•Κεφάλαιο 68ο•

171 13 5
                                    

~Παντα ημουν αυτος που της έριχνε την αυτοπεποίθηση επειδη φοβόταν αλλα αυτη την στιγμη κανω το αντιθετο.~

~~

Νικολέτα POV

Έβλεπα το αγόρι που καθόταν απέναντι μου να ανακατεύει με το καλαμάκι του καφέ έντονα το περιεχόμενο του ποτηριού, ήταν σφιγμένος

"Άστο ρε παιδί μου το ζαλισες τόση ωρα" είπα παίρνοντας από τα χέρια του το πλαστικό ποτήρι

"Βίκτωρ τι στο καλο εχεις; όλα πήγαν μια χαρά, θα έπρεπε να σε βλέπω χαρούμενο. Όχι θλιμμένο και αγχωμένο" τον κοίταξα στα μάτια προσπαθώντας να τον ψυχολογήσω

Αχ αυτό το άτομο ποτέ δεν θα το καταλάβω.

"Νικολέτα, όσο και να την θέλω δεν μου αξιζει" είπε και τον κοίταξα με απορία

Καλά είναι ηλιθιος; εδώ και πόσους μήνες κρυφά από την πλάτη της Ερμιόνη προσπαθούσαμε να τον πείσουμε να της μιλήσει επιτέλους και αυτος αρνείται να πιει νερό ενώ με τόσο κόπο κατάφερε να φτάσει στην πηγη;

"Βίκτωρ αγορι μου τι λες; Γιατί έχεις τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση; Η Ερμιόνη εσένα χρειάζεται και το ξέρεις πολύ καλά. Πήγαινε στην κοπέλα σου και δείξε της πόσο την αγαπάς και την νοιαζεσαι" τον έριξα σε αντιπαράθεση. Μόνο έτσι θα καταλάβει πως ο τρόπος συνειδήσεις του ηταν λάθος!

"Νικολέτα δεν καταλαβαίνεις" σήκωσα τον δείκτη μου διακόπτοντας τον. Με κοίταξε και σταμάτησε να μιλά

"Εσύ δεν καταλαβαίνεις! Έχεις την Ερμιόνη σου το καταλαβαινεις; δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερο" του απαντώ ωμά και απότομα προσπαθώντας να καταλάβω πιο είναι το πρόβλημα

Ακούμπησε στην πλάτη της καρέκλας και με κοιτούσε σκεπτόμενος

"Δεν θέλω να κάνω κάτι που θα την πληγωσει" είπε

"Γιατί να κάνεις κάτι που θα την πληγωσει ρε Βίκτωρα; εφόσον την αγαπάς δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα. Σε παρακαλώ σκέψου πόσα βραδιά μείναμε ξύπνιοι εγώ και ο άγγελος για να σε παρηγορούμε" αγανακτώντας φύσηξα

"Δεν ξέρω. Δεν ξέρω, πολλά μου περνάνε από το μυαλο" είπε πιάνοντας το κεφάλι του.

Τα αντιμετωπίζει όλα λάθος

"Βίκτωρ, άκουσε με" του έπιασα το χέρι ώστε να με κοιτάξει κατάματα "σταμάτα να σκέφτεσαι για λίγο, και ακούμε προσεκτικά! Πήγαινε στην Ερμιόνη Γιατί μας χρειάζεται όλους! Πιο πολύ εσενα" μίλησα και έγνεψε καταφατικά το κεφάλι του

Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21Where stories live. Discover now