Arv (ON HOLD)

~9~

Pov Don
Daniël slaat zijn armen om me heen. Ik voel me goed. Nee nog beter, ik voel me geweldig. Onze tongen draaien om elkaar heen. Uiteindelijk stopt Daniël de zoen. Hijgend kijken we elkaar aan. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug. Ik heb Daniël nog geen seconde losgelaten. Sterker nog, ik hou hem de hele tijd stevig vast. Vermoeid leg ik mijn hoofd op Daniël's schouder. Zo staan we een tijdje. Ik til mijn hoofd op en kijk direct in Daniël's bruine ogen, die prachtig schitteren. Ik leun naar voren en geef hem een klein kusje op zijn lippen. Meteen zie ik dat Daniël's wangen rood worden. Hij kijkt ongemakkelijk weg. Ik pak zijn hoofd vast en draai 'm naar me toe. "Je hoeft je niet te schamen." fluister ik in zijn oor. Daniël wordt nog roder. Ik grinnik zachtjes. Dan sla ik mijn armen weer om hem heen. Ik trek Daniël tegen me aan om hem vervolgens nog een keer te zoenen.

Daniël stopt de zoen weer. "Het spijt me, maar ik ben bang dat je weer terug moet. Arvy zal zich wel afvragen waar je blijft." Ik knik en leg nog heel even mijn hoofd op Daniël's schouder. Daarna laat ik hem los. We lopen door de gangen en na een paar minuten komen we aan bij Arvy's kamer. Net voordat we voor de deur staan pakt Daniël mijn pols vast. Ik draai me om. Hij geeft me nog snel een kusje op mijn wang. Ik voel mijn wangen rood worden en glimlach naar hem. Daniël pakt iets uit zijn broekzak en geeft het aan me. Het is een papiertje met zo te zien zijn telefoonnummer erop. Waarom heeft hij dat zomaar bij zich? "Voor het geval dat." zegt Daniël en hij geeft me een knipoog. Voor de laatste keer glimlach ik naar hem. "Tot de volgende keer." zegt hij blij, maar ook een beetje verdrietig. "Joe!" Ik zwaai naar Daniël, om me vervolgens om te draaien en de deur open te doen.

Pov Arvy
Don blijft wel heel erg lang weg. Ik hoop dat het goed met hem gaat, maar ik begin steeds meer te denken dat dat niet zo is. Mijn gedachtes worden verstoord door de deur die open gaat. Don komt naar binnen. Eindelijk, hij is terug. "Hey." zeg ik. "Hey, hoe gaat het?" "Met mij gaat het prima, maar hoe ging het bij Daniël?" Gespannen wacht ik tot Don antwoordt. "Het ging goed, hij heeft me niets aan gedaan." Ik zucht van opluchting. Toch vind ik het wel raar.

*Flashback*
Zijn hand reikt uit naar de knoop van mijn broek. Ik duw Daniël weg. "Nee. Dit gaan we niet doen. Je blijft van me af." zeg ik boos. Hij loopt naar me toe. Zijn lichaam drukt zich tegen me aan. Ik kijk naar mijn schoenen. "Kijk me aan!" Geschrokken kijk ik omhoog, in Daniël zijn ogen. "Je weet wat dit betekent." Ik denk na. Oh nee. Don. "Doe het maar bij mij." zeg ik. Daniël schudt zijn hoofd. "Te laat."

Nou ja, het zal wel. Ik ben in ieder geval blij dat Don terug is en dat er niks is gebeurd.

Het is ondertussen 13:45. Om 16:00 mag ik naar huis. Nog even geduld hebben dus. Ik zit op een stoel in mijn kamer. Ik ben aan het chatten in een aantal Discordservers. Mijn maag knort. Ik heb alleen nog maar twee broodjes en een beetje fruit op, dus tijd om nog wat te eten. Don zit ook op een stoel met zijn telefoon in zijn handen. "Ik ga even wat te eten halen, wil je ook iets?" Don schrikt op. Ik grinnik zachtjes. "Uhm, nee ik hoef niks." Ik knik en loop dan de deur uit.

Pov Don
Ik pak het briefje wat ik van Daniël heb gekregen uit mijn zak. Twijfelend vul ik zijn naam in. Zal ik hem met een hartje erin zetten of niet? Nee, dat is niet handig. Als mijn vrienden dat zien gaan ze ernaar vragen. Daar heb ik nou niet zo'n zin in. Eigenlijk weet ik ook niet zo goed hoe ik me voel over Daniël. De zoen voelde geweldig, maar toch weet ik niet of ik hem leuk vind. Ik kom daar later nog wel achter. Ik besluit om Daniël te appen.

Daniël
Do: Hey

Da: Hey❤

Da: Ik mis je...

Do: Ik mis jou ook

Da: We moeten snel ergens afspreken

Do: Goed idee, maar waar en wanneer?

Da: Arvy mag toch om 16:00 naar huis?

Do: Klopt

Do: Ik heb een idee. Ik moet hem naar huis brengen. Als ik dat gedaan heb kom ik direct weer hier naar toe. Dan kunnen we elkaar weer zien.

Da: Top! Dan zal ik op je wachten bij de ingang.

Do: Tot straks!

Da: Tot straks x

Ik moet blozen door het x'je. Ook al heb ik Daniël een halfuur geleden nog gezien, ik mis hem heel erg. Ik schrik als de deur open gaat. Arvy komt binnen met een bord, waar twee broodjes op liggen. Niet denken aan Daniël Don. Niet aan hem denken. Toch denk ik even aan Daniël, waardoor mijn wangen weer rood worden. Hopelijk heeft Arvy het niet gezien. "Don." Ik kijk op. Kut, heeft hij het toch wel gezien? Met een vragende blik kijk ik Arvy aan. "Ik ben bang." "Wat is er dan?" vraag ik. "Toen ik mijn eten had gehaald liep ik terug hiernaartoe. Maar onderweg zag ik Daniël staan. Hij glimlachte naar me. Ik ben zo bang dat hij me weer gaat aanranden of dat hij zelfs verder gaat. Ik ben doodsbang Don." Ik knik alleen maar. Ik denk eraan dat ik Daniël straks weer ga zien. Die gedachte maakt me blij. Maar ik kan dat nu niet laten merken. Dat zou een beetje raar zijn voor Arvy. Ineens gaat Arvy op mijn schoot zitten. Ik schrik ervan. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin hierin, maar ik laat het toch toe. Ik sla mijn armen zachtjes om Arvy heen, zodat hij zich op zijn gemak voelt. Dat doet me weer denken aan toen ik mijn armen om Daniël heen sloeg tijdens onze tweede zoen. Dat voelde zo ontzettend goed. Ik wil dat moment weer beleven. Ik die mijn armen om Daniël heenslaat en hem tegen me aantrekt. Hij die me vasthoudt in zijn armen. Zijn sterke armen om me heen. Zijn warmte. Ik mis het. Ik kan niet wachten tot ik hem weer zie. Ik weet het zeker. Ik vind Daniël leuk.