Arv (ON HOLD)

~37~

Pov Don
"Je hebt gelijk, hij verdient de waarheid. Maar ik vind het zo moeilijk. Ik voel echt wat voor Daniël, ik wil hem niet loslaten." Er ontstaan een paar tranen in mijn ogen. "Ik snap het Don, het komt wel goed. Het heeft alleen wat tijd nodig." Ik knik en sla mijn armen strakker om Arvy heen. "Ik hou van je, vergeet dat niet. Ik hou echt zielsveel van je en dat zal altijd zo blijven." Arvy schenkt me een lieve glimlach.

"Maar lieverd, waarom?" "Het is beter voor ons allebei." Het is een week later. Arvy heeft net gezegd dat hij naar huis gaat en hij is nu zijn spullen aan het inpakken. "Hoezo?" "Je gaat al maanden vreemd Don, dat is niet de bedoeling. Ik neem nu afstand van je. Dan kan jij je volledig focussen op het uitmaken met Daniël." Maar wat als ik het helemaal niet wil uitmaken? "Tenminste, je gaat in ieder geval niet meer vreemd." Ik zucht en sla mijn armen van achteren om Arvy heen. "Misschien is het beter, maar ik ga je enorm missen." "Zodra je het uitgemaakt hebt mag je naar me toekomen, niet eerder. Begrepen?" Ik knik en laat hem weer los. "Draai je eens om." Arvy doet wat ik zeg. Ik duw hem op zijn rug op het bed en hang boven hem. "Nog 1 zoen, dan mag je gaan." Hij glimlacht. Ik glimlach terug en buig naar voren, om Arvy een lange zoen te geven.

Het is nu een week geleden dat Arvy is weggegaan. Ik mis hem zo ontzettend erg. Daniël heb ik sinds de laatste keer dat ik bij hem was, niet meer gesproken. Al twee weken niet dus. Hij heeft mij wel meerdere keren geappt, maar ik reageer niet. Ik kan alleen maar denken aan wat Arvy heeft gezegd.

Dan kan jij je volledig focussen op het uitmaken met Daniël.

Ik heb afgelopen week veel nagedacht en heb besloten het niet uit te maken met Daniël. Ik hou teveel van hem om dat te doen. Mijn telefoon trilt en ik zie dat Daniël me geappt heeft. Alsof ik van de duivel spreek.

Daniël❤
Da: Hey, hoe gaat het?

Do: Wel prima

Da: Mooi!
Da: Ik heb een verassing voor je
Da: Kun je vandaag om 14:30 bij mij thuis zijn?

Do: Ja hoor
Do: Ben benieuwd wat het is :)

Da: Ik weet zeker dat je het geweldig gaat vinden :D
Da: Tot straks x

Do: Doei xx

Ik stap uit mijn auto en zie Daniël al staan in de deuropening. Met een grote glimlach op mijn gezicht loop ik naar hem toe. "Hey Don, kom binnen!"

We zitten op de bank met wat te drinken. Daniël ziet er heel zenuwachtig uit, wat zal die verrassing zijn? "Dus... Wat nu?" "Het is tijd voor de verrassing!" Daniël staat op van de bank en springt enthousiast op en neer. Ik grinnik van zijn actie. "Sorry, ik ben gewoon zo blij." Hij gaat weer zitten en kijkt mij aan. "Don, de verrassing is... dat ik een groot huis heb gekocht waar we samen kunnen gaan wonen!" Ik sla een hand voor mijn mond van verbazing. "Meen je dat?" "Ja, echt!" Ik sla mijn armen om Daniël heen. "Dat is zo leuk!" "Ik vroeg me nog wel af, of je het niet te snel vindt gaan. We hebben nog maar een paar maanden een relatie." "Nee, het is goed. Ik wil heel graag met je samenwonen." Hij glimlacht naar mij. Ik druk mijn lippen tegen de zijne aan. Dit gevoel heb ik gemist. Het gevoel dat ik alleen maar kan krijgen bij Daniël.

