Arv (ON HOLD)

~26~

Pov Don
"Don, waarom heb je zo'n saaie film uitgekozen?" Arvy rekt zich uit en gaapt. "Uhm, het leek mij wel leuk. Maar jij viel na een paar minuten al in slaap." Ik grinnik kort. "Volgende keer kies ik." zegt Arvy, terwijl hij rechtop gaat zitten.

"Don, wil je even bij mij komen zitten?" Ik draai mij om naar Arvy. Ik sta in de keuken, want ik wilde gaan beginnen met het koken van het avondeten. Net heb ik even een paar mailtjes beantwoord, dat moet natuurlijk ook gewoon gebeuren. Ik loop naar Arvy toe en ga naast hem op de bank zitten. "Wat is er lieffie?" AHHH ZO CUTE "We kennen elkaar nu al een tijdje en sinds kort hebben we ook in real live contact. Je hebt mij altijd geholpen en daar ben ik je ontzettend dankbaar voor. Maar we zijn er allebei achtergekomen dat er meer speelt. Niet gewoon vriendschap, ook geen hele sterke vriendschap. Maar liefde. Ik heb het al zo vaak gezegd. Ik hou van je Don, zo fucking veel. Dus ik dacht, uhm-." Arvy valt even stil. "W-wil je mijn v-vriendje zijn?" Verschillende gedachtes spoken door mijn hoofd. Ik wil geen relatie met Arvy. Dat kan niet. Ik heb al een relatie met Daniël en ik ben niet van plan om dat te stoppen. Ik hou van hem. Maar ik hou ook van Arvy. Moet ik dan toch een relatie aangaan met beide? Die gedachte voelt zo verkeerd. Dan ga ik vreemd op twee verschillende personen. Nu ik daaraan denk... Ik ga nu al vreemd op Daniël, eigenlijk een beetje onbewust. Hij verdient het niet. Arvy verdient het ook niet. Hij moet weten dat ik al een relatie heb. Het is alleen nu niet zo'n goed moment om dat te vertellen denk ik. Ik zucht luid. "Don, gaat het wel goed?" "Het spijt mij, maar ik- uhm- i-ik- uhm- tja-." Wat gaat dit kut. "Ik ben er nog niet klaar voor, ik wil het niet." breng ik met moeite uit. Er zit wel een kern van waarheid in. "Het geeft niet Don." Arvy staart zielloos voor zich uit. Hij kijkt steeds verdrietiger. Hij krijgt tranen in zijn ogen en staat op. Arvy loopt naar de badkamer. Ik blijf zitten, niet wetend wat te doen. Een minuut later hoor ik gesnik, wat al snel verandert in een erge huilbui. Shit, dit was absoluut niet mijn bedoeling. Ik krijg tranen in mijn ogen. Wat moet ik nou met deze situatie?

Pov Arvy
"W-wil je mijn v-vriendje zijn?" Zo, dat is eruit. Don staart voor zich uit, volgens mij denkt hij na. Hij zucht luid. "Don, gaat het wel goed?" vraag ik bezorgd. "Het spijt mij, maar ik- uhm- i-ik- uhm- tja-." Don zucht opnieuw. "Ik ben er nog niet klaar voor, ik wil het niet." "Het geeft niet Don." Ik meen niks van wat ik zeg. Eigenlijk ging ik er al van uit dat Don ja zou zeggen, dus dit stelt mij teleur. Als Don echt van mij zou houden, dan had hij toch wel ja gezegd? Of komt het doordat het nog maar een paar maanden uit is tussen hem en Lotte? Ik word verdrietig van mijn gedachtes. Ik sta op en loop naar de badkamer. Daar laat ik mij op de grond zakken. Langzaam komen er tranen. Hij houdt niet van mij. Doet hij alsof? Doet hij dit puur om mij gerust te stellen? Zodat ik mij veilig voel? Heeft hij gelogen toen hij zei dat hij van mij hield? Ik weet het niet...

