Arv (ON HOLD)

~25~

Pov Don
Tja, wat moeten we nu doen? "Heb je zin om zo te gaan wandelen?" Arvy kijkt mij meteen aan. "Uhm, sure." "Top, trek je jas en schoenen maar aan." "Wacht, je wilt nu al gaan?" "Ja, why not?" Arvy haalt zijn schouders op. Hij loopt naar de kapstok, om te doen wat ik hem vroeg. "Ik wist niet dat jij van wandelen houdt." zegt Arvy, terwijl we de deur uit stappen, de buitenlucht in. "Nou ja, houden van is een groot woord. Ik vind het zo nu en dan wel even lekker om te wandelen. Gewoon even niets. Even niet teveel nadenken, maar genieten van de natuur." Arvy knikt. "Dat is inderdaad heel fijn." Ineens staat zijn gezicht op onweer. "Wat is er?" "M-mijn telefoon, ik word gebeld." Ik kijk hem vragend aan. Hij haalt zijn telefoon uit zijn zak en kijkt op het scherm. "Precies wat ik dacht, mijn v-vader belt. Hij is sowieso woedend." "Neem maar niet op, het is niet nodig." "Don, ik moet wel. Ik heb niks verteld tegen mijn ouders." Hij zucht luid. "Luister nou naar mij Arvy, je hoeft niet op te nemen. Ik zorg voor jou, maak je niet druk. Alles is goed." Arvy luistert niet naar mij en neemt op.

Pov Arvy
Don probeert mij te helpen, maar ik luister niet. Ik moet opnemen, het kan niet anders. "H-hallo." zeg ik met een trillende stem. "Waar ben je? Je hebt niks laten weten. Kom nu meteen naar huis!" "I-ik- Uhm-" Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik sta echt op het punt te gaan huilen, het zal ook eens niet. Don grist mijn telefoon uit mijn handen. "Arvy komt voorlopig niet thuis, hij is veilig en voelt zich fijn bij mij." Ik glimlach naar Don. "En wie ben jij dan?" schreeuwt mijn vader. "Don Plevier." Daarmee hangt Don op. Hij slaat een arm om mij heen. "Je moet niet naar huis, dat is geen goed idee. Je vader gaat je weer mishandelen, dat weet ik zeker. Blijf bij mij, alsjeblieft." Ik knik en zucht opgelucht. "Ik beloof dat ik bij je blijf Don, ik wil nooit meer weg." Hij glimlacht en geeft mij een kus op mijn lippen. Wat hou ik toch veel van deze jongen.

Pov Don
We lopen nog een tijdje door het park heen, maar uiteindelijk ben ik er wel klaar mee. "Zullen we weer naar binnen gaan?" "Ik wil nog wel wat langer wandelen." "Uhm, wil je dan alleen verder gaan?" Arvy knikt. "Wees alsjeblieft voorzichtig, als er iets is moet je mij meteen bellen." Hij knikt opnieuw. Ik geef hem een kus op zijn haar en loop dan weg.

Als ik mijn jas en schoenen uit heb gedaan bedenk ik wat ik kan doen. Ik ga iets bakken, daar heb ik zin in! Dit is echt niet iets wat Don IRL zou doen, maar ja haha Ik kijk in wat kastjes en kom een bakmix voor boerencake tegen. Terwijl ik de eieren uit de koelkast pak, begint mijn telefoon te trillen. Oh nee, er is toch niks met Arvy aan de hand? Ik trek snel mijn telefoon uit mijn zak en zucht opgelucht als ik zie dat Daniël belt. Maar, waarom belt hij mij? "Hey Daan!" "Hey Don!" "Wat is er?" "Niks, ik wilde je gewoon even bellen." "Oh oké. Ik ben nu alleen thuis trouwens, Arvy is aan het wandelen. Dus we kunnen wel een tijdje bellen." "Mooi!" Ik glimlach maar bedenk mij dan dat Daniël dat natuurlijk niet kan zien. "Ik wilde net beginnen met het maken van een cake, wil je anders meehelpen?" vraag ik, een beetje twijfelachtig. Ik weet niet of het zo handig is dat Daniël nu naar mijn huis komt, aangezien Arvy ook zomaar terug kan komen. Ach ja. "Je bedoelt dat ik naar je toe moet komen?" "Ja." "Uhm, ja dat kan wel. Ik kom er aan, tot zo!" "Joe!"

