Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 82ο•

~Γιατί έφυγες το πρωι σαν τον κλέφτη;~

~~

Οι ήχοι της φύσης έφταναν στα αυτιά μου και σιγά σιγά μου έκλεβαν τον ύπνο. Με πονούσε το κεφάλι, αυτός ήταν ακόμη ένας παράγοντας για να ξυπνήσω χωρίς να χορτάσω τον γλυκό μου ύπνο.

Τα γυμνά του χερια με κρατούσαν σφιχτά. Σκεφτόμουν πως να σηκωθώ χωρίς να με πάρει είδηση.

Ξεφυσηξα απαλά, του έπιασα το ένα του χέρι σιγά και το απομάκρυνα από την κοιλιά μου, θέση πήρε το επόμενο

Σηκώθηκα αργά, γύρισα και τον κοιταξα. Χαμογελούσε στον ύπνο του. Κάτι όμορφο έβλεπε. Τα χείλη του ήταν ροζ και πρησμένα. Είναι πολύ όμορφος όταν κοιμάται

Ντρεπόμουν για τα χθεσινά, δεν μπορώ ούτε στα μάτια να τον κοιτάξω. Όμως στιγμή δεν το μετάνιωσα, μέχρι ώρας δηλαδή...

Στα επόμενα πέντε λεπτά έκλεισα την πόρτα του δωματίου του σιγά, πήγα δίπλα και μπήκα στο δικό μου το δωμάτιο.

Ξεφυσηξα . Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω,

Κοίταξα για μια στιγμή την ώρα στο κινητό μου. Ήταν περασμένες 9 το πρωι. Μαξίμου να έχω κοιμηθεί μόνο 5 ώρες.

Αυτό δεν θα πάει καλά...

Μπήκα σκεπτική στο μπάνιο. Ένα μπάνιο θα με βοηθούσε, ήταν αναγκαίο αυτή την στιγμή

Το σώμα μου είχε την μυρωδιά του. Δεν ήθελα να το αποχωριστώ σε καμία περίπτωση αλλά αυτό ήταν αδύνατον

Το καυτό νερό έπεφτε με ταχύτατους ρυθμούς στο σώμα μου, οι μύες χαλάρωσαν και αμέσως μου ήρθε ξανά η ανάγκη του ύπνο. Αν μπορούσα θα κοιμόμουν εδώ

Μετά από κάμποσα λεπτά κατάφερα τον εαυτό μου να βγω και να ντυθώ με καθαρά ρούχα. Είχα την ανάγκη να ξαπλώσω στο κρεβάτι αλλά πλέον ήταν αργά. Σε δέκα λεπτά θα ξυπνούσαν για πρωινό

Κλείδωσα την πόρτα, άρχισαν να περπατάω αθόρυβα στον μικρό διάδρομο έως κάτω στην θάλασσα, ήταν νωρίς. Δεν υπήρχαν πολλοί πελάτες εδώ έξω. Κάθισα στο τραπέζι που τρώγαμε πρωινό όλες αυτές τις μέρες

Τα κύματα ήταν ήρεμα. Η δροσιά και το αλάτι. Τα χείλη μου είχαν αυτή την γεύση

Μου έφεραν πρωινό. Δεν το άγγιξα μέχρι να δω κάποιον από τους φιλους μου.

Ο άγγελος κρατούσε αγκαζέ την Νικολέτα, προχωρούσαν χαμογελαστοί προς το μέρος μου