Arv (ON HOLD)

~39~

Pov Don
"Schat, ik ben er weer!" "Hey!" Daniël komt de woonkamer binnen en kijkt even om zich heen. "Is Arvy weg?" Ik knik. "Jullie hadden het erg gezellig, toch?" Ik verslik me bijna in mijn water, maar bedenk me dan dat Daniël het volgens mij niet heeft over waar ik denk dat hij het over heeft. "Ja, we gingen een film kijken en zijn toen in slaap gevallen." Oh, oké." Daniël kijkt mij een beetje achterdochtig aan. Fuck, zou hij het gekreun gehoord hebben? Ik denk het wel, want zacht was het absoluut niet. Ik hou mijn tanden op elkaar. Tot grote opluchting glimlacht Daniël en hij staat op. "Ik kook vanavond." Ik geef hem een lieve glimlach.

"Dit voelt zo goed Don." hijgt Daniël. Hij stopt en gaat vermoeid naast mij op bed liggen. "Ik hou van je Daan." "Hou...ook... van jou." zegt Daniël, nog steeds hijgend. Ik ben ondertussen alweer bijgekomen. Ik sla mijn armen om Daniël heen en hij legt meteen zijn hoofd op mijn borst. "Ga maar slapen lieverd, het is al half 1." Hij knikt en niet snel daarna valt hij in slaap. Zijn ademhaling is rustig, zijn haar door de war en zijn armen houden mij stevig vast. Ik glimlach. Wat heb ik toch geluk met zo'n knappe en lieve jongen. "Don, slapen." mompelt Daniël. "Ja, ja." Ik geef hem een kus op zijn wang. Met mijn vriendje, een knappe, lieve jongen en de liefde van mijn leven in mijn armen, val ik in slaap.

"Ik heb nooit echt van je gehouden. Ik heb je gebruikt. En zo zie je maar dat je een slet bent. Je had een relatie met mij, maar ging ook naar bed met Arvy. Je bent niet te vertrouwen Don. Je bent een nietsnut, waardeloos, niemand houdt van je. Dat je zo dom kon zijn om verliefd op mij te worden, terwijl ik je aan heb gerand. Zo dom. Zo verkeerd. Pak je spullen en vertrek. Waar je heen gaat boeit me niet, je zoekt het maar lekker zelf uit. Weet je wat?" Daniël pakt een tas en raapt snel wat spullen bij elkaar. "Dit mag je meenemen, meer niet. Doei Don." Hij duwt me de deur uit en ik val neer op de grond door zijn plotselinge actie. Mijn gezicht, armen, handen en knieën zitten onder het bloed. Ineens voel ik een hand op mijn schouder. "Don? Wat is er gebeurd?" Het is Arvy. Ik zeg niks en knuffel hem. Hij kalmeert me. "...Hij zei dat niemand van mij houdt en dat is nog waar ook." "Niet." "Wel." "Ik hou van je Don." "Meen je dat? Houd je echt nog steeds van mij?" "Ja, ik ben nooit gestopt met van je te houden." Ik twijfel even, maar zoen Arvy dan. Niemand kan zo goed zoenen als hij.

Ons moment wordt ruw onderbroken door een deur die opengaat en tegen de muur aanknalt. "Jij klootzak!" schreeuwt Arvy naar Daniël. Daniël grijnst gemeen. "Niet zo'n grote mond kleintje." Ik schrik als hij iets van achter z'n rug vandaan haalt. Een pistool. Hoe komt hij daar nou aan? "Zeg maar dag tegen je vriend." Daniël richt het pistool op Arvy. "Wacht! Wat-" Knal. Ik kijk geschrokken naast mij. Arvy ligt stervende op de grond. "Don, geef niet op. Ga door met je leven. Ik- Ik hou-" Nog een knal. Arvy blaast zijn laatste adem uit. De tranen beginnen over mijn wangen te stromen. Ik word aan mijn kraag omhoog getrokken en kijk in Daniël's sluwe ogen. "Nu houdt er niemand meer van je." Hij lacht gemeen en laat mij los. Ik blijf alleen achter. Met Arvy, die dood naast mij ligt. Ik ga naast hem liggen en sla mijn armen om zijn middel. "Waarom? Ik heb je nodig. Ik wil je niet kwijt zijn." Mijn lippen drukken zich op die van hem, maar het voelt zo anders. Ik laat hem los en ga op mijn knieën zitten. Mijn hoofd in mijn handen. Mijn leven is kapot gemaakt. En dat allemaal door 1 persoon. De persoon van wie ik zoveel hield, met wie ik alles deed. Ik haat hem nu.

