Pov Arvy
Het is een paar dagen geleden dat ik naar huis mocht. Het was moeilijk om aan mijn ouders uit te leggen wat er gebeurd is. Maar het is uiteindelijk toch gelukt. Mijn ouders zijn vooral blij dat ik nog leef. Ze zijn super blij over het feit dat Don me gered heeft. Ik heb niks vertelt over Daniël, dat durf ik echt niet. Mijn ouders willen Don ontmoeten. Ik hoop dat het niet te ongemakkelijk wordt tussen Don en mijn ouders. Maar dat zullen we nog wel zien. Ik app Don, dan kan ik hem vragen wanneer hij kan afspreken.
Don
A: Yo, heb je zin om een keer af te spreken?
D: Uhm ja. Wanneer kan je?
A: Voor mij maakt het niks uit
D: Ik kijk even in mijn planning.
D: Maandagmiddag? Om 14:00?
A: Ja dat is goed. Kom jij dan naar mij? Mijn ouders willen je ontmoeten.
D: Ja, lijkt me leuk. Ik zie je dan!
A: Laters!
Ik leg mijn telefoon weg en loop naar beneden, naar de woonkamer. Daar zitten mijn ouders op de bank. Ik ga op een stoel zitten. "Arvy, je moet naar bed." Ik kijk verbaasd naar mijn moeder. Ik ben toch geen klein kind meer? "Waarom?" vraag ik. "Je ziet er moe uit. Luister naar ons en ga naar bed. Dat zal je goed doen." zegt mijn vader. Ik zucht en loop weer terug naar boven. Sinds ik uit het ziekenhuis ben letten mijn ouders goed op mij. Ik moet genoeg eten, veel slapen en ik mag niet zomaar naar buiten. Het is vervelend, maar ik snap dat ze het beste met me voor willen hebben en dat ze daarom zo oplettend zijn. Ik zak op mijn bed. Op mijn telefoon zie ik dat het 23:30 is. Best vroeg dus. Ik heb nog helemaal geen zin om te slapen dus ik pak mijn telefoon erbij. Ik open YouTube en kijk wat oude LOG video's. De tijd vliegt, want ondertussen is het al 00:30. De deur gaat open, waardoor ik schrik. Mijn vader staat in de deuropening. "Dat dacht ik dus even niet." zegt hij en hij steekt zijn hand uit. Ik beweeg niet. "Geef hier." Nog steeds blijf ik stil liggen. "Geef die telefoon nu hier!" schreeuwt mijn vader. Ik schrik weer en leg mijn telefoon in zijn handen. De hand van mijn vader komt hard op mijn gezicht terecht. Mijn vader loopt mijn kamer uit en smijt de deur hard dicht. Ik blijf trillend van angst achter. Ik huil zachtjes en val dan in slaap.
Pov Don
Het is zaterdag. Maandagmiddag moet ik naar Arvy toe. Daar heb ik helemaal geen zin in. Het voelt als een verplichting, terwijl dat natuurlijk niet de bedoeling is. Ik zucht even. Ik heb Daniël al een paar dagen niet gezien en ik mis hem verschrikkelijk veel. Zal ik hem appen? Ja, dat doe ik! Hopelijk heeft hij tijd om af te spreken.
Do: Hey
Da: Hey hoe gaat het?
Do: Gaat goed, met jou?
Da: Met mij gaat het prima.
Da: Maar ik mis jou...
Do: Ik mis jou ook...
Do: Maar daarvoor app ik je. Wil je misschien een keer afspreken?
Da: Ja, heel graag!
Da: Zullen we bij mij thuis afspreken?
Do: Ja, gezellig!
Da: Oké, kan je woensdagmiddag om 13:30?
Do: Dan kan ik!
Da: Leuk! Ik kan niet wachten om je weer te zien.
Do: Ik kan ook niet wachten...
Do: Tot dan!
Da: Doei Donnie x
Do: Doei Daantje xx
Da: Nou, nu laat je me blozen.
Do: Ik bloos ook hoor.
Do: Omdat ik denk aan jou.
Da: Stop! Nu moet ik weer blozen.
Do: Haha
Do: Doei Daantje x
Da: Doei Donnie x
Ik blijf nog even door blozen. Daniël is zo schattig.
