Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 38ο•

~Όλα λάθος...~

~~

Ακούω δύο χτύπους. Κατεβάζω ελάχιστα το βιβλίο και στρεφω το βλέμμα μου στην πόρτα

"Ναι;" απάνταω, ανοίγει η πόρτα και απέναντι μου βρισκόταν ο πατέρας μου. Με κοιτούσε με ένα τρυφερό χαμόγελο. Μου μετέφερε μια χαλαρότητα, μια ηρεμία...

"Τι κάνεις Ερμιόνη μου;" ήρθε και κάθισε δίπλα μου

"Διαβάζω μπαμπα" απάντησα κουρασμένη

"Αμάν ρε αγάπη μου, άφησε το μια φορά και βγες λίγο εξω"

"Και πανελλήνιες. Πώς θα γράψω ρε μπαμπά αν είμαι όλη μέρα εξω;"

Σήκωσε το αριστερό του φρύδι και με κοίταξε σοβαρός

"Ερμιόνη μου. Πανελλήνιες δίνεις του χρόνου. Δεν δίνεις φέτος"

Κατέβασα το κεφάλι ενω επαιζα με το πάπλωμα αμηχανη

"Το ξέρω απλά. Θέλω να είμαι καλά προετοιμασμένη"

Τα χείλια του σχημάτισαν ένα στοργικό χαμόγελο. Ήρθε πιο κοντά μου και μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο

"Θα πετύχεις πολλά πράγματα στην ζωή σου" μουρμούρισε ασυναίσθητα και για κάποιο λόγο στο άκουσμα αυτών των λέξεων χάρηκα και πήρα περισσότερη δύναμη

[...]

"Καλημερα" με χαιρέτησε χαρούμενος ο άγγελος. Ήταν μέσα στην τρελή χαρά, τα μάτια του γυάλιζαν. Φορούσε ένα κίτρινο φούτερ και ένα μαύρο παντελόνι Σε αντίθεση με εμενα που νύσταζα και κοιτούσα διαρκώς κάτω ενω Φορούσα ότι πιο πρόχειρο βρήκα μπροστά μου

Ηταν ενθουσιασμενος

"Καλημερα" απάντησα τελείως ακεφα. Ξανά κατέβασα το κεφάλι μου. Είδα τα παπούτσια του Να έρχονται πιο κοντά στα δικά μου και σήκωσα ψηλά κοιτώντας τον στα ματια. Βρισκόταν πολύ κοντά μου

"Τι εχεις;" ρώτησε σοβαρός
"Τιποτα;" απάντησα πιο πολυ ειρωνικά

"Δεν σε βλέπω καλα" σχολίασε
"Επειδή δεν ειμαι μέσα στην τρελή χαρά δε σημαίνει πως έχω και κάτι" είπα πιο παρηγορητικά και ήρεμα για να πειστεί

Τότε χωρίς να πει κατι με έβαλε μέσα στην ζέστη αγκαλιά του. Ήταν τόσο ζεστός και μύριζε τόσο ωραία...το λατρεύω όταν παίρνει την πρωτοβουλία να το κάνει

"Σε αγαπάω μικρή" μουρμούρισε και γούρλωσα τα μάτια μου

Τι;