Arv (ON HOLD)

~47~

Pov Don
"Don, Don, word wakker!" Ik word door elkaar geschud. Vermoeid open ik mijn ogen. "Wat is er Arv?" Dan zie ik ineens onze kleren op de grond liggen. "Wacht, hebben we?" "Waarschijnlijk wel, maar we zijn het vergeten doordat we zo dronken waren. Maar dat is niet waarom ik je wakker heb gemaakt, je wordt gebeld." Ik speur met m'n ogen de kamer door. Op een nachtkastje zie ik mijn telefoon liggen. Ik pak hem en zonder ook maar te kijken wie er belt, neem ik op.

"Met Don Plevier." "Don, what the fuck!" Daniël's boze stem klinkt uit de speaker. "Wat is er Daan?" "Je komt naar huis, nu meteen!" "Maar wa-" "Je komt nu!" schreeuwt hij en er wordt opgehangen. "What the hell." fluister ik en ik laat mezelf neervallen op het bed. "Was dat Daniël?" "Ja. Hij klonk boos, maar hij wilde niet zeggen waarom en schreeuwde dat ik naar huis moet komen." Arvy komt een beetje ongemakkelijk naast me liggen.

"Het spijt me, maar ik moet echt naar huis." "Ik wil niet dat je gaat Don." "Ik wil ook niet weg Arv, maar het is niet anders. Ik heb geen idee waarom Daniël zo boos is en als ik nu niet naar huis ga wordt hij waarschijnlijk nog bozer." Arvy geeft me een knuffel en staat daarna op. "Zie je snel weer." Ik geef hem een kort knikje.

"Ben thuis!" schreeuw ik zodra ik de deur opengooi. Daniël komt meteen naar me toegelopen. Normaal gesproken knuffelen we als we elkaar een tijdje niet gezien hebben, maar als ik mijn armen uitsteek pakt Daniël mijn polsen vast en duwt mijn armen weer naar beneden. "Meekomen." zegt hij nors en hij trekt me ruw mee naar de bank. Ik word losgelaten en kom hard op de bank terecht. "Daniël, wat is er met je aan de hand? Waarom ben je zo boos?" "Je weet hartstikke goed wat er aan de hand is." Ik kijk hem verbaasd aan. "Nee, ik weet echt niet wat je bedoelt." Hij kijkt me boos aan en gaat naast me op de bank zitten. Al snel verandert zijn gezichtsuitdrukking, hij krijgt tranen in zijn ogen. "Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, Don." "Daniël, wil je alsjeblieft vertellen wat er is? Ik snap er echt niks van." Hij haalt zijn telefoon uit zijn zak en opent Whatsapp. "Kijk hier maar eens naar." zegt Daniël, zodra hij de chat met mij heeft geopend. Ik geloof m'n ogen niet.

Ik zie een foto van Arvy en mij, beide zonder shirt en ruw aan het zoenen. "What the-" Ik staar met open mond naar Daniël's telefoon. "Dat is nog niet alles." Hij klikt een filmpje aan. Mijn mond valt nog verder open. 

"Arv, ik hou zoveel van jou. Ik wil altijd bij je blijven." "Ik hou ook van jou Don, zo ontzettend veel." We beginnen te zoenen en ik trek Arvy's boxer naar beneden. Een paar seconden later gaat ook mijn boxer uit en lig ik bovenop Arvy. De video stopt.

"Hoe kon dit gebeuren?" "Ik denk dat ik het wel weet. Wat had ik gisteren ook alweer gezegd?" 

"Niet heel erg dronken worden. Ik heb niet zo'n zin in dat je morgen met een kater thuiskomt."

"Ik was dronken. Ik was fucking dronken, terwijl ik beloofd had geen drank aan te raken!" "Precies, maar er is wel meer aan de hand. Je zoende en neukte met Arvy! Heb je daar nog iets op te zeggen?" Zal ik liegen tegen Daniël? Zal ik zeggen dat dit de eerste keer was dat we zo intiem waren en dat het door de drank kwam? Of moet ik de waarheid vertellen, over dat ik dit vijf jaar geleden ook al met Arvy deed? "Don! Ga je nog iets zeggen?" "Uhm- Ik-" Ik zucht en begin tranen in mijn ogen te krijgen. "Het spijt me zo erg." fluister ik. "Ik- Ik moet je wat vertellen Daniël. Dit was niet de eerste keer dat ik dit met Arvy gedaan heb." Ik denk terug aan de eerste keer dat ik Arvy zoende.

