Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 78ο•

~Αχ βρε Βίκτωρα. Όλα λάθος τα κάνεις...~

~~

Δεν ήξερα τι γινόταν γύρο μου, το μόνο που καταλάβαινα είναι πως κοιμόμουν στην αγκαλιά κάποιου, σκέφτηκα πως αποκοιμήθηκα πάνω στην Νικολέτα, δεν γνωρίζω πόσες ώρες εχουνε περάσει αλλά νιώθω εξαντλημένη , ούτε τα βλέφαρα δεν εχω δύναμη να ανοίξω.

Έφτιαξα καλύτερα το κεφάλι μου πάνω στο σημείο που ακουμπούσα και τότε άρχιζα να αντιλαμβάνονται πως...αυτη Δεν ήταν η Νικολέτα, ήταν κάποιος άντρας. Γυμνασμένος, ο αγγελος;

Άνοιξα δειλά δειλά τα βλέφαρα, είχε κλειστά τα μάτια του , μου χάιδευε τα μαλλιά. Με είχε στην αγκαλιά του. Πως; Γιατί ηρθε;

Όσο και να ήθελα να μην το παραδεχτώ η ψυχή μου γαληνευσε, μετά από σχεδόν μισό χρόνο ξανά ήταν εδώ, δίπλα μου. Με ακουμπούσε, μου χάιδευε τα μαλλιά...

Οο μωρό μου πόσο μου έλειψες, αλλά, αυτός έχει άλλη...γουρλωσα τα μάτια. Πήγα να σηκωθώ αλλά τα γρήγορα αντανακλαστικά του για ακόμα μια φορά με κράτησαν γερά από τα χέρια. Καταραμένε...

"Τι θέλεις εσύ εδω; ποιος σου έδωσε το δικαίωμα;" είπα θυμωμένη. Μου χαμογέλασε

Μην το κάνεις αυτό ηλίθιε

"Γεια σου μωρό μου" Η φωνή του, ο θεε μου. Είχα να τον ακούσω να μιλά..αλλαξε, κάθε φορά αλλάζει. Όλο και πιο όμορφη γίνεται

"Μην με αποκαλείς έτσι" μουρμούρισα, προσπάθησα να απελευθερωθω αλλά συνέχιζε να μην με αφήνει

"Γιατι; το μωρό μου είσαι, και θα είσαι μια ζωη"

"ΒΙΚΤΩΡΑ" ούρλιαξα, θέλω να τον χτύπησω

"Πόσο καιρό έχω να ακούσω το όνομα μου" ψιθύρισε, η ζέστη του αναπνοή χτυπούσε το μάγουλο μου

"Γιατί γυρισες; εμείς οι δύο τελειώσαμε και επιτέλους άφησε με" τράβηξα το χέρι αλλά μου το κράτησε με δύναμη, με αγκάλιασε πιο σφιχτά

"Τίποτα δεν έχει τελειώσει μωρό μου, τώρα όλα αρχίζουν!" Απάντησε γρήγορα

"Νομίζεις...πήγαινε καλύτερα στην γκόμενά σου που επέλεξες να με αφήσεις για αυτή, δεν θέλω να σε αγγίζω " Η κάθε λέξη που έβγαζα τον εφτυνε στην ψυχή

"Να σου θυμίσω καλύτερα ποια με αφησε; Η  να σου θυμίσω καλύτερα ποια έκανε σα κακομαθημένο; Μήπως ποια συμπεριφέρθηκε σαν μικρό κοριτσάκι που έβαλε μπράβους για να μην σε πλησιάσω; Η θες να σου θυμίσω ποια το έβαλε στα πόδια χωρίς να καθίσει να μιλήσει σαν πολιτισμένη; Ποια είναι δειλη; Ποια έπαιξε μαζί μου;" με κοιτούσε στα μάτια. Όπως πάντα εντυπωσιακά, κάθε μέρα έχω την εντύπωση ότι αλλάζουν χρώμα, ανάλογα με την διάθεση, ήταν βαθύ μπλε σημερα. Όταν είναι βαθύ μπλε είναι πληγωμένος. Στεναχωρημένος, θυμωμένος...