Umbrella Academy Number 8

98.Bölüm

Birkaç dakika sonra Klaus elinde 3 şişe içkiyle içeri girdi. Tanrım! Onların hepsini içmeyecektik değil mi!?

Alice: Şey,onlar fazla değil mi?

Klaus: Hangisini beğenirsin bilemedim,bende hepsini getirdim.

Alice:*gülerek* Anladım. Bu arada,ben nerede yatacağım?

Klaus: Benim yatağımda,bende yerde.

Alice: Peki.

Klaus: Sen kaybolduğundan beri bu anı hayal ediyorum.

Alice:*gülerek* Elimizde içki şişesiyle mi?

Klaus:*gülerek* Evet.

Alice: Senin gibi bir kardeşim olduğu için çok şanslıyım.

Klaus: Ne? Şaka yapıyor olmalısın.

Alice: Hayır,gayet ciddiyim. Baksana beni hatırlayan bir sen kalmışsın.

Klaus: Saçmalama,tabiki de seni unutmadılar.

Alice: Üzülmemem için söylediğini biliyorum. Five bile unutmuş beni baksana.

Klaus: Bence sen yanlış gördün,Five odasından hiç çıkmıyor ki,sen gittiğinden beri odasına kapattı kendini.

Alice: Gördüm işte,yan yana duruyorlardı,birşeyler konuşuyorlardı.

Klaus: İnanmam,3 aydır odasından çıktığını görmedim. Hey! Ağlıyor musun sen?

Alice: Hayır,gözüme toz kaçtı.

Klaus: Yalancı.

Klaus bana sarıldı,daha çok ağlamaya başladım. Birsüre sonra ağlamam dindi. Sarhoş olmaya başladığımda Klaus şişeyi elimden aldı.

Klaus: Bu kadar yeterli ufaklık,hadi uyu.

Alice: Peki,iyi geceler.

Klaus: Sana da.

Sabah uyandığımda Klaus hâlâ uyuyordu,yanına gittim ve uyandırmayı çalıştım.

Alice: Klaus,uyan hadi.

Klaus: Hıhım.

Alice: Hadi ya!

Klaus: Biraz daha anne.

Alice:*gülerek* Anne mi?

Klaus: Hıhım,üstümü değiştirip geliyorum.

Gülerek Klausu dürtmeye başladım,sonunda uyandı ve yapmacık bir sinirle bana döndü.

Klaus: Rüyamı neden böldün? Umarım geçerli bir sebebin vardır ufaklık.

Alice: Acıktım!

Klaus: Ha pardon,hemen sütünü hazırlayıp getireceğim.

Alice: Ne sütü ya?

Klaus:*gülerek* Ne bileyim ben ya,bir an kendimi anne gibi hissettim.

Alice: Çok kötüsün! Küstüm sana.

Klausa arkamı döndüm ve kollarımı göğsümde birleştirip beklemeye başladım.