Arv (ON HOLD)

~20~

Pov Don
Na nog een paar uur te hebben gechilled bestel ik pizza. Arvy lijkt opeens zenuwachtig te worden. Hij pakt met trillende handen een stukje pizza op. "Hé, wat is er?" Arvy schrikt op en kijkt mij bang aan. Ik zie aan hem dat hij op het punt staat te gaan huilen. Langzaam loop ik naar de andere kant van de tafel. Ik kniel naast Arvy neer. Ik wil mijn mond opentrekken om iets te zeggen, maar besluit dat toch niet te doen. Hij ziet er zo kwetsbaar uit op dit moment. In plaats van te praten, steek ik mijn armen uit. Arvy twijfelt geen moment en een seconde later heb ik hem vast in mijn armen. Ik wrijf troostend over Arvy's rug. "Rustig maar. Vertel mij zometeen wat er is, oké?" Ik voel dat hij knikt tegen mijn schouder aan. Arvy laat mij rustig los. "Ik moet weer terug naar mijn huis." "Hoezo? Ik heb toch gezegd dat je voorlopig h-" "Ik heb niks bij mij Don. Ik heb spullen nodig." "Oh zo. Maar je kan toch kleding en andere spullen van mij lenen?" "Ja, maar- Nee, ik wil mijn eigen spullen." "Oké, dan gaan we die ophalen. Maar niet vandaag, het is al laat." Arvy knikt. "We gaan morgen langs je huis." Arvy's gezicht wordt bleek. "M-maar mijn vader dan?" "Maak je daar maar geen zorgen om, ik zorg ervoor dat alles goed komt." Het blijft stil tussen ons. "Zullen we maar naar bed gaan?" "Ja, goed idee."

Arvy en ik kleden ons allebei uit. Ik kijk stiekem toe hoe hij zijn shirt over zijn hoofd trekt. Arvy's lichaam ziet er zo goed uit. "Kan je het goed zien?" vraagt hij plotseling. "Uhm-" "Het maakt niet uit joh." Ik krap beschaamd op mijn hoofd en lach ongemakkelijk. Ik ga naast Arvy in bed liggen. "Je bent zo mooi." fluister ik. Ik ga boven Arvy hangen. Zachtjes begin ik hem kusjes op zijn wang te geven. Daarna in zijn nek en even later op zijn buik. Arvy giechelt schattig. Ik ga op hem liggen, zodat ik hem een zuigzoen in zijn nek kan geven. Hij kreunt een klein beetje, wat weer heel schattig klinkt. Ik ga van hem af en ga naast hem liggen. De volgende keer ga ik nog wel een stapje verder. "We moeten maar eens gaan slapen, het is al 22:30. Morgen kunnen we weer verder." Ik hoor Arvy grinniken. "Is goed. Slaaplekker Don." "Slaaplekker Arv." Ik geef Arvy nog een kusje op zijn lippen voordat ik in slaap val.

"Je kan dit niet doen! Ik dacht dat je van mij hield!" Ik zit met Arvy op de bank. Een paar seconden geleden waren we nog aan het zoenen. Toen kwam Daniël binnenstormen. Ik had hem de sleutel van mijn appartement gegeven, gewoon omdat dat handig is. Maar op dit moment is het niet zo handig. "Daniël, ik kan het uitleggen." zeg ik rustig. "Je hoeft niks meer uit te leggen. Ik zie toch wat er gebeurt! Je bent hem aan het aflebberen terwijl je een relatie hebt met mij. Je gaat vreemd Don! Vies vuil slet dat je bent! Ik maak het uit!" Daniël heeft tranen in zijn ogen. Hij pakt een glazen vaas en gooit hem neer op de grond. Stampend rent Daniël mijn appartement uit. "Daan, wacht!" "Noem mij niet zo!" Ik ren achter hem aan. "Ga weg! Ik hoef jou niet meer te zien. Jij vieze, vuile slet! Ga Arvy maar weer neuken ofzo." Ik heb ook tranen in mijn ogen gekregen. Ik zie Daniël in zijn auto stappen en wegrijden. Ik zak door mijn benen en val op de grond. Zijn woorden doen mij pijn. Je gaat vreemd Don!......Ik maak het uit!......Jij vieze, vuile slet! Ga Arvy maar weer neuken ofzo. Daniël is weg. Mijn vriendje. De liefde van mijn leven. Hij is weg. Voor altijd. Ik heb het verkloot.

