Arv (ON HOLD)

~34~

Pov Don
"Goedemorgen." Ik verwachtte Daniël's stem te horen. Ik draai mij om en zie een zuster staan, met een bord met eten in haar handen. Met een nep glimlach op mijn gezicht pak ik het bord aan. "Eet smakelijk." "Bedankt." Zodra ze weg is zucht ik luid. Ik dacht dat ik naast Daniël wakker zou worden, maar nee. Waar is hij al die tijd? Is hij naar huis gegaan? Nee, dat zal vast niet zo zijn. Dan had hij dat wel gezegd. Bovendien zei Daniël dat hij bij mij zou blijven.

Ik verveel me, dus ik ga maar weer naar Arvy toe. Terwijl ik door de gangen loop begroet ik een paar mensen die ik tegen kom, totdat ik uiteindelijk bij Arvy's kamer ben. Ik kijk even kort door het raampje van de deur. Nee, dit kan niet waar zijn! Ik zie Arvy en Daniël, ze liggen samen in bed, in elkaars armen. Een traan loopt over mijn wang. Ineens zie ik Arvy zijn ogen openen. Aan zijn blik te zien kijkt hij Daniël aan. Ze bewegen een beetje en... ze zoenen? Ik ren zo snel als ik kan terug naar mijn kamer. De tranen blijven over mijn wangen stromen.

Pov Arvy
Ik word wakker en zie Daniël naast mij liggen. Hij opent ook zijn ogen en kijkt mij liefdevol aan. Ik kom dichterbij Daniël en hij komt dichterbij mij. Voor ik het weet voel ik zijn lippen op de mijne. Na een paar seconden laten we los. "Ik hou van je." "Ik hou ook van jou Arv." Een flashback van wat er gisterenavond gebeurd is komt naar boven.

"Hey, hoe gaat het?" Ik draai mij om en kijk verbaasd naar de klok. "Je bent toch al klaar met werken? Het is kwart voor 11." "Klopt, maar ik wilde nog even kijken hoe het met je gaat." "Oh, nou het gaat goed hoor." Ik glimlach naar Daniël. Hij komt op mijn bed zitten. "Kom hier." zeg ik en ik klop op de lege plek naast mij. "Wil je dat echt?" "Tuurlijk, anders vraag ik het toch niet?" We grinniken allebei. Daniël komt naast mij liggen. Ik sla mijn armen om hem heen. Het veilige gevoel is terug.

"Daniël?" Ik bloos een beetje. We liggen nu al een halfuur hier samen, zonder iets te zeggen. Gewoon even genieten van elkaar. "Hmm?" "Ik- Ik h-" Daniël pakt mijn hoofd vast en kijkt mij aan." Ik verdrink in zijn ogen. "Ik hou-" Hij zoent mij. Een bom van vlinders ontploft in mijn buik. Daniël laat mij los en kijkt mij met een verliefde blik aan. "Ik hou van je." fluister ik in zijn oor. Hij bloost en trekt mij dichter tegen zich aan. "Ik ook van jou." Zo vallen we, in elkaars armen, in slaap.

"Oh shit, ik moest allang beginnen met werken." Daniël springt snel uit bed. Ik kijk op de klok, om zo te zien dat het 12:00 is. "Zie je straks weer." Daniël drukt nog snel een kus op mijn haar.

Pov Don
Ik lig op mijn bed, starend naar de muur. Het moet nog een beetje tot mij doordringen wat ik een uur geleden gezien heb. Er rolt een traan over mijn wang. "Hey, hoe gaat het?" Ik zie Daniël binnenkomen. Ik draai mij om en sla mijn armen over elkaar. "Wat is er lieverd?" Negeer hem Don, negeer hem. "Schatje, vertel het me." "Je weet zelf wel wat er is." Daniël gaat op een stoel naast mijn bed zitten en kijkt mij aan. "Ik snap je niet." Ik zucht geïrriteerd. "Je lag met Arvy in je armen te slapen en zoende met hem. Zegt dat je wat?" Daniël bijt op zijn lip. "Ik- Ik kan het uitleggen." "Wat valt eraan uit te leggen? Ik heb het met mijn eigen ogen gezien!" "Arvy wilde gisterenavond dat ik naast hem kwam liggen. Ik keek hem aan en zag in z-" "Stop maar. Ik hoef je niet te zien nu." zeg ik emotieloos. "Maar Don i-" "Nee Daniël, ga weg." Hij kijkt mij nog even aan en staat dan op. "Het spijt me zo erg. Geef me nog een kans." fluistert Daniël, zodra hij bij de deur staat.

