Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 35ο•

~Μου αρέσει που ενδιαφέρεσαι για τα αδέλφια σου~

~~

Μετά από 14 ημέρες...

Ο καιρός το τελευταίο διάστημα έχει περάσε τόσο γρήγορα χωρις να το καταλαβω.

Τα πράγματα παραμένουν να εχουν την ιδια τροπή. Εγώ προσπαθώ να είμαι απόμακρη και ο πατέρας μου προσπαθεί όλο και πιο πολυ να με πλησιάσει

Κατεβαίνω αθόρυβα της μαρμάρινες σκάλες

Περνάω το γραφείο του πατέρα μου όμως σταματάω την πορεία μου έως στην κουζίνα.

Ακούω να έχει μια πολύ ενδιαφέρον συζήτηση

Κολλάω το σώμα μου πάνω στον τοίχο

"Σου είπα να με αφήσεις ήσυχο...τι άλλο θέλεις να σου δωσω;...τα λεφτά σου τα πήρες...ακου να δεις! Φτάνει όλη αυτή η κοροϊδία ενταξει;...ναι αυτό που σου λέω. Μην με ξανά ενοχλήσεις" άκουγα να φωναζει σχεδον στον ανώνυμο συνομιλητή του 

Τι γινεται;

Η πόρτα άνοιξε πολύ απρόοπτα πιάνοντας με απροετοίμαστη έξω από το γραφείο του

"Ερμιόνη;" ρώτησε πανικόβλητος
"Έτυχε...να περναω" είπα αμέσως

Με κοιτούσε έκπληκτος σχεδόν γουρλώνοντας μεχρι και τα ματια του. Κρατούσε το πόμολο τις πόρτα και εγώ βρισκόμουν απέναντι

"Με ποιον μιλουσες;" ρώτησα καχύποπτα

Ήθελα να μάθω τόσο πολύ που δεν με ένοιαζε τίποτα

"Με την μητέρα σου" Απάντησε και απλά προσγειώθηκα με τα μούτρα στο χώμα

Τι δουλειά έχει εκεινος με αυτη;

"Μιλάς μαζί της;" τον ρώτησα με ανεβασμενη φωνη, δεν πιστευω πως με κοροϊδεύουν ακομα και εδω.

Έκλεισε την πόρτα του γραφείου και πέρασε το χέρι του από τον σβέρκο μου πηγαίνοντας με στην κουζίνα

"Μην φωνάζεις...θα σου εξηγησω"

Έκλεισε την πόρτα και έκατσα πάνω στο μαρμάρινο πάγκο

"Σε ακούω λοιπον" σταύρωσα τα χέρια μου και περίμενα με ανυπομονησία να μου εξηγήσει τα πάντα

"Με την μητέρα σου, δεν σταμάτησα να μιλάω ποτε"

Αλήθεια πέφτω δεύτερη φορά από τα σύννεφα, όντως τωρα;

"Και τόσο καιρο..."
"Περίμενε!" Με διέκοψε "τόσο καιρο Ερμιόνη μου εσύ που πιστεύεις πως σας είχα παρατήσει σας έστελνα κάθε μήνα διατροφη" συνέχισε και τον κοιταξα εκπληκτη, χωρις να το κρυψω αυτη την φορα.