"Don! Don!" Ik schrik wakker. Pfoe, het was een droom, gelukkig maar. "Hé, wat is er?" vraagt Arvy. "Hoe bedoel je?" "Ik werd wakker en ineens begon je te huilen en te schreeuwen in je slaap. Wat droomde je?" "Ik vertel het zo wel, wat zei ik allemaal?" "'Ik kan het uitleggen' en 'Wacht!'." "Nou, ik- uhm-." Ik krijg weer tranen in mijn ogen. "Ik kan het niet zeggen." fluister ik. "Hoeft ook niet, maar weet dat ik er altijd voor je ben." Ik knik langzaam. Arvy neemt mij in zijn armen en drukt een kusje op mijn haar en wang. 

Pov Arvy
Ik ben zo blij met Don. Zou ik... hem vragen of hij mijn vriendje wilt zijn? Of gaat dat te snel? Ik ga er nog even over nadenken. "Hey Arvy, zullen we gaan?" Don staat bij de voordeur, hij heeft zijn jas al aangetrokken. "Bedoel je?" "Ja, we gaan naar jouw huis." Ik sta op en loop rustig naar Don toe. "Ik beloof dat ik de hele tijd bij je blijf, wat er ook gebeurt." Ik glimlach naar hem en trek ook mijn jas aan.

Zo'n veertig minuten later komen we aan in mijn straat. Don parkeert de auto. "Niet te gestrest zijn. Het komt goed." zegt Don voordat we uitstappen. Ik knik en hou mijn hoofd omlaag. Mijn kin wordt omhoog geduwd door twee vingers. Don kijkt mij aan. Hij drukt een klein kusje op mijn lippen. Wat een cutie. "Kom, dan lopen we rustig naar de voordeur." Ik loop achter Don aan. "Waarom is dat kutjoch nu alweer weg zonder toestemming? Ik word gek van hem!" Mijn vader staat in de woonkamer tegen mijn moeder te schreeuwen. Ik krijg tranen in mijn ogen. Don ziet het en trekt mij tegen zich aan. Zachte snikken verlaten mijn mond. "Sst, stil maar. We doen dit snel, dan zijn we zo weer weg. Ik knik en pak met trillende handen mijn sleutels uit mijn zak.

Pov Don
Arvy maakt de deur open. Stilletjes sluipen we naar binnen, de trap op. "Ik ga je helpen, waar liggen de koffers?" "O-op zolder." Arvy wijst naar het plafond. "Begin maar vast met spullen pakken, ik kom er zo aan." Ik haal de ladder naar beneden. Als ik terug kom zie ik Arvy staan in zijn kamer, met een mesje in zijn handen. Hij zet hem tegen zijn onderarm. "Nee!" fluister-schreeuw ik. Arvy draait zich geschrokken om. "Die nemen we niet mee." zeg ik en ik pak het mesje voorzichtig uit Arvy's handen. "S-sorry Don." stamelt hij en hij begint te huilen. Ik trek Arvy tegen mij aan en leg zijn hoofd op mijn borst. "Hé, niet huilen." Mijn hand gaat zachtjes door zijn haar heen. Ik til Arvy op, om hem op zijn bed te zetten. Ik ga naast hem zitten en wrijf kalmerend over zijn rug heen. "Gaan we weer verder?" vraag ik als Arvy uitgehuild is. Hij knikt en staat op.

Na een kwartiertje hebben we twee koffers vol met spullen. "Ik draag deze koffers. We moeten stil naar beneden lopen. Ga jij maar voorop." Arvy blijft stil staan op de trap. "Er gaat niks gebeuren." fluister ik in zijn oor en ik geef hem een kusje op zijn haar. Arvy zucht luid en begint dan te lopen. Net vooruit we de deur uitstappen horen we weer geschreeuw. "Hij had dood moeten gaan, niemand zou hem missen!" Arvy staat op het punt te gaan huilen. "Nog even volhouden, we zijn bijna weg." Ik loop met de koffers naar de auto en Arvy loopt zwijgend achter mij aan. Zodra we zitten geef ik hem een knuffel. "Je hebt het goed gedaan. We gaan naar huis. Wat voor muziek wil je luisteren?" "Uhm, F-Fleet Foxes?" Ik vind het zelf niet zo'n leuke muziek, maar voor Arvy doe ik alles. Don is that cute boyfwiend (ook al hebben ze nog geen relatie haha). Uiteindelijk vibe ik toch wel op de nummers die voorbij komen. Arvy glimlacht lief naar mij. Ik zou hem nu aan willen staren. Toch besluit ik maar op de weg te letten.

Wow hoofdstuk 20 alweer :D