*Twee dagen later*
Vandaag ga ik naar Arvy toe. Ik stap uit bed en maak mijn ontbijt. Ik heb nog genoeg tijd dus ik ga even een serie kijken op de bank. Ik zit zo erg in mijn serie dat ik de tijd vergeet. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al 13:20 is. Ik had eigenlijk nu weg moeten rijden. Ach ja. Het boeit me niet als ik te laat kom. Ik maak me rustig klaar om te vertrekken. Nog even douchen, een broodje klaar maken en het huis opruimen. Het is al 14:00. Zal ik ook even een video opnemen? Fuck it, ik doe het gewoon. Ik besluit om een gaMEMEneer aflevering op te nemen. Daarna ga ik nog een video editen. Ik kijk op mijn telefoon. 15:00. Arvy heeft me al een paar appjes gestuurd en gebeld.
Arvy
A: Hey, ben je er bijna?
A: Sta je in de file?
A: Don reageer even alsjeblieft.
A: Don?
A: Het is al 14:30, waar blijf je?!
A: Dit duurt wel erg lang.
Ik ga maar eens naar Arvy toe. Ik pak nog even een flesje drinken en een koekje. Rustig loop ik van mijn appartement naar de lift. Als de lift beneden is loop ik naar mijn brievenbus. Ik kijk of ik nog post heb. En ja hoor, ik zie twee brieven liggen. Ik pak ze eruit en schrik als ik zie waarvan het is. Het zijn brieven van het incassobureau. Verkeersboetes. Ik scheur de brieven open. Een boete van €139 en een van €179. Bij elkaar dus €318. Yikes. Ik weet maar al te goed van wanneer deze boetes zijn. Ik loop naar mijn auto. Ik start 'm en zet muziek aan. Ik tik het adres in. Langzaam rij ik naar Arvy toe. Uiteindelijk kom ik om 15:50 aan. Ik blijf nog even zitten in mijn auto en klooi wat op mijn telefoon. Wanneer ik zie dat het 16:00 is, stap ik uit mijn auto en loop ik naar Arvy's huis toe. Lekker twee uur te laat, wat kan mij het schelen.
Arvy doet open. "Jo, waarom ben je zo laat?" Ik besluit te liegen tegen Arvy, ik kan hem nu niet de waarheid vertellen. "Hey, mijn moeder kwam ineens op bezoek. Ik kon haar niet zomaar wegsturen. Ze ging een uur geleden pas weg." Arvy trekt een wenkbrauw omhoog. Hij stapt naar achteren en laat me binnen. Arvy loopt naar een deur toen. Ik loop achter hem aan. Ik sta in de woonkamer en zie zijn ouders op de bank zitten. Ze zijn enthousiast om me te zien. Het is erg ongemakkelijk. Ik vertel hoe ik Arvy redde en hoe het verder in het ziekenhuis ging. Alles rondom Daniël laat ik achterwege. Daar hoeven zij niets van te weten.
Na het ongemakkelijke gesprek tussen Arvy's ouders en mij vraagt Arvy of ik met hem naar boven wil. Ik knik enthousiast. Samen met Arvy speel ik een leuke multiplayer game. De tijd gaat snel voorbij. Het is 20:00. "Het is tijd dat ik maar eens naar huis ga." Ik sta op en Arvy trekt me terug op de stoel waar ik op zat. "Nee niet gaan. Het is net zo gezellig." "Ik kan niet voor altijd blijven gekkie." zeg ik lachend. "Blijf nog even eten. Alsjeblieft?" Ik denk even na. Ik heb hier geen zin in. Ik wil naar huis. "Nee, ik ga naar huis." "Oh, jammer." Arvy kijkt me sip aan. "Niet sip zijn." Ik geef hem een knuffel, niet omdat ik het zelf wil, maar puur omdat Arvy dat fijn vindt.
JE LEEST
Arv (ON HOLD)
Fanfiction(Wordt momenteel herschreven. Het boek wordt ook nog een keer afgeschreven, maar wanneer dat gaat zijn, geen idee) Arvy gaat door een zware periode heen. Hij ziet het niet meer zitten. Hij wilt een vriend die echt voor hem klaarstaat. Steeds vaker s...
