Arv (ON HOLD)

~14~

Pov Arvy
Ik voel me zo waardeloos. Zo nutteloos. Mijn ouders proberen goed voor me te zorgen, maar ondertussen pakken ze al mijn vrijheid af. Als ik naar buiten ga moet er per se iemand mee. Ik wil dat niet. Ik wil ook even alleen zijn. Gewoon buiten een rondje lopen, zonder dat iemand in mijn nek zit te hijgen. Was ik nou maar dood gegaan. Ik ben Don dankbaar voor het redden van mijn leven, dat is het probleem niet. Hij wilde me helpen en dat heeft hij gedaan. Maar als niemand me gered had was alles veel beter nu. Dan had niemand meer last van mij. Dan was ik waarschijnlijk veel gelukkiger. Zuchtend sta ik op van mijn bed. Ik loop naar de badkamer. In de spiegel zie ik een gebroken jongen. Mijn haar hangt slap voor mijn gezicht en mijn wallen zijn groot. Ik ben mager. Eten doe ik bijna niet meer, ik heb geen honger. Ik zoek in een paar laatjes en vind uiteindelijk een scheermesje. Langzaam breng ik het mesje richting mijn onderarm. Zal ik? Misschien helpt het. Misschien voel ik me dan beter. Ik haal diep adem. Ik zet het mesje op mijn arm. Ik druk hem er had tegenaan en ik haal hem naar beneden. Het doet pijn. Ik bijt op mijn lip. Ik verdien deze pijn. Door die gedachte begint de pijn te veranderen in een fijn gevoel. Het bloed stroomt uit de sneden. De wonden branden. Dit is wat ik verdien. Ik pak een handdoek en veeg het bloed van mijn arm af. Het mesje spoel ik af. Ik leg het terug op de plek waar ik hem gevonden heb. Lopend naar mijn kamer kijk ik naar mijn rechterarm. Heel veel sneden zitten er niet. De volgende keer maak ik er meer. Ik gooi de handdoek in mijn kast, onder wat hoodies. Mijn ouders zullen er niet achter komen wat ik gedaan heb. Vanaf nu ga ik alleen maar hoodies dragen. Niemand zal weten dat ik mezelf snij.

Pov Don
De uren vliegen voorbij. Door de drank ben ik extra druk en vrolijk. Ik dans met Daniël. Ik blijf maar door drinken en Daniël doet hetzelfde. "Donnie, zullen we naar bed gaan? Het is al laat." Ik pak mijn telefoon en zie dat het 03:00 is. "Nee joh, het is nog vroeg!" Daniël lacht. "Jij bent veels te dronken. Kom mee." Daniël trekt me aan mijn arm de woonkamer uit. "Nee! Ik wil niet naar bed. Ik wil niet!" schreeuw ik. "Maar je gaat wel. Het is goed geweest voor vandaag." zegt Daniël rustig tegen mij. Hij geeft me een kus op mijn wang. We lopen langzaam de trap op. Daniël loopt zijn slaapkamer in. "Ik slaap altijd in mijn boxer, vind je dat erg?" Hij grinnikt. "Natuurlijk niet. We hebben toch een relatie?" Ik haal ongemakkelijk een hand door mijn haar. Daniël lacht even en begint zich uit te kleden. Ik doe hetzelfde.

Daniël gaat in bed liggen. Ik ga naast hem liggen, maar wel met veel afstand. Ineens voel ik twee armen om me heen. Daniël trekt me tegen zich aan. "Ik wil dat je dichtbij me blijft." fluistert hij in mijn oor. Ik krijg kippenvel en moet blozen. Daniël geeft me een kus op mijn haar. "Daniël, ik ben moe." "Dat snap ik. Slaaplekker Don." "Slaaplekker Daan." Al snel val ik in slaap in Daniël's armen. CUTE :D

Pov Arvy
"Je bent waardeloos! Was je maar dood gegaan!" schreeuwt mijn vader naar me. Ik probeer mijn tranen tegen te houden, maar het lukt niet. Ze beginnen over mijn wangen te stromen. "Mietje. Moet je hier nou al om huilen?" Mijn vaders hand komt hard terecht op mijn wang. "Je verdient de pijn. Eigenlijk verdien je nog veel meer pijn dan alleen dit." Ik huil nog harder. "Opstaan!" schreeuwt mijn vader. Ik luister meteen. "Stop nou eens met dat gehuil, huilebalk." Ik voel een trap in mijn maag. Het begint pijn te doen. Ik voel dat mijn eten omhoog komt. Ik kots op de grond. "Dat mag je mooi zelf op gaan ruimen." Mijn vader loopt mijn kamer uit. Zuchtend begin ik de vloer schoon te maken. Mijn buik blijft pijn doen. Ik voel me zo ontzettend slecht.

