Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 65ο•

~Πες το, θέλω να το ακούσω, θέλω να σε κοιτάω στα μάτια καθώς θα μου το λες.~

~~

Νικολέτα POV

Άρχισε να αναγράφεται το όνομα του Άγγελου στην οθόνη του κινητού. Ένας αναστεναγμός απελευθερώθηκε από μέσα μου.

Με έχει πάρει 19 φορές από το πρωί τηλέφωνο, του το κλείνω και ως φυσικό επιμένει

Αυτή η εβδομάδα που πέρασε ήταν πολύ περίεργη, δεν μπορώ να καταλάβω, όλοι τους έχουν αλλάξει. Μάλλον έχουν απομακρυνθεί

Με τον άγγελο δεν τα πάμε καθόλου καλά, από εκείνο το βράδυ στα γενέθλια της Ερμιόνη όλοι τους συμπεριφέρονται πολύ περίεργα.

Η ίδια η Ερμιόνη δεν έχει δώσει κανένα σημείο ζωής. Το τηλέφωνο της είναι κλειστό δεν ξέρω και εγώ από ποτέ.

Ο Βίκτωρας είναι υπό εξαφάνιση αγνοείται η τύχη του. Πολύ περίεργο, δεν τον ξέρω και τόσο πολύ καιρό όσο τον γνωρίζει η Ερμιόνη και ο κολλητός του Αλλά ξέρω πώς όταν εξαφανίζεται έχει κάνει χοντρή κουτσουκελα.

Από την άλλη ο Μιχάλης δεν έχω ιδέα που βόσκει, έφυγε πριν μια εβδομάδα, μου είχε υποσχεθεί τηλεφωνήματα, ακόμα τα περιμένω.

Δεν μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια άλλο, κάτι πρέπει να κάνω. Χανω τους φίλους μου χωρίς να γνωρίζω τα αίτια που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο.

Το τηλέφωνο άρχισε ξανά να χτυπά σαν τρελό από το πρωί

Ήξερα ποιος ηταν πλέον, είχα μάθει τον αριθμό απέξω

"Ναι;" το σήκωσα επιτέλους. Ηξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει στην ηρεμία μου. Η χρεία της φωνής μου ήταν απότομη

"Νικολέτα που στο διάολο εισαι;" ρωτούσε θυμωμένα από την άλλη γραμμή

"Τι θέλεις αγγελε;" τον ρώτησα, δεν είχα όρεξη για κουβέντα

"Είσαι σοβαρή κοπέλα μου; με Ρωτάς και τι θέλω από πανω; έχεις εξαφανιστεί από τα γενέθλια της Ερμιόνης και σηκώνεις το τηλέφωνο θυμωμένη;" καλός τον άγγελο με της υπερβολές του

"Ενταξει; τελείωσε το κήρυγμα;" ειρωνεύτηκα χτυπώντας ρυθμικά τα δάχτυλα του χεριού μου πάνω στην ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού