Arv (ON HOLD)

~40~

Pov Don
"Bij de eerste droom, of nou ja nachtmerrie, was het zo dat jij zei d-dat je nooit van mij gehouden had. We woonden al samen en jij trapte mij het huis uit. Althans, je duwde me letterlijk de deur uit. Ik viel op de grond en had overal bloed. Toen was Arvy er. Hij vroeg wat er gebeurd was maar het enige wat ik deed was hem knuffelen." Ik slik even. Nee, ik kan niet vertellen dat ik Arvy in die droom gezoend heb. "De deur van het huis ging open en je kwam naar buiten, met een p-" Mijn ogen vullen zich met tranen en ik begin te snikken. "Sst, rustig. Kijk mij eens aan." Ik breng mijn hoofd langzaam omhoog. "Doe met mij mee." Daniël ademt diep in en uit. Ik volg zijn ademhaling. "Goed zo Don, probeer maar weer verder te vertellen." "Je kwam naar buiten met een pistool. Je richtte het pistool op Arvy en s-schoot." Ik sluit mijn ogen even en adem diep in. "Arvy zei dat ik niet moest opgeven en door moest gaan met mijn leven. Daarna schoot je nog een keer en- en was hij dood. Je liep weg, ik bleef alleen achter. Huilend met mijn hoofd in mijn handen."

De droom speelt zich opnieuw af in mijn hoofd. "Kom hier." Daniël trekt mij tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sla mijn armen om zijn middel. De tranen rollen over mijn wangen. Snikken verlaten mijn mond. "Het was een nachtmerrie Don, ik zou dat nooit echt doen." Ik wil praten, maar het lukt niet. In plaats daarvan knik ik tegen Daniël's borst aan. "Vertel maar wat je andere nachtmerrie was." zegt Daniël, nadat ik weer kalm ben. Ik zucht en laat hem los.

"Je dumpte me, waarom weet ik niet." Natuurlijk weet ik dondersgoed waarom Daniël me dumpte in die droom, hij kwam erachter dat ik vreemdging. Maar dat vertel ik hem absoluut niet. "Schreeuwend vertelde je, dat je me nooit meer wilde zien. Je zat huilend op de grond en stuurde me je huis uit. Of beter gezegd, je stuurde me ons huis uit. Ik rende weg, niet wetende waar ik heen moest gaan." Daniël wrijft over mijn rug en trekt mij weer tegen zich aan. "Besef goed dat dit nep is en dat het nooit echt gaat gebeuren. Ik ben niet zo Don, echt niet." "Ik weet het Daniël. Ik vertrouw je met heel mijn hart." Daniël pakt mijn hoofd voorzichtig vast. "Ik hou zo fucking veel van je." Hij drukt zijn lippen op de mijne. Zijn handen liggen op mijn heupen en mijn handen zitten in zijn haar. Ik voel zijn tong de mijne raken. Een zachte kreun verlaat mijn mond. Daniël duwt mijn heupen tegen die van hem aan. Ik snap zijn hint, maar laat snel los. "Nu even niet. We hebben het een paar uur geleden nog gedaan, you horny bastard." Ik grinnik en zie Daniël een beetje sip kijken. "Hoe laat is het eigenlijk?" vraag ik mezelf hardop af. Ik draai me om en pak mijn telefoon. "Oh fuck, het is vier uur. Laten we maar gaan slapen." Ik draai me om naar Daniël. Hij kijkt me weer sip aan. "Ik kan hier echt niet tegen." Nu zie ik een vragende blik op zijn gezicht. Ik reik met mijn handen naar zijn boxer. Daniël grijnst, maar net voordat het lijkt alsof ik zijn boxer omlaag ga trekken, kietel ik hem op zijn buik. "Nee Don, ah. Ik dacht dat ik eindelijk mijn zin kreeg." zegt Daniël lachend. Ik stop met kietelen en kijk hem met een glimlach op mijn gezicht aan. "Het enige wat ik wilde was jou zien lachen. Ik kan er niet tegen om je verdrietig te zien." Daniël glimlacht nu ook. Ik leg mijn hoofd weer op zijn borst. "Slaaplekker Daan." "Slaaplekker Don."

