Babysitter |Kookmin|

12

Yeni bölüm sınırı: 70 oy ve 90 yorum.

"A-Anne, anne sen misin?"

Jimin zorla ayağa kalkıp titreyerek ona bakan kadının önüne geldi.

"Deliriyor muyum? Hm? Delirdim mi ben?"

Jimin'in önündeki kadın hıçkırarak ağlarken, Jimin ondan daha beter haldeydi. Hemen yanındaki Jungkook'un koluna tutunuyordu.

"B-Bak, eğer sensen söyle. Nerdeydin diye sormam, sana hiç kızmam, söz veriyorum. Lütfen söyle, lütfen."

"Üzgünüm Jimin, annen değilim."

Jimin, kalbine saplanan yoğun acıyla derin bir nefes almaya çalıştı. Dizleri onu taşıyamazken, Jungkook tuttu onu.

"Kimsin o zaman?! Sen kimsin? Neden annemle aynısın?!"

"Buradan çıkıp konuşalım, lütfen."

Jimin kendini berbat hissediyordu. Sanki karşısında ona tamamen yabancı bir şekilde annesi vardı.

Kadın önden çıkarken Jimin'ler biraz daha bekledi. Daha doğrusu, Jimin'in sakinleşmesini beklemişlerdi.

"Buna inanamıyorum, az önce yaşanılanlar gerçek miydi? O kadın çıkışta bizi mi bekliyor şimdi?"

Jungkook, nazikçe Jimin'in saçlarını okşadı. Ardından koluna girip yürümesine yardım etti.

"Sakin olmaya çalış tamam mı?"

Jimin yorgunca başını sallayıp yanağından süzülen gözyaşını sildi. Kendini çok güçsüz hissediyordu.

Hwajung ve Jungchin önden ilerleyip onları bekleyen kadına yöneldiler.

"Merhaba, bir yere oturmamız en sağlıklısı olacak. Jimin kendini pek iyi hissetmiyor çünkü."

"Benim için sorun yok, siz ne derseniz o olsun."

"Arabanız var mı?"

"Yok hayır, buraya yakın oturuyorum çünkü."

"O halde bizimle gelin lütfen."

Hwajung, yanında kadınla beraber arabaya ilerlerken Jungchin de Jimin ve Jungkook'un yanına geldi.

"Bir yerde oturup konuşacağız. O da bizim arabayla gelecek. Sorun olur mu Jimin?"

Jimin başını olumsuz anlamda sallayıp Jungkook'a daha çok sokuldu.

Beraber arabaya bindiler. Jungkook, Jimin ve Jimin'in annesine benzeyen kadının ortasına oturmuştu. Jimin gözleri kapalı bir şekilde Jungkook'un göğüsüne sığınıyordu.

Jungkook, biraz eğilip Jimin'in kulağına yaklaştı.

"İyi misin?"

"Sana sarılmam sorun mu?"

Jungkook, elini Jimin'in saçlarına çıkarıp okşayarak başını daha da kendine bastırdı.

"Saçmalama, daha çok sarıl."

Jungkook eğilip Jimin'in saçlarına minik bir öpücük bıraktı.

"Sadece iyi hissetmeni istiyorum."

"Sen de olmasan..."

Sessiz geçen kısa yolculuğun ardından Jimin iyice sakinleşmişti. Arabadan inip kafeye girerlerken, Jimin yine Jungkook'un koluna tutunmaya devam etti.

Bir masaya oturup kahve siparişi verdiler.

"Jimin, ben-"

"Sen kimsin?"