Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 26ο•

~Ξέρω πολύ καλά σε τι ορια φτάνεις για να ξεστομίσει αυτή την πρόταση...~

~~

7η ημέρα στην στέγη ανηλίκων...
7η ημέρα μακριά από τα αδέλφια μου...
7η ημέρα πόνου και θλίψης...

Κάθομαι έξω στην παγωνιά
Η ώρα είναι 10:21 το πρωι

Πριν λίγο σταμάτησε να βρέχει, κάνει κρύο...φυσάει ελάχιστα...

Πήρα μια βαθιά ανάσα εισχωρώντας καθαρό αέρα μεσα στην αδεια ψυχη μου, μυρίζει παντού βροχή

Αυτή η καταθλιπτική μυρωδιά είναι παντού να σου θυμίζει τον τελευταίο μήνα του χρόνου

Είναι γιορτινές ημέρες, όλοι με αυτό το ζεστό χαμόγελο στα χείλη περιμένοντας την παραμονή των Χριστουγέννων

Κάτι που δεν αργεί να έρθει...

Εμείς σε αντίθεση με τους υπόλοιπους δεν ξέρουμε πως είναι πραγματικά τα Χριστούγεννα, δεν τα έχω νιώσει ξανά από την τελευταία φορά που θυμάμαι πως ήμουν με την οικογένεια μου όλοι μαζί δεμένοι

Νομίζω πως έχω ξεχάσει πως είναι

Αυτό που μου τα θυμίζει είναι τα πολύχρωμα φωτάκια, Τα  χριστουγεννιάτικα εδέσματα και τα πράσινα δέντρα στολισμένα με πολύχρωμες μπάλες

Κοιτούσα γύρο μου, όλοι τους ψάχνουν αυτό που ψάχνω και γω

Κάθισα στο πρώτο παγκάκι που βρήκα μπροστά μου

Ήταν βρεγμένο από την βροχή αλλά δεν με ενδιέφερε και πολύ

Κουραστικά να περιφέρομαι γύρο γύρο επειδή δεν έχω τι να κάνω

Δεν έχω ούτε κινητό να μιλήσω με κάποιον! Βασικά να μιλήσω με τον άγγελο ηθελα

Έχω να τον δω πολλές μέρες, την τελευταία μέρα δεν ήταν σχολείο, δεν ήταν μαζί μου, δεν με καθησύχασε

Ίσως μπορεί να με ψάχνει σαν τρελός, ίσως να του έχουν πει πως με πήραν μακριά από τα αδέλφια μου και με έφεραν εδώ μέσα

Ποιος ξέρει;

Έστριψα τα χέρια μου μεταξύ τους για λίγη ζεστασιά

Ευτυχώς μου έδωσαν και ένα μπουφάν Γιατί με την ζακέτα δεν πήγαινε άλλο με τέτοιο κρύο

Υπήρχε λίγη κίνηση στους δρόμους, οι περαστικοί περπατούσαν βιαστικά όταν περνούσαν από μπροστά μας αλλά κανένας τους δεν έχει το θάρρος να μας κοιτάξει, σαν να μην υπάρχουμε...