•Κεφαλαιο 81ο•

132 15 1
                                    

~Ποιος βασανίζει ποιον τελικά...~


~~

Περάσαν κιόλας 10 μέρες, ούτε που το κατάλαβα. Οι διακοπές ήταν αξέχαστες.

Περάσα όμορφα, νομίζω δεν θα μπορούσα να περάσω καλύτερα. Κατεβήκαμε κεντρικά το τελευταίο βράδυ. Υπήρχε ενδιαφέρον νυχτερινή ζωή στο νησί.

Πήγαμε σε ένα κλαμπ, μόνο νεολεα υπήρχε. Ατομα των ίδιων περίπου ηλικιών.

Η μουσική ήταν υπέροχη, σε μάγευε και ταυτόχρονα σε παρεσυρνε. Δεν ήθελα να πιώ πολύ. Δεν με πίεσαν, ίσα ίσα νομίζω υπήρχε από μεριάς τους κατανόηση

Εδώ μέσα έκανε αρκετή ζέστη, μα δεν εμπόδισε κανέναν μας να μην χορέψει μέχρι τα πόδια του να κουραστούν.

Για αρχή μου παρεγγειλαν ένα ποτήρι αλκοόλ ενώ αυτοί βρισκόντουσαν στο δεύτερο.

Η μουσική όσο περνούσε η ώρα δυνάμωνε, όλοι τους χόρευαν, κάνεις δεν καθόταν. Μέχρι και εγώ, δεν ήξερα με ποιον απλά χόρευα μαζί του.

Ήταν περασμένες μια τα μεσάνυχτα. Εξαντλημένη μόλις τελείωσε το τραγούδι πήγα και κάθισα στο τραπεζάκι που είχαμε. Με το βλέμμα μου έψαχνα να τους εντοπίσω

Ο άγγελος ήταν με την Νικολέτα, χόρευαν έντονα, ενω ο Βίκτωρας βρισκόταν στην άλλη μεριά. Έπινε το ποτό του καθως μιλούσε με ένα ζευγάρι, γελούσε. Χάθηκα για λίγο στο πρόσωπο του, που έδειχνε τόσο ήσυχο, ήταν όπως πάντα όμορφος τα μαλλιά του αυτή την μοναδική φορά ήταν προσεγμένα και τοποθετημένα προς τα πίσω

"Επ όμορφη, πως και μονη;" μια δυνατή φωνή με έκανε να πεταχτώ από την ταραχή μου

Από πάνω μου ακριβώς στεκόταν ένας τύπος, περίπου στην ηλικία μου, πολύ εύκολα καταλαβαίνα το ποσό μεθυσμένος ήταν

Με δυσκολία κρατούσε τα μάτια του ανοιχτά.

Επέλεξα να μην του απαντήσω, ήπια άλλη μια γουλιά από το ποτό μου, συνειδητοποίησα ότι είχε τελειώσει.

Σηκώθηκα από την πολυθρόνα, ο τύπος με κοιτούσε με βλέμμα αγελάδας.

Χωρίς να πω λέξη έφυγα τόσο απλά από κοντά του. Πήγα στο μπαρ και ζήτησα άλλο ένα ποτό. Ο μπάρμαν έτρεχε να τους εξυπηρετήσει όλους. Μου έδωσε ευγενικά το ποτήρι και έφυγα προς το τραπέζι μας

Ο τύπος που ήταν πριν εδώ είχε εξαφανιστεί, ευτυχώς γιατί δεν ήξερα τι θα έκανα.

Κάθισα ξανά στην θέση μου, από μακριά έβλεπα τον Βίκτωρα που ερχόταν προς το μέρος μου, με κοιτούσε έντονα, είχε πιει πιο πολύ απο όλους μας αλλά και πάλι δεν έχασε ούτε χιλιοστό τον εαυτό του. Το θαυμάζω αυτό. Πότε του δεν μεθουσε

Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21حيث تعيش القصص. اكتشف الآن