De laatste dagen gaat het elke keer zo. Mijn vader mishandelt me. Ik voelde me al slecht en hij maakt het alleen maar erger. Mijn moeder weet er niks vanaf. Als ik bij haar ben mag ik haar niks vertellen, anders dreigt mijn vader me meer pijn te doen. Ik hou dus netjes mijn mond. Alhoewel het me wel fijn lijkt om er met iemand over te praten. Met wie zou ik dat kunnen doen? Ah, ik weet het al. Don.

Don
A: Hey, kan ik binnenkort even met je praten? Ik heb iemand nodig die naar me wilt luisteren.

Ik zit nog even op mijn telefoon en als Don na een paar minuten nog niet gereageerd heeft, leg ik hem weg.

Pov Don
Ik word wakker in Daniël's armen. Het voelt goed. Hij houdt me stevig vast met zijn sterke armen. Zijn warmte is zo fijn. Ik geef hem een kus op zijn lippen. Daniël wordt ook wakker. "Hey schat." zegt hij slaperig. "Hey." Ik heb knallende koppijn. Ik wist dat dit eraan zat te komen. Daniël en ik hebben veel te veel drank op. Ach ja, het was wel heel gezellig. "Daan, ik heb hoofdpijn." "Oh Don toch. In de badkamer liggen paracetamols, tweede laatje rechts." Ik glimlach naar Daniël. Ik stap uit bed en loop naar de badkamer, waar ik de paracetamols pak. Daarna loop ik terug naar de slaapkamer. Ik geef Daniël een paracetamol. "Don, kom nog even liggen." zeurt hij. Ik grinnik en ga weer naast Daniël liggen. "Het was gezellig gisteren." "Ja, misschien iets té gezellig." zegt Daniël en hij lacht zachtjes.

"Daniël ik- ik moet-". Nog voordat ik mijn zin heb afgemaakt kots ik op de grond. "Oh schat, gaat het?" Daniël is ook rechtop gaan zitten. Hij wrijft over mijn rug om me gerust te stellen. "Ik voel me niet lekker." Ik begin zachtjes te snikken. "Don, dat maakt helemaal niet uit." Ik leg mijn hoofd op Daniël's borst. "We gaan het rustig aan doen vandaag, oké?" Ik knik zachtjes. "Ik ruim dit op, ga jij maar even douchen." Daniël staat op en loopt naar zijn kledingkast. Hij haalt er een boxer uit, die hij aan me geeft. Na het douchen kom ik terug in de slaapkamer. "Daniël? Kunnen we nog even in bed liggen?" Daniël kijkt op en glimlacht naar me. "Tuurlijk."

Na nog een halfuur samen te hebben geknuffeld gaan Daniël en ik uit bed. We kleden ons aan en gaan daarna naar beneden. Ik ga op de bank zitten. Verveeld klooi ik op Insta en Twitter, totdat Daniël de woonkamer binnenkomt. In zijn handen heeft hij een dienblad, met daarop croissantjes, kaiserbroodjes, jam, chocopasta, kaas, bakjes fruit, glaasjes jus d'orange en bakkies koffie. Ik glimlach naar Daniël. Hij is altijd zo lief voor mij.

We beginnen te eten. "Het is echt heel lekker." "Niet met volle mond praten." zegt Daniël. Ik lach en hij lacht met me mee. Ik pak mijn telefoon om te kijken of ik nog appjes heb. Zo te zien heb ik er een van Arvy.

Arvy
A: Hey, kan ik binnenkort even met je praten? Ik heb iemand nodig die naar me wilt luisteren.

Ik ben benieuwd wat er met Arvy is. Als ik dit zo lees is er iets slechts aan de hand.

D: Jo, ja natuurlijk! Kan je zondag om 16:00? Bij mij thuis?

A: Ja, dan kan ik. Zie je zondag!

D: Joe!

"Daan, ik denk dat ik maar eens naar huis ga." Het is al 15:30, de tijd is voorbij gevlogen. "Nee Don ik wil niet dat je gaat." Daniël kijkt me met een sip gezicht aan. "Ik kan niet voor altijd blijven gekkie." Ik glimlach naar hem. Daniël laat zijn hoofd naar beneden hangen. Ik duw met twee vingers zijn kin omhoog. "Hé, niet zo verdrietig zijn. We spreken snel weer af." Ik geef hem een kusje op zijn lippen. Al snel krijgt Daniël een glimlach op zijn gezicht.