Waarom ik zo doe tegen Daniël? Ik heb geen idee. Ik heb precies hetzelfde bij hem gedaan, alleen weet hij dat nog niet. Ik steek mijn hoofd in mijn kussen en schreeuw. Ik weet echt niet wat ik met dit alles aan moet.

"Hey Don, we mogen vandaag naar huis." Arvy komt met een grote glimlach op zijn gezicht naar mij toe gelopen. Ik ga met mijn rug naar hem toe liggen. "Wat is er?" Hij gaat op mijn bed zitten. "Daniël." zeg ik geïrriteerd. "Wat is er met hem?" "Hij zoende jou en jij ging erin mee." Ik trek mijn benen tegen mijn buik en een traan rolt over mijn wang. Arvy slikt. "Maar Don, jij hebt precies hetzelfde bij hem gedaan, met mij." "Ik weet het, maar ik- Ik hou zoveel van Daniël en zoveel van jou. Het is moeilijk. Maar toen ik jullie zag zoenen brak mijn hart wel een beetje. Daniël gaat vreemd en ook al hebben we geen officiële relatie, ga jij ook een soort van vreemd." Ik voel dat Arvy naast mij komt liggen. Ik draai me om en verdrink meteen in zijn prachtige ogen. "Don het spijt me, echt waar. Vergeef me alsjeblieft." Ik glimlach en breng mijn mond naar zijn oor. "Jou vergeef ik altijd." fluister ik. Met mijn tong lik ik aan Arvy's oor. Hij deinst meteen achteruit. "Goorlap!" Ik grinnik. Ik pak Arvy bij zijn hoodie vast en trek hem naar mij toe. Ik druk mijn lippen op de zijne. Hij grijnst tijdens onze zoen. (Zo pakt Don Arvy dus vast. Credits naar de maker.)

"Maar goed, ik kwam eigenlijk alleen langs om te vertellen dat we vandaag dus naar huis mogen. Pak je spullen in." Arvy stapt uit bed en springt enthousiast op en neer. Grinnikend sta ik op. Ik loop naar hem toen en leg mijn handen op zijn schouders. "Doe eens rustig joh." Ik druk mijn lippen nog even kort op de zijne.

Ik zit alleen in mijn kamer wat spullen in mijn tas te doen, als Daniël ineens in de deuropening staat. Hij friemelt wat met zijn vingers en kijkt naar de grond. "Don?" "Kom maar binnen." Hij aarzelt nog even, maar loopt dan toch naar mij toe. Daniël gaat naast mij op bed zitten. "Don, je moet weten dat het me echt spijt. Ik dacht niet na." Ik kijk naar Daniël, die weer naar de grond staart. Hij heeft tranen in zijn ogen. Ik voel dat ook ik tranen in mijn ogen krijg. "Het is goed." zeg ik zacht. Daniël kijkt mij verbaasd aan. Ik schuif wat meer naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. "Thanks Don. Echt waar." Ik glimlach lief naar Daniël en geef hem een kus op zijn lippen.

"Hey Don, hoe is het?" Ik kom net thuis van een opnamedag. Het is alweer een maand geleden dat we uit het ziekenhuis mochten. Arvy is weer bij mij gaan 'logeren'. Het lijkt er niet echt op dat hij ooit nog naar huis wilt. "Goed hoor, met jou?" Alles is weer zoals het voorheen was. Behalve het feit dat ik Daniël minder leuk begin te vinden. Ik hou echt nog heel veel van hem, maar meer van Arvy. Misschien is het een keer tijd om met Daniël te gaan praten. "Met mij ook, ik heb al gekookt." Ik loop naar de eettafel en zie daar een pan met pasta staan. "Ziet er lekker uit! Laten we maar gaan eten." Arvy kijkt mij met een grote glimlach op zijn gezicht aan.