Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 53ο•

~Ερμιόνη, και εσύ εδω;~

~~

Ειμαι στο κυλικειο του νοσοκομείου, κατεβηκα να παρω κατι να φαω και αφησα τον αγγελο πανω με τον βικτωρα να τον επιβλεπει 

"Ευχαριστω πολυ, Γεια σας!" Χαιρετησα τον κυριο που με εξεπερετησε και οπισθοχώρησα

Περπατουσα γρηγορα και βιαστικά, δεν ηθελα να τον αφησω για πολυ μονο του. Σημερα ειναι παρασκευη, μια κουραστικη παρασκευη λοιπον. 

Εδω και λιγες μερες θελει να μας επισκεφτεί η παρεα τον αγοριων, ναι ξερω τοσο καιρο ειναι ο βικτωρας εδω και κανενας δεν εχει ερθει εκτος απο την Νικολετα και τον Μιχαλη αλλα ο αγγελος ειναι καθετος σε αυτο και δεν δεχεται να ερθει κανενας. Η αληθεια ειναι πως νοιαζεται για ολους και δεν θελει να ερθουν και να στεναχωρεθουν ακομα περισσοτερο. Ακομα και την κυρια χριστινα δεν εχει αφησει. 

Απο το πρωι ειμαι κουρασμενη, βασικα αδιαθετη. Δεν ξερω παντως δεν εχω καθολου διαθεση

ολα τα προσωπα που συναντουσα στην διαδρομη μου ηταν γνωριμα. Τοσες μερες εδω μεσα πλεον τους εχω μαθει ολους, εργαζομενους και μη 

Ολοι τους πολλοι καλοι ανθρωποι, βασανισμενοι δεν Δυνατοι μεν

Μαλιστα καποιοι με χαιρετουσαν οταν με συναντουσαν 

πατησα το ειδοποιητήριο κουμπι για το ασανσερ και σε λιγα δευτερολεπτα ειχε φτασει στο ισόγειο. Ετσι μπηκα μεσα και αμεσως μετα πατησα τον αριθμο 5   

Περιμενα υπομονετικα μεχρι να φτασω, ταυτοχρονα γεμιζα το στομαχι μου με την ζεστη τυροπιτα που ειχα αγορασει. μου εχει λειψει ενα ζεστο πιατο φαγητο

Ακουστηκε ο χαρακτηριστικος ηχος και καταλαβα πως εφτασα, ανοιξαν οι πορτες και ειδα στο βαθος ακυρα ατομα αλλα αυτο που μου τραβηξε την προσοχη ηταν ο γιατρος που επιβλεπει το βικτωρα να μπαινει μεσα στο δωματιο του μαζι με τον Αγγελο

Εκει ειδα και ενα πολυ σημαντικο ατομο που ειχα να το δω μερες, την μητερα του. Η κυρια Χριστινα.

Τελικα ηρθε... 

Ήταν χάλια η ψυχική της κατάσταση. Δεν άντεχε να βρίσκεται εδώ. Εμείς πηγαίναμε συνεχώς και της κάναμε παρέα. Και ότι άλλο χρειαζόταν την βοηθούσαμε

Αρχισα να τρεχω μεσα στον κοσμο προσεκτικα για να μην χτυπησω κανεναν και αυτο που θυμαμαι ειναι να αφηνω ατσαλα την τυροπιτα πανω στις καρεκλες