Daniël komt de lift uit en ik loop gelijk op hem af. Hij slaat zijn armen om mij heen. "Hey schat." zeg ik en ik geef Daniël een kus op zijn lippen. "Hey, leuk je weer te zien!" "Je doet echt alsof we elkaar al weken niet gezien hebben, maar de laatste keer was eergisteren." zeg ik lachend. "Ja, maar ik ben altijd blij om jou weer te zien." Ik bloos lichtjes en laat Daniël los. Ik loop mijn appartement in. "Kom binnen, dan gaan we beginnen met de cake." Ik loop gelijk door naar de keuken, terwijl Daniël zijn jas en schoenen snel uit doet. "Iemand heeft er zo te zien zin in." Hij lacht zachtjes. "Jij niet dan?" "Jawel, maar ook als ik het niet leuk vond was ik gekomen, voor jou." Daniël gaat achter mij staan en legt zijn handen op mijn heupen. Hij geeft mij een kusje in mijn nek, waardoor ik zachtjes giechel. "Cutie." fluistert hij in mijn oor en ik moet weer blozen. Daniël laat mij los. "Zullen we die cake maar gaan maken?" Ik knik enthousiast. We pakken alle spullen die we nodig hebben. "Plaats het rooster iets onder het midden van de oven en verwarm de oven voor." leest Daniël voor. Ik doe wat hij zegt en zo doen we alles wat er op de doos van de bakmix staat. Ik wil de cake net in de oven zetten, als ik ineens het bekende geluidje van mijn intercom hoor. Ik loop ernaartoe en schrik als ik zie wie er voor de deur staat. Arvy. "Daniël! Daniël! Arvy komt eraan! Je moet nu weg!" "Kut! Maar Don, ik kan nu niet naar beneden, dan ziet hij mij. Dat is misschien een beetje verdacht." "Oh ja, maar ik denk niet dat Arvy daar meteen aan denkt." "Ik wil geen risico nemen Don. Ik- Uhm- Ik verstop mij wel ergens." "In mijn slaapkamer! Ga daar nu naartoe. Ik hou je via Whatsapp wel op de hoogte wanneer het veilig is om weg te gaan, naar huis." Daniël knikt en rent naar de slaapkamer, terwijl ik naar de intercom loop. "Hey Arvy, kom binnen." Ik druk een knopje in. Hopelijk gaat dit goed...

"Lekker gewandeld?" "Ja hoor, maar het werd winderig, dus daarom ben ik al terug." Ik knik. "Ik heb net een cake gebakken. Nou ja, hij moet nog in de oven." "Oeh, lekker!" Ik glimlach naar Arvy. Hij geeft mij een kusje op mijn wang. Kut, hopelijk hoort Daniël dit niet. "Ga maar op de bank zitten, ik kom er zo aan. Eerst even de cake in de oven zetten." "Ik loop wel even mee, dan kan ik wat te drinken pakken. Wil jij ook wat?" Ik knik. "Doe maar een vruchtensapje." Arvy schenkt twee glazen drinken in, terwijl ik de cake in de oven zet. Ik denk nog even na over Daniël. Er moet een manier zijn om hem naar buiten te krijgen. Oh, ik heb al een idee.

Daniël
Do: Hey, hoe gaat het?

Da: Prima, ik zit nu op je bed.

Do: Oké, ik heb een plan zodat je straks weg kan.

Da: Vertel

Do: Ik zet een film aan en ga met Arvy op de bank zitten. Waarschijnlijk valt hij dan vrij snel in slaap, dan kan je zachtjes weg gaan. Ik app je nog wel als het zover is.

Da: Oké!

Ondertussen zit Arvy al op de bank. Ik pak wat popcorn voor tijdens de film. Ik ga naast Arvy zitten en sla meteen een arm om hem heen. "Filmpie kijken?" Arvy knikt enthousiast. "Ik kies." Ik scrol door Netflix heen, opzoek naar een natuurfilm. Daar valt Arvy sowieso snel door in slaap. Uiteindelijk kies ik voor een National Geographic documentaire over mieren. Ik zie Arvy verbaasd naar de TV kijken als ik op play druk, maar gelukkig zegt hij er niks over. Wat ik verwachtte gebeurt ook. Arvy zakt steeds meer onderuit en begint te gapen. De documentaire is nog maar 7 minuten bezig en ik hoor hem snurken. Missie voltooid, nu Daniël nog wegkrijgen.

Daniël 
Do: Hij slaapt. Ik kom naar je toe.

Da: Top

Ik leg Arvy rustig neer op de bank, hij was op mijn schoot in slaap gevallen. Ik geef hem een klein kusje op zijn haar. Shit, dat ging per ongeluk. Ik loop langzaam naar de slaapkamer. Ik doe de deur open en zie Daniël al klaar staan. "Kom mee en wees stil." fluister ik. Hij knikt. Stilletjes lopen we naar de voordeur. "Sorry dat het zo moet, het spijt mij echt heel erg." "Ik snap het Don." "Ik zie je snel weer, oké?" Daniël glimlacht zwakjes. Niet oprecht. Ik kan er niet tegen hem zo te zien. Ik geef hem een knuffel. "Ik ga je missen." fluister ik in zijn oor. "Ik jou ook Donnie." Ik druk mijn lippen stevig op de zijne. Na een veel te korte tijd laten we los. "Ik moet nu echt gaan, doei!" "Joe!" Ik loop weer terug naar binnen. Een vraag blijft door mijn hoofd spoken. Arvy of Daniël? Arvy of Daniël? Arvy of Daniël? Ik kan niet kiezen...