Babysitter |Kookmin|

1

Ben Jeon Jungkook, alfa Jeon Jungkook. Ailemin biricik oğluyum. Daha doğrusu oğluydum, o lanet haberi alana kadar...

"Jungkook, bir kardeşin olacak."

Tanrı aşkına, ben yirmi yaşındayım, yirmi! Bu yaştan sonra kardeş ne demek...

"İstemiyorum!"

Kendimi tutamayıp sesimi biraz yükselttim, istemiyordum işte...

"Oğlum, isteyip istememen bir şeyi değiştirmiyor. Hamileyim diyorum."

"Git aldır."

"Saçmalıyorsun Jeon Jungkook! Şımarıklık etme."

"Ah, bir de şımarık mı oldum? Tamam, anladım ben. Onu daha çok seveceksin işte."

Bir cevap beklemeden odama ilerledim, kapımı kapatıp yatağıma uzandım.

Tamam, belki biraz şımarıklık ediyor olabilirdim ama istemiyordum işte.

"Jungkook, beni çok üzüyorsun şu anda."

Jungchin babam, kapımı hafifçe tıklatıp açtığında ona arkamı döndüm. Yatağıma oturup saçlarımı okşadı hafifçe.

"Oğlum, yapma lütfen. Ben çok üzülüyorum ama."

Jungchin babama dönüp çatık kaşlarımla baktım. Aslında onu üzmek hayatımda isteyebileceğim en son şey bile olamazdı.

Bu zamana kadar hep ona bağlı bir şekilde yaşamıştım, ergenliğimde bile ailemden kaçmak yerine aileme bağlanmaya devam etmiştim hatta.

"Oldu artık, onu kabul edemez misin?"

"Senin için tabii ki kabul edeceğim, ama onu sevebilir miyim bilmiyorum."

Jungchin babam gülümsediğinde ben de kendimi tutamayıp gülümsedim. Ona kızgın kalmam imkansızdı, çok seviyordum.

"Bu gece benimle uyur musun baba?"

"Tabii ki birtanem, kay bakalım yana."

Jungchin babamın dediği gibi yana kayıp onun için yer açtım, beklemeyip uzandığında başımı göğüsüne koyup ona sarıldım.

"Rahatsın değil mi?"

"Rahatım oğlum, özlemişim seninle böyle yatmayı."

"Ben de öyle."

O akşam hayatımın en huzurlu uykularından birini çektim babamın kollarında.

Haberi aldığım günden sonra zaman çok hızlı geçti, okul falan derken Jungchin babamındoğum yapması için hastaneye getirdik. O küçük velet yüzünden babama bir şey olma ihtimali beni çok korkutuyordu.

"Hemen doğuma mı alıyorsunuz?"

"Evet beyefendi."

"Jungkook, kardeşini benden sonra ilk sen alacaksın kucağına. Tamam mı?"

"Baba şimdi bunu düşünme, o minik veledi doğur ve yanıma gel hemen. Tamam mı?"

"Geleceğim oğlum. Sen her zaman en sevdiğim çocuğum olacaksın, bunu sakın unutma tamam mı?"

İster istemez dolan gözlerimle başımı olumlu anlamda salladım, "Seni çok seviyorum."

Geri çekilip Hwajung babama izin verdim Jungchin babam ile konuşması için. Çok geçmeden babamı ameliyathaneye aldıklarında sandalyelere oturduk Hwajung babamla.

"Bana bak, kardeşine kötü davranırsan evden atarım seni."

"Baba saçmalama, küçücük bebeğe ne yapabilirim? İlgilenmeyeceğim bile."