Babysitter |Kookmin|

38

HOŞ GELDİNİZ 🥺

Sizi çok özledim 🥺🥺🥺 İyi okumalar 💕💕

"Durumu gittikçe kötüleşiyor Bay Jeon, gerçekten üzgünüm ama tedavi yanıt vermiyor. Ciğerleri yine su toplamış."

"T-Tedaviyi bırakalım mı d-diyorsunuz?"

"Bırakalım da, tedavi Hwajung beyi daha da halsiz düşürmesin."

Jungchin başını eğip derin bir nefes aldı.

"Çok zor biliyorum Bay Jeon ancak Hwajung bey çok çabaladı, onunla beraber siz de çok çabaladınız. Şimdi bırakalım da biraz dinlensin, rahat etsin."

"Her şey bitti diyorsunuz yani, öyle değil mi?"

"Çok üzgünüm."

Jungchin hızla kalkıp odadan çıktı, derin nefesler alıp elini ağzına kapattı. Ağlamamak için çok sıkıyordu kendini.

Jungkook ve Jimin dahil, herkes yoğun bakım ünitesinin katında bekliyordu. Jungchin ise aşağıya doktorun odasına inmişti.

Hwajung, akciğer kanseriyle uzun zamandır savaşıyordu. Hwajung güçlüydü ancak ne yazık ki hastalığı ondan da güçlüydü.

Birkaç dakika içinde az da olsa toparlandı Jungchin. Yukarıya çıkıp çocuklarının yanında olmalıydı.

"Baba?"

Jungchin, Jimin'in sesini duyduğu gibi gözyaşlarını silip başını kaldırdı.

"Oğlum?"

"Ne oldu? Ne dedi doktor? Neden böyle kötü oldun?"

Jimin endişeyle sorularını sıralıyordu, Jungchin ise ayağa kalktı.

"Endişelenme bebeğim, sorun yok."

Jimin, hızla Jungchin'e ilerleyip sıkıca sarıldı. Jungchin ağlamamak için sıkıyordu kendini.

"Durumu çok mu kötüymüş?"

Jimin fısıldayarak sorduğunda gözlerini sıkıca yumdu Jungchin.

"Sorun yok bebeğim, sen endişelenme lütfen. Hatta siz eve gidin, ben buradayım."

"Baba olmaz öyle şey."

Jimin, daha da sıkı sardı Jungchin'i.

"Ne olursa olsun, beraber atlatacağız."

"Sen kendini üzme birtanem, lütfen. Sen torunlarımı düşün."

Ve ne yazık ki, bir haftanın ardından kötü haber gelmişti.

"Çok üzgünüm Bay Jeon, gerçekten..."

Jungchin, bir süre durdu. Konuşmadı, tepki vermedi, hiçbir şey yapmadı...

Gözlerini doktorun gözlerinden çekip başını bir iki kere hızlı hızlı aşağı yukarı salladı. Bakışları oradan oraya kayıyor, doktorun söyledikleri beyninde yankılanıyordu.

Doktor, başka bir şey söylemeyip gittiğinde duvara doğru ilerledi Jungchin, bacakları çözülmüş gibi hissediyordu. Kendini duvara yaslayıp yere oturdu.

"Nefes al, ver, al, ver-"

"Baba?"

Hızla başını kaldırdı Jungchin, "Jungkook?"

"N-Ne oldu-"

Odanın aralanan kapısıyla afalladı Jungkook. Sözleri boğazına dizilirken, gözleri tamamiyle örtülmüş bedendeydi.