Babysitter |Kookmin|

28

Merhaba... (geç kaldığı için mahçup)

Öpüyorum hepinizi, iyi okumalar 💕

"Bana tamamiyle, her ayrıntısıyla kavgalarını anlatır mısın Minjae? Gerçekten çok merak ediyorum."

Flashback

"Eğer onunla evlenirsen hiç mutlu olmayacaksın Minji."

"Anne, bak bilmediğin şeyler var. O çok iyi bir adam. Ayrıca ben-"

"Sakın bana yalan söyleme Minji."

"Anne ben hamileyim."

Sonunda söylemiştim işte.

"Ne zaman öğrendin? O adamdan olduğu kesin mi?"

"Anne tabii ki kesin, bu nasıl bir soru? Geçen hafta öğrendim ayrıca."

"O zaman yürü hastaneye büyümeden aldıralım."

"Anne saçmalama!"

Bir şekilde, bebeğimi anneme kabul ettirmiştim. İki aylık hamileyken de Namhyun ile evlenmiştik.

Hamilelik sürecimde ailem ile aram açılmaya başlamıştı, ta ki Jimin'im doğana kadar. Jimin bizi yeniden birleştirmiş, neredeyse her şeyi eskiye döndürmüştü.

"Minji, o gerçekten çok güzel..."

"Değil mi Minjae? Gerçekten çok güzel."

Bebeğimin minik elini nazik nazik sevip ufak bir öpücük bıraktım.

"Aynı senin bebekliğine benziyor Minji, şu beta burada olmasa bebeği yalnız yaptın diyeceğim."

"Abartma anne..."

Annem hep böyleydi...

Jimin'im üç aylık olduğu sıralarda bir gün annemler yine bize geldi. En son görüşmemizin üstünden yaklaşık bir hafta falan geçmişti.

Bu süre zarfında babamın ölüm haberini almıştık, ancak zaten yıllardır görüşmediğimiz için çok fazla etkilenmemiştim. Minjae de benim gibi karşılamıştı, ama annem için aynı şeyi söyleyemezdim. Kavgalı bir ayrılık yaşadıkları için annem hep suçlu hissetmişti, şimdi öldüğünü duyunca da vicdan azabı çekmeye başlamıştı.

Bana kalırsa babamın bu ayrılıktaki tek hatası beni ve Minjae'yi öylece bırakmasıydı. Gerisi annemin saçma sözleri ve istekleriydi. Annem, gözü yükseklerde bir kadındı. Tabii, bir beta erkeği onun gözünde küçük kalmıştı.

Evet, komik ama benim babam bir beta erkeğiydi. Annemle çok severek evlenmişlerdi fakat sonucu annemin aşırı istekleri sonucu kötü bitmişti. Bu yüzden annem bir beta erkeğiyle evlenmemi istememişti. Ama bilmiyordu ki ben onun gibi değildim.

"Boşanacaksınız. Torunuma ben bakarım."

"Anne yine başladın!"

"Senin bu betayla evli olmana katlanamıyorum Minji! Benimle aynı şeyleri yaşayacaksın!"

"Ben sen değilim anne! Senin gibi de değilim! Benim tek istediğim ailemle huzurlu bir hayat yaşamak, bunu anlıyor musun?!"

"Beni dinlemiyorsun yani? Öyle mi?"

"Evet, dinlemiyorum!"

Annem çantasını alıp sinirle bana baktı.

"O halde, senin bir annen yok artık. Minjae, ister benimle gelirsin, ister bu kadınla kalırsın."