"Je bent schattig als je bloost." Ho wacht, ik ben aan het blozen? "Jij ook." Arvy gaat wat meer tegen mij aan liggen. "Don?" "Ja?" "I-Ik hou van je." Arvy's lippen drukken zich op de mijne. Ik schrik ervan, maar het voelt best goed. Ik pak zijn heupen en til hem op in mijn armen. Arvy's armen zitten om mijn nek en zijn benen om mijn middel. Ik leg ons op mijn bed neer. De hele tijd is de zoen niet onderbroken. Ik duw mijn tong in Arvy's mond en al snel voel ik ook zijn tong. Mijn armen gaan onder Arvy's hoodie. Ik laat mijn warme handen over zijn buik glijden. Dan stop ik de zoen. Hijgend ga ik van Arvy af om naast hem op het bed te gaan liggen. "Dat voelde zo goed." zegt hij. "Mee eens."

"Het begon een paar weken nadat we een relatie hadden. Ik lag met Arvy op de bank en ineens zei hij dat hij van me hield. Daarna drukte hij zijn lippen op de mijne. Ik ging mee in de zoen, het voelde zo geweldig. Toen ik de volgende ochtend wakker werd, bedacht ik me dat ik iets heel verkeerds gedaan had. Maar naarmate de tijd voorbijging, besefte ik dat ik gevoelens had voor Arvy." "En je hebt niks gedaan met die gevoelens, tot nu?" "Nou, uhm- eigenlijk is het zo dat sinds we weten dat we elkaar leuk vinden, we ons gedragen alsof we een stel zijn. Niet dat we dat per se zo besproken hebben, het ging gewoon vanzelf. We zoenen en- ja, we gaan ook met elkaar naar bed. Dat deden we vijf jaar geleden al. Toen Arvy wegging heb ik hem ook echt niet gezien en sinds hij weer terug is verloopt alles zoals het vijf jaar geleden ook al was." Daniël kijkt me met open mond aan. 

"Was ik niet goed genoeg?" Daniël staat op en gaat boven me hangen. Ik blijf verstijfd op de bank zitten. "WAS IK NIET LIEF, NIET AARDIG, NIET ZORGZAAM, NIET KNAP EN NIET GOED GENOEG IN BED?" schreeuwt hij. Ik kan hem alleen maar aanstaren. "Pak je spullen en ga weg, ik hoef je niet meer te zien!" "Maar Daniël, ik kan niet alles in een keer meene-" "Ik pak wel verhuisdozen voor je." Hij staat op en loopt rustig weg. "Je hebt een halfuur om alles te pakken, geen seconde langer."

"D-Doei." Daniël zegt niks, maar gooit de deur met een harde klap dicht. Met een zucht ga ik in mijn auto zitten. Nadat ik de dozen heb neergezet, begin ik te rijden. Ik ga naar Arvy.

Ik sta met tranen in mijn ogen voor de deur te wachten. "Don?" Ik laat mijn hoofd naar beneden hangen. "Hé, wat is er?" vraagt Arvy, zodra hij mijn kin omhoog heeft geduwd met twee vingers. Mijn mond gaat open, maar het lukt me niet om er ook maar één woord uit te krijgen. "Kom hier." Arvy trekt me tegen zich aan en brengt me naar binnen. Ik hoor dat hij de deur dichtdoet en voel dat hij me voorzichtig loslaat. "Laten we naar mijn kamer gaan."

Zo zit ik twee minuten later naast Arvy op bed. Ik vecht tegen de tranen. Na nog een paar minuten stil te zijn geweest, lukt het me eindelijk om te praten. "Daniël heeft- hij heeft me-" Het lukt me niet meer om de tranen vast te houden. Ze stromen in grote hoeveelheden over mijn wangen. Arvy knuffelt me, wat me rustiger maakt.

"Daniël heeft me weggestuurd." Ik zie dat Arvy me verbaasd en vragend aankijkt. "Hoe bedoel-" "Ons huwelijk is voorbij. Nou ja beter gezegd, ons huwelijk en onze vriendschap." "Waarom?" "Uhm, nou-" Ik bijt op m'n onderlip terwijl ik mijn telefoon erbij pak. "Kijk hier maar naar." Arvy kijkt vol ongeloof naar het Whatsapp gesprek tussen Daniël en mij. "Oh mijn god." Hij zet zijn handen in zijn haar. "Ik weet het, dit is zo dom. Maar ik was dronken, ik had helemaal niet door wat ik aan het doen was." Arvy blijft stil. Hij knuffelt me opnieuw en ik nestel mijn hoofd in zijn nek.