~Einde~

Ik wil jullie heel erg bedanken voor het lezen van dit boek.

Just kidding, dit is niet het einde haha

Ik schrik wakker. Wat de hel was dit voor droom? "Hey schat, wat is er aan de hand?" Daniël gaat ook rechtop zitten en wrijft over mijn rug. "Ik- Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen." "Doe dat dan maar later, kom eens hier." Hij is weer gaan liggen en strekt zijn armen uit. Ik ga naast hem liggen en pak hem stevig vast. De tranen beginnen te stromen over mijn wangen. "Sst, het was maar een droom." stelt Daniël mij gerust. "Ga maar weer slapen." "Maar ik ben bang. Ik wil niet slapen." "Het komt goed lieffie, ik ben bij je. Als je weer een nachtmerrie hebt maak je me wakker en dan troost ik je." Ik knik. "Slaaplekker." "Slaaplekker Daan."

"Hoe kon je? Hoe durf je het om vreemd te gaan? En dat al maanden lang! Ik dacht dat je van mij hield Don, ik dacht dat je alleen van mij hield." Daniël kijkt mij boos aan en gaat op de grond zitten. Hij begint te huilen. Mijn hart breekt door hem zo te zien, dus ik ga naast hem zitten en sla een arm om hem heen. Maar dat wordt niet gewaardeerd. Daniël slaat mijn arm weg en duwt me aan de kant. "Ik wil niet dat zo'n klootzak zoals jij aan mij zit!" Ik probeer mijn tranen tegen te houden, maar het lukt niet. "Ja joh, ga maar huilen. Je hebt dit zelf veroorzaakt Don, dit is echt je eigen domme schuld." Zijn woorden doen pijn. Het is de waarheid. Hoe kon ik zo dom zijn? "Don, ik-" Daniël zucht luid. "Ik ma-maak het uit." We kijken elkaar aan. Daniël staat op en trekt mij mee omhoog. "Nu mijn huis uit!" "M-Maar dit is ook mijn huis." "Boeit me niet. Je zoekt maar een andere slaapplek. Ik hoef je niet meer te zien Don, nooit meer." "Maar Daniël, het spijt me echt heel erg. Mag ik alsjeblieft blijven? Ik zal niet meer met Arvy omgaan, dat beloof ik." "Je hebt het al verpest voor jezelf.  Ga weg." "Maar-" "Oprotten uit mijn huis!"  schreeuwt Daniël in mijn gezicht. Ik begin weer te huilen en ren snel weg. Waar ik heen ga? Geen idee.

"Donnie, heb je weer een nachtmerrie gehad lieverd?" Zonder mijn ogen te openen kruip ik dichter tegen Daniël aan. "J-Ja." "Oh lieffie toch, gaat het weer een beetje?" "Nee, het voelde zo echt." "Wil je vertellen wat je gedroomd hebt? Ook je vorige droom?" "Ja, maar ik- Ik wil dat je me stevig vasthoudt." Daniël geeft een kus op mijn wang en trekt mij tegen zich aan. "Ik ben bij je. Vertel het maar rustig. Probeer je tranen niet tegen te houden. Als je moet huilen zal ik je troosten."