Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφάλαιο 1ο•

~Λείπουν λεφτά~

~~

"Βρε βρε...ποια είναι εδω" μουρμούρισε ο Άρης , με το που ακουσα την φωνη του οι παλμοι της καρδιας μου αυξηθήκαν 

Όχι οχι...
Δεν μπορεί...
Αποκλείεται να είναι αυτός εδω...

Γυρισα απότομα αντικρίζοντας το ανέκφραστο βλεμμα του

Ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του κανοντας ενα βημα μακρια του

"Τι θ-θελεις;" τον ρώτησα και αυτός γέλασε με ένα περίεργο γέλιο, έρχεται απειλητικά κοντα μου και τα χερια του τυλιγονται γυρο απο τον λαιμο μου...

Με κολλάει στον τοίχο, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έχουν αλλάξει εντελώς. Έχει γίνει κατα κόκκινος και τα μάτια του σκοτεινά, χωρίς κανένα συναίσθημα, χωρίς ψυχή...

Εισχωρεί τα χέρια του πιο βαθιά στον λαιμό μου, η αναπνοή μου λιγοστεύει...
Όλο και πιο πολύ...
Τα μάτια μου θολώνουν, δάκρυα τρέχουν εκλιπαρώντας να με αφήσει

Αυτός όμως συνεχίζει όλο και περισσότερο

"Δεν - δεν μπορώ να...π-παρω...ανασα" είπα με δυσκολία
"Αυτό...Για να μάθεις να είσαι καλό κοριτσι" είπε και έκλεισα τα μάτια μου περιμένοντας το τέλος μου...

~~

Πετάχτηκα πάνω από την λαχτάρα μου, λαχανιασμένη βαζω το χερι μου στην περιοχη του στήθους μου προσπαθώντας να ηρεμήσω τον εαυτο μου

Γύρο μου το απόλυτο σκοτάδι
Το μόνο που ακούγεται στο μικρό δωματιάκι είναι η βαθιά αναπνοή μου απο την λαχταρα

Τρίβω νευρικά το πρόσωπο μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα

Ένα όνειρο ήταν!
Από τα πιο αγαπημένα μου...

Κοιταζω την ώρα
4:56_

Ξαπλώνω πάλι και παίρνω ξανά μια βαθιά ανασα

Μένω για μερικά λεπτά ακίνητη
Κοιτάζοντας το απόλυτο μαύρο και χαρούμενο χρώμα που σκεπάζει τα μάτια μου

[...]

Όλη την νύχτα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ εξαιτίας αυτό του ονείρου

Κουρασμένη σηκώνομαι από το ζεστό μου κρεβατάκι πηγαίνοντας να ξυπνήσω τα αδέλφια μου

...

Χτυπησε το κουδούνι για προσευχή πριν καν μπω μέσα στο προαύλιο του σχολείου

Γαμωτο δεν θα προλάβω

Επιτάχυνα το βήμα ωστε να φτασω οσο πιο γρηγορα μπορουσα αλλά η τύχη δεν ηταν με το μέρος μου για ακόμα μια φορά