Arv (ON HOLD)

~8~

Pov Don
De deur gaat open en Arvy komt binnen. Hij loopt naar me toe met zijn hoofd naar beneden. Oh nee. Arvy gaat naast het bed staan. Met twee vingers duw ik zijn hoofd omhoog. Hij heeft tranen in zijn ogen. "Hij heeft het weer gedaan." Ik haal mijn vingers onder Arvy's kin vandaan en hij laat zijn hoofd direct weer vallen. Tranen stromen over zijn wangen. Ik pak hem vast bij zijn middel, trek hem op het bed en leg zijn hoofd op mijn borst. Arvy blijft huilen. Ik aai hem zachtjes door zijn haar om hem een beetje te kalmeren. "Hij moet echt stoppen hiermee." zeg ik geïrriteerd. Arvy knikt zachtjes.

Pov Arvy
Ik durf het niet aan Don te vertellen. Ik durf hem niet te vertellen dat Daniël hem wat gaat aandoen. Ik voel me schuldig, door mij zit Don nu in de nesten. Hij moet lijden door mij. "Het gaat niet meer gebeuren. Het komt goed." zegt Don geruststellend. Ik kijk omhoog en glimlach naar hem.

Ik lig al een halfuur op Don's borst. Het voelt goed. Don troost me. Hij is zo lief. Er komt een zuster binnen. "Arvy, wil je even meekomen?" vraagt ze. Ik kijk Don bang aan. "Het komt goed." fluistert hij in mijn oor. Ik knik. Ik sta op en loop met de zuster mee. "We gaan even wat onderzoeken doen, om te kijken of je vandaag naar huis mag." Dit keer zijn het gelukkig echte onderzoeken. Na een kwartiertje zijn we klaar en loop ik naar mijn kamer. Don kijkt me aan. "En?" vraagt hij. "Ik mag vanavond naar huis." zeg ik blij. Don staat op en geeft me een knuffel. "Ik ben zo blij voor je." zegt hij. Ik knik.

Samen met Don kijk ik een oude gaMEMEneer video. Don zegt dat ik goed ben in editen. "Thanks." zeg ik blij. We kijken weer verder. Dan hoor ik de deur opengaan. 

Pov Don
De deur gaat open en Daniël komt binnen. Ik voel dat ik boos word, maar hou me in. "Don, kom even mee." zegt hij. "Waarom?" vraag ik. "Ik wil even met je praten over Arvy." Ik kijk hem verbaasd aan. "Laat hem je niks aandoen." fluistert Arvy in mijn oor. Ik knik snel. Daniël loopt de kamer uit en ik loop achter hem aan. We komen aan bij een klein kamertje, een kantoor. Daniël gaat zitten en ik neem zijn voorbeeld. "Dus. Je wilde praten over Arvy?" zeg ik. Daniël lacht en schudt zijn hoofd. Dan kijkt hij me aan. "Dacht je dat echt? Je bent net zo als dat domme vriendje van je." Ik word boos. Hoe durft hij Arvy dom te noemen! Ik sta op en schuif de stoel waar ik op zat zo hard als ik kan naar achteren. De stoel komt met een klap tegen een kast aan. Ik loop zo snel als ik kan naar de deur. Ik probeer 'm open te krijgen, maar tevergeefs. Hij zit op slot. Achter me hoor ik Daniël grinniken. "Leuk geprobeerd, maar zo snel kom je niet van me af." Ik draai me om en kijk hem boos aan. "Wat wil je van me?" Daniël staat op en loopt langzaam naar me toe. Hij legt zijn handen op mijn schouders. "Dit." fluistert hij in mijn oor. Hij drukt zijn lippen tegen de mijne aan. Ik schrik en duw Daniël van me af. "What the fuck!" schreeuw ik. Daniël duwt me hard tegen de muur aan. Hij grijpt mijn keel vast. "Stil!" sist hij. Ik kijk hem bang en geschrokken aan. Zijn linkerhand verplaatst zich naar mijn rechterheup. Zijn rechterhand legt hij in mijn nek. Ik krijg kippenvel van zijn aanrakingen. Daniël ziet het. "Rustig maar. Het komt goed." Ik geloof er helemaal niets van. Hij trekt mijn hoodie omhoog en wrijft met zijn handen over mijn buik. Ik wil hem weer weg duwen, maar hou me in. Ik ben bang dat hij boos wordt en nog verder gaat. "Relax." fluistert Daniël in mijn oor. Hij likt aan mijn oor en bijt er dan zachtjes in. Ik voel me niet goed. Ik voel me verschrikkelijk. Ik wil weg. Ik wil terug naar Arvy. 

Pov Arvy
Ik lig alleen in mijn kamer op mijn bed. Ik voel me verschrikkelijk. Daniël gaat Don aanranden en het is mijn schuld. Het is mijn fucking schuld. Was ik er maar niet geweest. Dan was dit nooit gebeurd. Dan was Don nu vrolijk. Ik zucht en draai me op mijn zij. Mijn ogen vullen zich met tranen en even later stromen ze over mijn wangen.

Pov Don
Daniël duwt me nog dichter tegen de muur en drukt zijn lippen op de mijne. Al snel voel ik zijn tong in mijn mond komen. Daniël's handen gaan weer onder mijn hoodie. Hij haalt zijn lippen van de mijne af, om me vervolgens aan te kijken. "Je bent veel te gestrest. Doe eens rustig. Ontspan en geniet." Ik kan niet ontspannen en al helemaal niet genieten. Wat denkt hij wel niet! Daniël zorgt er juist voor dat ik gestrest ben. Ik durf niks te zeggen, dus hou mijn lippen stijf op elkaar. Daniël staat ongemakkelijk tegenover me. Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. "Ik wil dit niet." zeg ik zachtjes. "Wat zei je?" Ik weet zeker dat Daniël me wel heeft verstaan. "Stop hiermee. Ik wil weg. Ik wil dit niet." zeg ik. Daniël gaat tegen me aan staan. "Jij blijft hier. Je gaat het leuk hebben." Ik voel allemaal rillingen over mijn lichaam gaan. Ik blijf Daniël aankijken. Hij brengt zijn hoofd dichter bij de mijne. Zachtjes duw ik hem weg. "Nee." zeg ik kortaf. Daniël kijkt me met een sluwe blik aan. "We gaan verder. Onthoud wat ik gezegd heb. Relax, ontspan, geniet. Het komt allemaal goed." Gek genoeg word ik rustig van zijn woorden. "Zo te zien begin je het al te snappen." hoor ik Daniël zeggen. Ik glimlach een beetje naar hem. Daniël legt zijn voorhoofd tegen de mijne aan en kijkt me weer diep in mijn ogen. "Doe met me mee. Doe mee met mijn bewegingen." Ik knik vastberaden. "Mooi zo." Daniël drukt zijn lippen voor de zoveelste keer op de mijne. Hij zoent me zachtjes. Mijn lippen bewegen mee met die van hem. Dit voelt goed. Ik heb zin in meer. Mijn tong duw ik bij Daniël naar binnen. Ik voel zijn warme tong rondjes maken in mijn mond. Ik wil hem. Ik wil alleen hem. Mijn armen sla ik om Daniël's middel heen, zodat ik hem dichter naar me toe kan trekken. Zelfs met mijn ogen gesloten weet ik dat Daniël nu aan het grijnzen is.