Θα πηγαινες μαζι μου Amsterdam? #TYS21

•Κεφαλαιο 25ο•

~Δεν ξέρω...Δεν εμπιστεύομαι κανέναν πλέον...~

~~

"Τι άλλο θέλετε να μάθετε από εμενα; σας τα είπα ολα" τον ρώτησα για πολλοστή φορά

"Ερμιόνη σε παρακαλώ, Σταμάτα να την καλύπτεις και πες μας όλη την αλήθεια" συνέχισε λέγοντας μου ο ενοχλητικος αστυνόμος

"Μα σας είπα...δεν καλύπτω κανέναν! Την μισώ με όλη μου την καρδιά, μας κατέστρεψε την ζωή" είπα και ξανά είπα για πολλοστή ΓΑΜΗΜΕΝΗ φορά

Με κοίταξε συμπονετικα

Δεν θέλω να με λυπούνται...κανενας...εδω και πέντε μέρες έχω καταλάβει πολλά πράγματα

Ίσως έπρεπε να περάσω όλα αυτά και να περάσω αλλά τόσα για να αρχίσω να σκέφτομαι έτσι

"Καλά...σηκω πάνω και πάμε έξω να σε παραδωσω"

Επιτέλους θα φύγω από εδώ μέσα

Άνοιξε την ψυχρή πόρτα της αιθουσας του ανακριτικού

Αυτός περπατούσε μπροστά και εγώ από πίσω του κρυμμένη , δεν κοίταζα πουθενά μονάχα κάτω στο πάτωμα...

Δεν θέλω να με κοιτάζει κανένας

Σταμάτησε απότομα και κοίταξα την πλάτη του

Έκανε στην άκρη και βγήκα από πίσω του

Μια κυρία γύρο στα 40 με κοιτούσε χαμογελαστή ενω λίγα εκατοστά πίσω της ήταν ένας κύριος με κουστούμι και ένα καρτελάκι να κρέμεται από τον λαιμό του

"Γεια σου Ερμιόνη, εγώ είμαι η ελπιδα" με χαιρέτησε Όσο πιο θερμά μπορούσε

Ελπίδα...
Υπάρχει ακόμα ελπιδα;

Κουνησα το κεφάλι μου και αυτή κοίταξε τον κύριο πίσω της

Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν! Συνέχιζα να κοιτάζω χαμηλά

"Θα ήθελα να έρθεις μαζί μας" ξανά είπε με τον ίδιο τόνο στην φωνή της

Έγνεψα συμφωνώντας

Γιατί ειχα και άλλη επιλογη;

"Καλή τύχη Ερμιονη" μου ευχήθηκε ο αστυνόμος

Η γυναίκα άρχισε να περπατάει με αυτόν τον άντρα και άρχισα να τους ακολουθώ

Βγήκαμε από το αστυνομικό τμήμα, είχα να δω το φως της ημέρας τέσσερα εικοσιτετράωρα

Το μόνο που ήθελα ήταν να βρω τα αδέλφια μου

Κάτι άλλο εξίσου που κατάλαβα είναι πως δεν άντεχω λεπτό μακριά τους