Ik heb hier zo ontzettend veel zin in! "Wanneer krijg je de sleutel?" Daniël graait in zijn zak. "Die heb ik al." Hij laat een mooie, zilveren sleutel voor mijn gezicht bungelen. "Je wilt het zien, hmm?" "Ja! Ja! Ja!" Ik ren snel naar de gang om mijn schoenen aan te doen. Achter me hoor ik Daniël lachen. Ik trek de deur open en sprint naar zijn auto. "Don, doe eens rustig!" Hij loopt langzaam naar mij toe. "Trek je jas aan, anders heb je het koud." Geïrriteerd zucht ik en trek ik de jas uit Daniël's handen. "Je lijkt m'n moeder wel." "Ik wil gewoon niet dat je het koud hebt en verkouden wordt, baby." Ik voel mijn wangen rood worden en draai mij snel om, om in de auto te stappen.

"Hier is de keuken, dan gaan we nu naar boven." Het huis is echt gigantisch, niet normaal. Er lijken wel oneindig veel kamers te zijn. "Dan hebben we hier een kamer, wat de slaapkamer wordt." Ik kijk Daniël met een grijns aan. Hij snapt wat ik bedoel en grijnst terug. "We kunnen nu nog luider zijn, aangezien we geen buren hebben." zegt hij. Ik grinnik. We gaan in een vrijstaand huis wonen. Buren hebben we dus wel, maar die zullen tijdens onze heftige nachten geen last van ons hebben.

We staan in de woonkamer, gewoon een beetje rond te kijken. Ik sta achter Daniël en sla mijn armen om zijn middel. "Waarom doe je dit ineens?" Hij draait zich om en kijkt mij vragend aan. Zo snel als ik kan laat ik los. "Uhm ik- Uhm-" "Nee, zo bedoel ik het niet." Daniël trekt mij snel tegen zich aan. "Ik wilde weten waarom je me knuffelde, omdat je het zo ineens deed." "Oh." Ik haal een hand door m'n haar. "Ik ben zo blij. Dat je dit geregeld hebt is fantastisch." "Dus je bent alleen blij met het huis en niet met mij?" Daniël trekt een nep sip gezicht. "Ik ben heel erg blij met jou, dat is niet in woorden uit te drukken." zeg ik glimlachend. "Ik ben ook blij met jou." Hij drukt zijn lippen kort op de mijne. "Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo mooi, knap, aardig en lief is zoals jij bent." zeg ik zacht. Hij glimlacht naar mij. "Wat je allemaal over mij zegt ben je zelf ook." Ik bloos lichtjes. "Onthoud Daniël, dat ik van je hou en ook alleen van jou. Niemand mag jou van mij afpakken." Ik weet dondersgoed dat ik over het laatste deel van de eerste zin lieg. "Ik zal er ook voor zorgen dat niemand jou te pakken krijgt. Je bent van mij. Ik hou zoveel van je." Hij trekt mij nog meer tegen zich aan en houdt mij stevig, maar teder vast met zijn sterke armen. We lopen nog een rondje door het huis en nemen afscheid van elkaar, na een lange knuffel en zoen.

"Ja, die moet mee. Deze ook. Oh ja en deze moet ik niet vergeten." Daniël grinnikt zachtjes, bijna onhoorbaar. Waarschijnlijk was het niet de bedoeling dat ik dat hoorde. "Wat?" Ik draai mij om en kijk hem met een verontwaardigde blik aan. "We hebben alle tijd, je hoeft niet zo gehaast te doen." Ik zucht een beetje geïrriteerd en ga op de bank zitten. Daniël komt naast mij zitten, met een arm om mij heen. "Ik wil gewoon zo snel mogelijk in het huis gaan wonen. Of nou ja, ik wil vooral zo snel mogelijk met jou gaan wonen." Daniël glimlacht en staat weer op. "Dat snap ik, maar je moet niet zo gehaast doen. Straks gooi je nog dingen weg die niet weg moeten of doe je iets anders doms. Doe maar gewoon rustig aan, oké?" Ik knik, sta op en pak een verhuisdoos, waar ik wat flessen wijn in doe. Ik ben net lekker bezig, als de deurbel ineens gaat.

Ello mensen, ik ga een Q&A doen! Stel je vragen in de comments. Je mag aan mij een vraag stellen (wel over het boek) of aan een personage: Arvy, Don of Daniël. Ik beantwoord de vragen in de comments, er komt geen apart hoofdstuk voor.