Pov Don
"Arvy, doe alsjeblieft open!" schreeuw ik. Ik bonk zo hard als ik kan tegen de deur. Mijn hand doet pijn. Ik blijf hard doorhuilen. Dit gaat al 5 minuten lang zo. Het heeft geen zin. Ik val neer op de grond en leg mijn hoofd in mijn handen. De tranen blijven stromen, er lijkt geen eind aan te komen. "Arvy." fluister ik onhoorbaar. Ik ga tegen de deur aan zitten. Ik voel wat bewegen. De deur gaat langzaam open. Als ik Arvy zie ga ik nog harder huilen, hij ziet er gebroken uit. Zijn ogen zijn nat en rood van het huilen. Doordat ik harder huil, gebeurt hetzelfde bij Arvy. Hij valt naast mij neer en legt zijn hoofd op mijn schouder. Ik sla een arm om hem heen. We blijven even zo zitten. Uiteindelijk is Arvy uitgehuild, maar ik nog niet. Arvy trekt mij dicht tegen zich aan. "Stil maar Don." Ik knik. Arvy knuffelt mij stevig en wrijft over mijn rug, waar ik rustig van word. "Sta op en loop mee." Arvy steekt zijn hand uit, die ik aanpak. "We gaan wel eten bestellen, laat dat koken maar zitten." Ik zeg niks en knik weer. Ik had al geen zin meer om te koken. We bestellen allebei een pokébowl. De avond gaat langzaam voorbij. Na het eten had ik een bordspel gepakt, even wat anders dan een serie of film kijken. Het bleek dat het spel minder interessant was dan ik dacht. "Gamen dan maar?" vroeg ik Arvy. Hij stemde ermee in en zo besloten we een multiplayer game te spelen. Maar ook dat was niet heel leuk. En zo zijn we, zoals elke avond, op de bank belandt met een serie. Ik voel mijn ogen zwaarder worden en ze vallen dicht. "Hé Don, k- Oh, laat maar." Ik voel dat ik opgetild word. Ik word op mijn bed neergelegd. Mijn kleren worden uitgetrokken en de dekens over mij heen gelegd. Een warm lichaam komt tegen mij aan liggen. "Je bent gewoon nog wakker, ik heb je wel door." Ik glimlach zwakjes. "Slaaplekker." fluistert Arvy. "Slaaplekker." mompel ik slaperig.

Ik open mijn ogen en zie dat het nog donker is. Hoe laat is het? Ik graai naar mijn telefoon, maar kan hem niet vinden. Kut, die ligt nog in de woonkamer. Ik stap rustig uit bed. Ik kijk even naar Arvy, die vredig ligt te slapen. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. Als ik mijn telefoon in mijn handen heb en kijk hoe laat het is, schrik ik mij rot. Drie uur 's nachts. Voor mijn gevoel was het al ochtend. Ik voel mij niet moe, dus heb geen zin om weer naar bed te gaan. Ik loop naar de badkamer. Even kijken hoe ik eruit zie. Mijn haar zit in de war en mijn ogen zien er moe uit, wat vrij logisch is als je middenin de nacht wakker wordt. Nog steeds niet wetend wat te doen ga ik op de wc zitten. Ik staar wat voor mij uit. Mijn oog valt op een scheermesje. Ik krijg de neiging om hem op te pakken, maar waarom? Ik pak het scheermesje voorzichtig op. Zal ik? Nee, dat moet ik niet doen. Waarom denk ik hier überhaupt over na? Wat zal Arvy al die keren gevoeld hebben toen hij zich sneed? Ik wil het weten. Voor ik het weet zit het mesje tegen mijn onderarm aan en zit er een snee in. Een straaltje bloed stroomt over mijn arm. Ik vergeet al mijn problemen. Het doet pijn, maar tegelijkertijd voelt het zo goed. Ik maak nog een paar sneeën. Daarna spoel ik het mesje af en leg ik hem terug. Zonder na te denken hou ik mijn arm onder de kraan. Het water prikt in de wonden. Kutzooi, wat ben ik dom. Ik dep snel mijn arm droog met een handdoek. Ik trek een hoodie uit de kast. Arvy mag niet zien dat ik mezelf gesneden heb, hij heeft al genoeg aan zijn hoofd. Ik ga in bed liggen, dicht tegen Arvy aan. Meteen breekt het zweet mij uit. Met dit weer is een hoodie veels te warm, en al helemaal als je naast iemand in bed ligt. Ondanks de warmte blijf ik liggen waar ik lig, dicht tegen Arvy aan.