနေသာ မ်က္ႏွာ၊ ၿပဳံးရီေနေသာ ႏႈတ္ခမ္း၊ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းလွလွ။
" အင္း .. သူေဌးေလးက ဒီေန႕ ေက်ာင္းျပန္သြားမွာဆို "
" ဘာကို သူေဌးေလးလဲ .. မေန႕ကဘယ္လိုေခၚသလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား "
" ဟင္ "
ထိုစကားေၾကာင့္ ေႏွာင္ရစ္ေထြး၏ မ်က္ႏွာဝင္းဝင္းစက္စက္ကေလးသည္ ေဆးနီပက္ခံလိုက္ရသလို ရဲတက္သြားေခ်ေတာ့၏။ မွတ္မိေနတာလား။ ေျပာေတာ့ စပ္အရက္ေတြေသာက္ရင္ ေနာက္တစ္ေန႕ဘာမွမမွတ္မိဘူးဆို။ ဦး က သူ႕ကို ညာလိုက္ေလၿပီလား။
ခါးနားေရာက္ေနသည့္ေစာင္ကိုလက္ကေလးျဖင့္မသိမသာ ဆြဲမကာ မ်က္ႏွာကိုဖုံးမည့္ဟန္ျပင္ေသာ္လည္း မ်က္စိလ်င္ေလသူသည္ ေစာင္စကိုဆြဲခြာကာ အိပ္ယာေပၚ လဲေလ်ာင္းေနသည့္ ကိုယ္လုံးေလးကို ေထြးေပြ႕လိုက္ေတာ့၏။
" သူေဌးေလး မေတာ္ပါဘူး .. တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားမွျဖင့္ "
" က်ဳပ္ကိုနာမမွန္ေအာင္ေခၚ "
" သူေဌးေလးရယ္ ဘယ္လိုေတာင္ ဇြတ္တ႐ြတ္ဆန္ေနရျပန္တာလဲ "
" တံခါးက ခ်က္ခ်ထားတယ္ကြာ ... ေခၚပါ .. ေနာ္ ေခၚလိုက္စမ္းပါ "
" ကိုႀကီး "
" မြ "
နဖူးေပၚေရာက္လာသည့္ အေႏြးဓာတ္ေၾကာင့္ ပို၍ရွက္႐ြံ႕လာမိသည္။ အကယ္၍မ်ား သူသည္ တစ္ဖက္သားထင္ထားသကဲ့သို႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုလွ်င္ သူ႕ကိုဤသို႔ျပဳမူပါဦးမလား။
ရင္ပူရပါသည္။ ပထမဆုံးပြင့္လန္းလာသည့္ အခ်စ္ပန္းမို႔ ညွိုးငယ္မွာလည္း စိုးရိမ္မိသည္။ တာဝန္ယူထားရသည့္ ကိစၥတစ္ခုက ၿပီးသြားေပမဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္သည္ တာဝန္ေပးအပ္သူလည္း ႀကိဳက္မွာမဟုတ္သလို တစ္ဖက္သားသည္လည္း သူ႕အေပၚ ငဲ့ညွာမည္မဟုတ္။
YOU ARE READING
အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)
RomanceStart Date: Sep 22nd, 2020 End Date: May 21st, 2021 ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ဇာတ်သဘင်တစ်ခု ရှိသတဲ့။ တစ်ရက်တော့ ပိုင်ရှင် ဇာတ်ဆရာကြီးက ဆုံးပါးသွားလေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ဇာတ်ဆရာကြီးရဲ့ ညီဖြစ်သူက သူေဋ္ဌးတစ်ယောက်ကို ရောင်းလိုက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားပါလေရောပေါ့ကွယ်။ သူေ...
