Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 41ο•

~Πολυ ηλίθιοι ειναι οι φίλοι μου...~

~~

Βίκτωρας POV

Ακούω έναν σπαστικό και έντονο ήχο μέσα στο βαθύ μου υπνο

Ανοίγω ελάχιστα τα βλέφαρα μου. Νιώθω τα μάτια μου πρησμένα από τον ύπνο

Αχ...νιωθω τόσο εξαντλημένος

Δίχως να έχω άλλη επιλογή ανοίγω ξανά τα μάτια μου

Δεν έχω ιδέα που βρίσκομαι τι ώρα ειναι ποιος ειμαι...

Αντικρίζω ένα ξένο δωμάτιο για εμένα και αμέσως ξεχειλίζοντας μνήμες από την χθεσινή βραδιά

Τεντώνομαι και  ανασηκώνω το σώμα πανω στο ακατάστατο κρεβατι. Βλέπω τα ρούχα μου πεταμένα στο πάτωμα

Δίπλα ακριβώς είναι το κινητό μου ακουμπισμένο πάνω στο κομοδίνο

Το παίρνω στα χέρια μου και ανοίγω την οθόνη

Είναι 10:54

Κάποιος κοιμήθηκε λίγο παραπάνω από οσο έπρεπε

Τρίβω τα μάτια μου, κάθομαι στην άκρη του μεγάλου διπλού κρεβατιού και φοράω τα ρούχα μου

Αφού ντύθω μένω μερικά λεπτά έτσι ώστε να ηρεμήσω από την ζαλάδα και τον πονοκέφαλο

Πόσο ήπια χτες;

Γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά και βλέπω δύο κολονάτα ποτήρια και ένα μισο άδειο μπουκάλι κόκκινο κρασί τοποθετημένα στο πάτωμα δίπλα απο τον τοίχο

Ααα ώστε εσύ ευθύνεσαι για τον πονοκέφαλο;

Πήρα μια βαθιά ανάσα και στάθηκα στο ύψος μου

Εβαλα το κινητό μου στην τσέπη του παντελονιού και βγήκα από το άγνωστο δωμάτιο

Δεν ήξερα που να πάω. Και ακόμα χειρότερα αν βρίσκεται κάποιος εδώ

Ακολουθούσα τον διάδρομο και με έβγαλε σε μια σχετικά μικρή κουζινα

"Ξύπνησε ο ήρωας μου" άκουσα και γύρισα το βλέμμα μου ψάχνοντας την άγνωστη γυναικεία φωνή για εμένα

Στάθηκα μπροστά από έναν πάγκο και από πίσω βρισκόταν μια γυναίκα φορώντας το λευκό μου πουκάμισο

"Καλημερα" είπα, Και διέκρινα πως η φωνή μου ήταν βραχνιασμένη από τον ύπνο

"Πεινας;"  με ρώτησε ενώ Αλοιφε σε μια φρυγανιά μέλι

"Κοίτα δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ, δεν θυμάμαι και πολλα" έκανα μια παύση ενώ κοίταζα κάτω και ετριβα νευρικα το κούτελο μου "αλλά θέλω να μου δώσεις το πουκάμισο μου γιατί έχω αργήσει" σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα