အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)

29 Zawgyi

ညေနေစာင္းကတည္းက တဖြဲဖြဲေရာက္လာသည့္ ဖခင္၏ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟ ေတြဟာ သူ႕ကိုထိုင္ပင္မထိုင္ေစရ။ ၿခံတြင္းဝယ္ ခင္းက်င္းထားသည့္ စားပြဲေတြ၏ အေရွ႕ဆုံးမွာ မားမားႀကီးရပ္ရင္း လာသမွ် ဧည့္သည္ဟူသမွ်ကို ၿပဳံးျပေနရသည္က သူ႕ပါးေတြေတာင္ အံလြဲေနေလာက္ၿပီလားမသိ။

ဇာတ္စင္ႀကီးထံမွ အသံခ်ဲ့ကိရိယာ တစ္ခုမွ တပ္ဆင္ထားျခင္းမရွိသည္မို႔ ဆိုင္းဝိုင္း၏ ေတးသံသာက ၿခံထဲ ပ်ံ့ေန႐ုံသာ က်ယ္၏။ သီခ်င္းသံမပါပဲ ေတးသံသက္သက္တီးခတ္ေနသည္ကို မင္းသမီးတစ္လက္မွမပါပဲ နားေထာင္ရသည္က အနည္းငယ္ေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နိုေငၸ၏။ သို႔ပါေသာ္လည္း နားေထာင္ေကာင္းေနသည္ကေတာ့ လုံးဝျငင္းမရေပ။

" လိုက္ခဲ့ "

ဖခင္၏ အမိန့္သံမို႔ အသာအယာ အေနာက္ကေန လိုက္ပါလာခဲ့ရေသာ္လည္း သူတကယ္ထိုင္လိုက္ရသည္ကေတာ့ သူတို႔ၿမိဳ႕ရွိ ၿမိဳ႕ဝန္၏ ဝိုင္း။

ဇာတ္စင္၏ အေရွ႕ အလယ္တည့္တည့္ရွိ တတိယတန္းေလာက္မို႔ ေနရာေကာင္းတစ္ခုပင္ျဖစ္၏။ ၿမိဳ႕ဝန္၏ဘယ္ဘက္ေဘးတြင္ေတာ့ ဦးႏုေမာင္ ထိုင္ေနခဲ့သည္။ ဦးႏုေမာင္၏ ေဘးတြင္ ဝါႏုျဖဴ၊ ၿမိဳ႕ဝန္၏ေဘးတြင္ေတာ့ ငယ္ငယ္ႏုႏုအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ထိုင္ေနေခ်၏။ ခုံေျခာက္ခုံတြင္ လူေလးေယာက္က ထိုင္ေနႏွင့္ၿပီးသား။

ဖခင္က သူ႕ကို ပုခုံးမွကိုင္၍ ဝါ့ေဘးတြင္ ထိုင္ေစ၏။ ဖခင္က ဝင္မထိုင္ေပမဲ့ ၿမိဳ႕ဝန္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပး၏။ ၿမိဳ႕ဝန္သည္ကား အသက္ႀကီးႀကီး ဗိုက္႐ႊဲ႐ႊဲ ဆံပင္ျဖဴျဖဴမ်ိဳးမဟုတ္။ အသက္က ေလးဆယ့္ငါး နားျဖစ္ၿပီး ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ကိုယ္ေနဟန္ရွိ၏။ ေဘးက ထိုင္ေနသည့္ လူကေတာ့ အသက္ငယ္ဟန္ရွိေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ဝန္ထက္ လူေကာင္ထြားသည္။

ၿမိဳ႕ဝန္အတြက္ ယမကာတစ္ခ်ိဳ႕ ငွဲ႕ေပးကာ သံပရာသီးစိတ္ကေလးႏွင့္ ဂ်င္ကိုပါ တြဲစပ္ေပးေနေသးသည္။ ကမ္းေပးေသာ ထိုလူ၏ လက္ကို ၿမိဳ႕ဝန္ကမလႊတ္ေပ။ ထိုလက္ကို ညာဘက္လက္ျဖင့္ဖမ္းကိုင္ထားကာ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ယမကာခြက္ကို ကိုင္မ၏။

သူ႕အတြက္ ေမြးေန႕ဆုေတာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေရ႐ြတ္ၿပီးေနာက္ ထိုအရက္ခြက္ကို တရွိန္ထိုး ေမာ့ခ်ေလသည္။