*Warning: Smut*

"Fuck." Ik word wakker en draai me meteen om. Daniël ligt naast me te kreunen, zijn hand gaat op en neer bij zijn pik. "Jij ook goedemorgen Daniël." Hij kijkt mij geschrokken aan. Ik glimlach naar hem. "Sorry Don, ik werd zo opgewonden toen ik naar je keek." "Ga maar door, het maakt niet uit." Hij zucht opgelucht en gaat weer verder. "Of wil je dat ik je help?" Daniël kijkt me smekend aan. "Ja Don, please help me." Ik trek hem naar me toe. Ik sla zijn hand weg van zijn pik en leg mijn eigen eromheen. Meteen begin ik hard op en neer te pompen. "Fuck Don, fucking hell je kan dit goed." kreunt Daniël. Hij maakt mij nu ook heel hard. "Zometeen mag je mij ook even gaan helpen." Hij knikt moeizaam.

Daniël gaat op mij liggen en slaat zijn armen om mij heen. "Ik hou van je." hijgt hij. "Ik hou ook van jou." Ik sta op en Daniël kijkt mij met een moe gezicht aan. "Wat ga je doen?" "Douchen, en jij gaat met mij mee." "Ik wil niet." zeurt hij. "Oké, maar dan mag je het nooit meer met mij doen." Daniël staat op en gaat tegen mij aan staan. "We weten allebei dat je mij niet kunt weerstaan Don." Hij zet zijn lippen in mijn nek. Ik laat een kreun horen. Daniël begint te schuren. We zijn beide nog steeds naakt, dus zijn pik komt tegen mijn kont aan. "Nee Daan, oh fuck." Ik draai me snel om, zodat ik hem op het bed kan duwen. "Fucker dat je bent." "Letterlijk." grijnst Daniël. Ik ga op hem liggen en druk mijn lippen tegen de zijne. Na een paar seconden laat ik weer los. "En nu gaan we douchen." "Oké, je krijgt je zin."

*Einde smut*

Het is een paar dagen later. Ik zit naast Arvy op de bank, in mijn woonkamer. "Ik moet je wat vertellen." zeg ik, half mompelend. Ik friemel zenuwachtig met mijn vingers. "Wat is er Don?" "Ik ga verhuizen." Arvy kijkt mij vragend aan. Net voordat hij zijn mond wilt opentrekken, praat ik weer verder. "Of beter gezegd, ik ga samenwonen met Daniël." "Wat! Maar hoezo? Je wilde het toch uitmaken?" "Daniël vertelde dat hij een verrassing had. Ik ging dezelfde middag nog naar zijn huis toe. Toen we op de bank zaten, begon hij enthousiast te vertellen dat hij een huis had gekocht, waar wij samen kunnen gaan wonen. Hij vroeg nog of ik het niet te snel vond gaan, aangezien we nog maar een paar maanden een relatie hebben. Maar ik vertelde hem dat ik het juist leuk vond om samen te gaan wonen. Ik hou van hem en wil het niet uitmaken." "Ik snap je keuze Don, maar ik vind het wel jammer." Ik kijk hem aan. Er rolt een traan over mijn wang. Ik haat het om Arvy sip te zien. "Ik ga dan maar weer." Arvy staat op en loopt richting de deur. "Waarom?" "Hou je maar bezig met Daniël, ga hem maar weer aflebberen. Ik wil jullie geluk niet verpesten." "Maar Arv, we kunnen toch gewoon vrienden blijven?" "Don, noem me niet zo. Alleen mensen die van mij houden mogen mij Arv noemen." Ik voel een steek in mijn hart. Denkt hij nou echt dat ik niet van hem hou? Al die tijd accepteerde Arvy mij. Hij accepteerde het dat ik een relatie met Daniël heb, maar dat ik ook heel erg van hem hou. En na al die warme knuffels, kleine kusjes, lange zoenen en zelfs een keer intiem te zijn geweest, denkt hij dat ik niet van hem hou? "Alsjeblieft, blijf nu nog even. Ik ga dan wel met Daniël samenwonen, maar dat betekent niet dat ik je niet meer kan zien. Je mag zo vaak langskomen als je wil, ik sta altijd voor je klaar." Arvy kijkt naar beneden en haalt zijn schouders op. "Arvy, ik hou van je, echt waar. Vergeet dat niet. Ik zal altijd van je blijven houden. Je hebt een speciaal plekje in mijn hart." Hij kijkt op en laat een klein glimlachje zien. "Zoals ik al zei, ik wil het geluk van Daniël en jou niet verpesten. Jullie passen goed bij elkaar. Ik zal jullie niet langer in de weg staan. Don, als jij gelukkig bent, ben ik dat ook." Ik glimlach naar hem. "Doei, ik zie je ooit nog wel." "Ooit? Hoe bedoel je? Wanneer?" Arvy doet de deur open en loopt weg. "Arvy, zeg me alsjeblieft wanneer ik je weer zie!" "Vijf jaar." De liftdeuren gaan dicht. Vijf jaar? Vijf jaar! Nee, dit meent hij toch niet?