Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 87ο•

~Συγγνωμη, Η κοπελα ειναι αδελφη σας;"~

~~

Ερμιόνης POV

Ο Βίκτωρας οδηγάει σαν τρελός μέσα στους γεμάτους δρόμους από κίνηση. Δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου, ο Φοίβος είναι τρομαγμένος. Τον έχω στην αγκαλιά μου καθώς προσπαθώ να το παίξω όσο πιο χαλαρή μπορώ

Σκουπίζω τα νέα δάκρυα από τα μάγουλα μου, το αγόρι μου με κοίτα από τον καθρέπτη μα κοιτώ έξω απο το παράθυρο. Συνειδητοποιώ ότι φτάσαμε σε ένα τεράστιο κτίριο. Το αυτοκινητο σταματα ξαφνικα και ανοιγω την πορτα, κατεβαινω και τραβω απο το χερι τον φοιβο. Θελω να τρεξω μεσα

Ο Βικτωρας ερχεται σχεδον αμεσως κοντα μας, με πιανει από το μπρατσο και με κοιτα εντονα

"Ηρεμησε, δεν χρειαζεται να κανεις ετσι, ειναι καλα" Ειπε με επιβλητικό τονο, οσο και να θελω δεν γινεται να ηρεμησω, δυο σημαντικοί ανθρωποι εχουν χτυπησει. Πως να ειμαι ηρεμη; 

Ο Φοιβος ηταν κρυμενος πισω απο την πλατη μου, τον κοιτουσε με ελπιδα και φοβο ταυτοχρονα, τον προσπερασα βιαστηκα, τραβουσα τον μικρο μου αδελφο απο το χερι. Σχεδον τρεχαμε 

Φτασαμε στην εισοδο πριν μπω το τράβηγμα του με σταματησε ξανά, διαφορα ατομα ολων των ηλικιων εμπαιναν και εβγαιναν, ειχαν τα δικα τους προβληματα...αφηρημένοι οι περισσοτεροι, αλλοι κοιτουσαν κατω. Δεν ειχαν το θαρρος να σηκωσουν το κεφαλι ψηλα, κανεις δεν ηταν χαρουμενος...ποση δυστυχία;

"Μην τρεχεις" Ειπε σιγα, κοιτουσε ολον αυτο τον κοσμο, με τραβηξε απαλα κοντα του, περπατουσαμε αργα και σταθερα μεσα στους ατελειωτους διαδρομους. Ανθρωποι αρρωστοι, αλλοι τραυματισμενοι η απλοι επισκεπτες καθόντουσαν στις ακρες δεξια και αριστερα. Τους κοιταξα ολους, δεν ειχαν καμια εκφραση. Αυτο το μερος με τρομαζει...

Ο Βικτωρας ηξερε και με οδηγουσε μεσα σε ολο αυτο το χαος. Κοιταξα για μια στιγμη το ταμπελακι που ελεγε επείγοντα χειρουργεία. Τα ματια μου θολωσαν, εσφιξα περισσοτερο το χερι του φοιβου, εκεινος γυρισε και με κοιταξε. Τα ματια του ηταν θλιμμένα μα κρατουσαν το ομορφο τους μπλε. 

Στο βαθος καθοταν σε μια θεση ο πατερας μου, ειχε ανοιχτα τα ποδια και στηριζε τα χερια του, φορουσε ενα απο τα ακριβά του κουστουμια, κοιτουσε τον αδειο λευκο τοιχο απεναντι.