အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)

17 Zawgyi

႐ြာကေလးဆီေရာက္ေနခဲ့တာက သုံးရက္ရွိေပၿပီ။ ေရာက္ကတည္းက ပ်င္းေနတာမို႔ အိပ္လိုက္စားလိုက္ႏွင့္ အခန္းထဲကမထြက္ခဲ့ေပမဲ့ ေက်ာပူနာမိလာသလို ခံစားရ၏။ ထို႔အတြက္ ဒီေန႕ေတာ့ တစ္အိမ္လုံးလိုက္ၾကည့္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။

အိမ္ႀကီး၏ တည္ေဆာက္ပုံမွာ အလယ္တည့္တည့္တြင္ အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္ ေတာက္ေလွ်ာက္ျမင္ရေသာ ေရကျပင္အက်ယ္ႀကီးရွိသည္။ ထိုေနရာသည္ အိမ္ႀကီး၏ ဧည့္ခန္းသေဘာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္၏။ အိမ္၏ ေခါင္းရင္းျခမ္းတြင္ ဆိုင္းဝိုင္းပစၥည္းမ်ားသိုေလွာင္ရာ အခန္းက်ယ္ရွိၿပီး ေျခရင္းတြင္ေတာ့ မီးဖိုခန္းႏွင့္ စပါးက်ီတစ္ခု။

အိမ္၏ အေပၚထပ္တြင္ေတာ့ ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ ဘုရားခန္းႏွင့္ ဦးေက်ာက္ခြၽန္းေနခဲ့ေသာ အခန္းရွိၿပီး ေျခရင္းျခမ္းတြင္ေတာ့ အခန္းငယ္မ်ား ကန့္ထားသည္။ ေျခရင္းဘက္အက်ဆဳံး အစြန္ဆုံး အခန္းကေတာ့ ေႏွာင္ရစ္ေထြး၏ အခန္းျဖစ္၏။

" ကြၽန္မအဖို႔ ေမာင့္တစ္မ်က္ႏွာ ကမာၻႀကီးတစ္ခုလို အခ်စ္ပိုလို႔သာ အျပစ္ဆိုတဲ့အခါ သူက မနာတတ္သလို... "

ဆိုင္းဝိုင္းပစၥည္းမ်ားထားသိုရာအခန္းဝအေရာက္ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ေၾကာင့္ နားစြင့္မိလိုက္သည္။ အခန္းတံခါးက ဖြင့္ကာထားတာမို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္သည္မဆိုသာေသာ အေနအထားမွာ ရပ္ၾကည့္မိသည္ေပါ့။

ေနေရာင္ဝင္ေနေသာ အခန္းထဲမွာ ရွိေနသည့္ ပစၥည္းေတြက အေတာ္ကို မ်ားလွသည္။ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ အစီအရီထားထားသည့္ ပစၥည္းေတြက ရႈပ္ေနသလိုလိုႏွင့္ ၾကည့္ရဆိုးမေနပါ။

အသံလာရာ ၾကည့္မိခ်ိန္မွာ သူ႕ဦးေႏွာက္ထဲ အခ်က္ေပးသံတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္ၾကားေယာင္လိုက္ရသလို။

ပတၱလားတစ္ခု၏ ဝါးခ်ပ္ကေလးမ်ားကို အဝတ္စတစ္ခုျဖင့္ စိမ္ေျပနေျပဖုန္သုတ္ေနသူ။ ပါးျပင္ေျပေျပေပၚ တင္ထားသည့္ သနပ္ခါးက တစ္ခ်ိဳ႕က ျပယ္ေနေခ်ၿပီ။ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့က အားစိုက္ယူေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးဆီက ထြက္လိုက္၊ ၿငိမ္လိုက္။

ေရေလွ်ာ္ထားဟန္တူေသာ ဆံႏြယ္ေတြက ဘာအစည္းအေႏွာင္မွ မပါပဲ ရင္ဘတ္ညာဘက္ျခမ္းတြင္ ခ်ထားသည္။ ပိတ္ညိုလည္ပိတ္အကၤ်ီက ဝါႏွစ္ေသာ လည္ပင္းအစပ္ႏွင့္ ပနံရေန၏။ ေနေရာင္က ဝင္းႏွစ္ႏွစ္နဖူးျပင္ေပၚ တိုက္ရိုက္ထိုးေနသည္မို႔ ခဏခဏ စိမ့္ေနေသာ ေခြၽးကို လက္ေမာင္းႏွင့္ ပင့္သုတ္လိုက္၊ သန့္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနသူကေတာ့ သူ႕ကိုသတိပင္ထားမိပုံမေပၚပါ။