Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 30ο•

~Ευχαριστώ αδελφέ...~

~~

Ο κύριος Ανέστης ετρεχε σαν τρελός μέσα στους άγνωστους διαδρόμους τις κλινικής

Εγώ τον ακολουθουσα από πίσω αμίλητος.

"ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ ΒΟΗΘΗΕΙΑ" φωνάζε αλλά κανένας δεν εχει εμφανιστεί

"Γαμω την πουτανα μου που είναι όλοι, θα τους απολυσω" μουρμουρίζε αγανακτισμένος

"ΜΑΡΙΑ" ουρλιάξε ξανα και από το τέλος του διαδρόμου ξεπροβάλε μια νέα σε ηλικία κυρία ντυμένη στα λευκά

Σταματησα να τρέχω από πίσω του για να τον προλαβαινω και πηρα μια βαθιά ανάσα

Μου βγήκαν τα πνευμόνια με τόσο τρεξιμο

Αυτή ετρεξε γρηγορα κοντά μας, εγω ειχα μείνει ακίνητος και τους παρατηρώ

Από την αντίθετη πλευρά την στιγμη εκεινη εμφανίστηκαν δύο τραυματιοφορείς, Με ένα φορείο να τρέχουν προς το μέρος μας

Μου έχει κοπεί η αναπνοή
Δεν μπορουσα να κάνω τίποτα

Ο κύριος Ανέστης μαζί με τους τραυματιοφορείς την εβαλαν αμεσως πάνω το κρεβάτι και ετρεξαν μόνοι τους μέχρι το ασανσέρ

Πηγα κοντα και τον χτυπησα στον ωμο για κουραγιο

Με δάκρυα στα μάτια πέφτει την αγκαλιά μου κλαιγοντας σαν μικρό παιδί

Τον παρηγορουσα, ηταν το μόνο πράγμα που μπορουσα να κάνω αυτή τη στιγμή

"Τα σκατωσα για ακόμα μια φορα" μουρμούρισε και ξεφυσηξα

Δεν τα έκανε μόνος του, όλοι σκατα τα κάναμε

"Και εμείς φταιμε" απάντησα ρουφώντας τη μύτη μου

"Όχι Όχι, δεν το διαχειριστικά όπως έπρεπε ήρθα τόσο ξαφνικά στη ζωή της και λογικό να μην με θέλει" λέγοντας απομακρύνθηκε από κοντά μου φτιάχνοντας τα γεμισμένα μανικια του πουκαμίσου μου με αίμα

"Η αλήθεια ειναι πως περίμενα πιο χάλια να αντιδράσει" απάντησα χαμένος και μου άφησε το χέρι

"Δηλαδή πως; να αυτοκτονήσει;" ρωτησε κοιτάζοντας με έντονα

"Όχι, ίσως επειδή δεν την ξέρετε καθόλου καλα την κόρη σας κύριε Ανέστη αυτό που έχω να σας πω είναι πως είναι πολύ ξεροκεφαλη και εγωίστρια" είπα σκεπτικός

Στα λόγια μου χαμογέλασε και ύψωσε το σώμα του κοιτάζοντας με με περηφάνια

"Από την πατέρα της πήρε" παρατήρησε χτυπώντας το στήθος του