Babysitter |Kookmin|

2

"Bebek bakıcısı mı? Bu velede bir de bakıcı mı tutacağız?"

Genç olan alayla sorduğunda bir adım geriledim, bu tavır da neyin nesiydi böyle? Kendimi kötü hissetmiştim...

"Jungkook saçma sapan konuşma. Eşimle konuşmam lazım, isterseniz bize numaranızı bırakın. Biz sizi ararız."

"Pekala."

Adam telefonunu bana uzattığında elime alıp numaramı girdim. Kaydetmeden telefonu geri verdim.

"İsminiz?"

"Park Jimin."

Adam telefona bir şeyler yazıp cebine koydu. Ardından başını kaldırıp gülümsedi nazikçe, "Jeon Hwajung Memnun oldum."

"Ben olmadım, sen hiç umutlanma. Bu velede bakıcı tutmalarına izin vermem."

Hafif çatık kaşlarımla gence baktım. Çocuk gibi davranıyordu.

"Efendim, belki bebeğiniz için bakıcı gerekmez ama oğlunuz için gerekebilir."

İsminin Hwajung olduğunu öğrendiğim adam gülmeye başladığında ben de güldüm. Genç çatık kaşlarıyla bana baktığında gülümsememi kesmedim.

"Komik misin sen şimdi?"

"Bence gayet komikti Jungkook."

Sessizlik çöktüğünde hafif bir tebessümle adama baktım.

"Ben rahatsızlık verdim, gideyim. Umarım bebeğinizle çok mutlu olursunuz."

"Size haber vereceğim."

Yanlarından ayrılıp yeniden Taehyung'un yanına gittim. Odada yalnızdı, ayrıca uyuklamaya başlamıştı.

"Taehyung, uyumak yok!"

Hızla gözlerini açıp bana baktı.

"Of, içim geçmiş... Uyumak istiyorum Jimin..."

"Taehyung, olmaaazz~"

       𑁍𑁍𑁍𑁍

"Günaydın, bugün nasılmış benim güzel babam?"

Jungchin babam yavaşça gözlerini aralayıp gülümsediğinde ben de gülümsedim.

"İyiyim, ağrım var ama."

Kaşlarımı çattım, "İki hafta geçti, neden hâlâ ağrın var ki? Beni doğurduğunda da olmuş muydu?"

"Tabii ki bebeğim, bu normal. Hadi sen git de Hwajung babana kahvaltıyı hazırlamasında yardım et, bi ara yanıma uğrasın."

"Tamam, velet uyanık bu arada getirmemi ister misin?"

"Kardeşine velet diyip durma Jungkook, onun bir adı var."

Derin bir nefes verdim.

"Pekala, Chinhwa uyanık. Yanına getirmemi ister misin?"

"Getir de biraz seveyim."

Odadan çıkıp Chinhwa'nın minik odasına ilerledim. O gerçekten çok küçüktü... Dikkatlice kucağıma alıp babamın odasına ilerledim.

Onu yavaşça babamın kucağına bırakıp bir iki adım geri çekildim.

"Güzel bebeğim..."

"En azından artık ilk doğduğu anki kadar çirkin değil."

Babam hafifçe güldüğünde ben de güldüm istemeden. Ne ama, ilk doğduğunda gerçekten çirkindi.

"Jungkook, ona bakıcı tutmaya karar verdim, Hwajung baban çalışıyor ve ben de ağrılarımdan dolayı ona bakamıyorum. Bu senin için sorun olur mu?"