ဤခရီးစဥ္သည္ ေနာင္စစ္ေသြးႏွင့္ဆိုင္သလို မဆိုင္ဟုလည္း ေျပာ၍ရ၏။ ခရီးစဥ္၏ အေၾကာင္းအရာသည္ကား အိမ္ေျပးတစ္ေယာက္အား ျပန္ေခၚသည့္ျဖစ္အင္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႕ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း သြားလို႔ရပါလ်က္ကယ္ႏွင့္ အတူပါလာေသာ လူႏွစ္ေယာက္ၾကား ပဲေလွာ္ၾကား ဆားညပ္သကဲ့သို႔ အေနခက္ရေခ်၏။
အတူပါလာသူမ်ားကို သူမေျပာလဲ ရိပ္မိေလာက္ပါ၏။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုကို႔အား ေတြ႕ခ်င္လြန္း၍လိုက္လာျခင္းမို႔ ထားပါေတာ့။ ဝါႏုျဖဴဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးက အဘယ့္အတြက္မ်ား။
ကားေမာင္းေနသူအား လွမ္းၾကည့္မိေသာ္လည္း ဦးထြဋ္ေက်ာ္စြာသည္ သူ႕ကို လွည့္ပင္မၾကည့္ပါေခ်။ ေဘးမွ အကူပါလာေသာ ကားဆရာျဖင့္သာ စကားဆိုေန၏။
တိတ္ဆိတ္သြားေသာ နားတစ္ဖက္ေၾကာင့္ နားေအးရပါၿပီဟု သတ္မွတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ေလးက်သြားသည့္ သူ႕ပခုံးတစ္ဖက္။ ေပါင္ဒါနံ႕အနည္းငယ္သင္းပ်ံ့သည့္ ပါးတစ္ဖက္က သူ၏ညာဘက္ပခုံးထက္ဝယ္တင္လာပါသည္။
ထိုစဥ္အၿပိဳင္က်ေရာက္လာသည့္ ဘယ္ဘက္ပခုံးေပၚမွ ေလးလံမႈတစ္ခု။ ခါးကိုကိုင္းက်သည္အထိ ငိုက္ျမည္းေနသူသည္ အေတာ္ေလးမသက္မသာျဖစ္ေနေလာက္ၿပီဟု ေတြးကာ ပခုံးေလးအား မတ္ေပးမိေတာ့ ညာဘက္ပခုံးထက္က ပါးျပင္ေလးအား ပခုံးရိုးနဲ႕ထိုးမိေလေတာ့သည္။
တစ္ဖက္က အဆင္ေျပေတာ့ ေနာက္တစ္ဖက္က အဆင္မေျပျပန္။ အဘယ္သို႔လုပ္ရအံ့နည္း။
.....................
ကားေပၚမွဆင္းလာေသာသူမ်ားထဲမွ ေနာက္ဆုံးလူသည္ ေနာင္စစ္ေသြးျဖစ္၏။ ေနာင္စစ္ေသြး၏ ဘယ္ဘက္ပခုံးသည္ ျမင့္ေနၿပီး ညာဘက္ပခုံးက နိမ့္ဝင္ေနေလ၏။
" ေမာင္ေသြး "
" ခင္ဗ်ာ "
" မင္း အေၾကာကပ္ေနသလား "
" မဟုတ္ပါဘူး .. ဘာလို႔မ်ားလဲ "
" မင္းပခုံးက တစ္ဖက္နိမ့္တစ္ဖက္ျမင့္ျဖစ္ေနတယ္ေလကြ "
" ၾကည့္ရဆိုးေနလို႔လား ဦးေလး "
" ၾကည့္ရဆိုးတာက အဓိကမဟုတ္ဘူး... ဒီနားလာဦး "
YOU ARE READING
အိုဘယ့်မှုံရွှေရည်(Completed)
RomanceStart Date: Sep 22nd, 2020 End Date: May 21st, 2021 ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ဇာတ်သဘင်တစ်ခု ရှိသတဲ့။ တစ်ရက်တော့ ပိုင်ရှင် ဇာတ်ဆရာကြီးက ဆုံးပါးသွားလေတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ဇာတ်ဆရာကြီးရဲ့ ညီဖြစ်သူက သူေဋ္ဌးတစ်ယောက်ကို ရောင်းလိုက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားပါလေရောပေါ့ကွယ်။ သူေ...
