Babysitter |Kookmin|

8

Yeni bölüm sınırı: 60 oy ve 80 yorum, değiştirmiyorum çünkü bunun üstü sıkabilir biraz. Sınırlarımdan sıkılmanızı istemiyorum 🥺

Bunu yaptığıma inanamıyorum...

Gerçekten, bunu nasıl kabul ettim? Onu da geçtim, Jungkook nasıl teklif etti bana bunu?

Gerçekten, hiçbir şeye inanamıyorum...

Saat akşam sekize gelirken kalktım yataktan, Jungkook yanda uyuyordu. Kıyafetlerimi giyip uyuduğum odaya ilerledim. İlk günü atlattığım için artık kızgınlığım hafiflemişti, ilaç ile idare edebilirdim. Fakat elimde ilaç kalmamıştı...

Kısa bir duş alıp ilaç almaya gittim, olanlara hâlâ inanamıyordum...

İlacı ödeyip hızla bir tane içtim, eczaneden çıkıp eve yürümeye başladım.

"Ah, Jimin! Hoş geldinn!"

Jungchin hyung bana doğru kolları açık koştuğunda gülümseyerek karşıladım onu. Birbirimize sıkıca sarıldığımızda güldüm.

"Asıl siz hoş geldiniz hyung, annen iyi mi?"

"İyi iyi, onu iyileştirip geldik. Biliyor musun, Hwajung'u hiç sevmiyor annem. Zar zor dayandı kadın."

Jungchin hyung güldüğünde ben de güldüm. Beraber eve yürümeye başladık.

"Haberin olsun, ev çok dağınık olabilir. Jungkook kızgınlığa girmiş bugün. O yüzden."

Yüzümdeki gülümseme anında solarken, yutkundum. Merak etme hyung, çok iyi biliyorum Jungkook'un kızgınlıkta olduğunu...

"Senin kızgınlığın ne zaman? O süre zarfında bir hafta izinli olabilirsin, biliyorsun değil mi?"

"Bugün ilk günümdü hyung, o yüzden dışardaydım ya. Ama ilaç aldım, yani sorun yok."

"Kötü olursan bana söyle, tamam mı bebeğim?"

"Tamam hyung, çok sağ ol."

Jungchin hyung gülümseyerek koluma girdi.

"Birkaç gün Jungkook'dan uzak durman senin için iyi olabilir Jiminciğim. Jungkook üstüne atlar diye endişeliyim. Çünkü Jungkook kızgınlığını çok ağır geçiriyor."

Jungchin hyungu başımla onaylayıp önüme döndüm. Jungkook'un, hiç ara vermeden beş kere geldiğini hatırladığım için çok iyi biliyordum ağır geçirdiğini.

Ama en az onun kadar ben de ağır geçiriyordum ilk günümü, ilaç bile etki etmiyordu ya...

Evin önüne geldiğimizde Jungchin hyung durdurdu beni, "Umarım eve girince rahatsız olmazsın, Jungkook'un kokusu yayılmıştır."

"Sorun yok hyung, ilaçlarımı aldım ya."

Sahiden, Jungkook'dan bir süre uzak durmalıydım. Uzun bir süre... En azından, yaşadığımız bu günü bir kenara atana kadar.

"Jungkook, biz geldik oğlum!"

Hwajung hyung Jungkook'a seslenirken ayakkabılarımı çıkardım hızla.

"Jungchin hyung, Chinhwa'yı alayım mı?"

"Yok Jimin, çok özlemişim bebeğimi. Benimle kalsın. Sen de gelsene salona, oturalım beraber."

Tam onu onaylayacakken Jungkook çıktı odasından. Yeni uyandığı belliydi, yarım yamalak giyinmişti. Saçları dağınık ve bakışları baygındı. Göz göze geldiğimizde yutkundum, çok çekici görünüyordu.