Umbrella Academy Number 8

118.Bölüm

Five: Konuşmamız gerek Alice.

Alice: Konuşacak birşeyimiz yok bizim.

Five: Var!

Alice: Diyelim ki var,umrunda mı?

Five: Evet.

Sinir bozukluğuyla güldüm,tam kapıya yönelmiştim ki Five yanıma ışınlanıp kolumu sertçe tuttu.

Alice: Kolumu bırak.

Five: Konuşacağız,istesen de istemesen de.

Five beni çekiştirerek yatağa oturttu,onunda oturmasını bekledim fakat o kaşları çatık bir şekilde halıya bakıyordu.

Alice: Five?

Five: Kahretsin!

Alice: Ne oldu!?

Korkuyla Fiveın yanına gittim,onu baştan aşağı süzdüğümde gömleğinde oluşan kan lekelerini gördüm.

Alice: B-bekle diğerlerini çağırayım.

Five: Hayır.

Alice: Five saçmalamayı kes!

Five: Yatağa uzanmama yardım et sadece.

Fiveın koluna girdim ve yavaşça yatağa yatırdım,tam gidecektim ki elimi tuttu.

Five: Gitme,yanımda kal.

Alice: Diğerlerine haber verip geleceğim.

Five istemeye istemeye elimi bıraktı,hızlıca mutfağa girdim.

Alice: Diego! Fiveın yarası kanamaya başladı.

Diego: Ne!? Tamam geliyorum,Allison sen de benimle gel.

Allison: Tamam.

Üçümüz birden Fiveın odasına gittik,Diego hemen Fiveın yanına oturdu.

Diego: Sana dinlenmen gerektiğini söylemiştik!

Five Diegoyu umursamadı bile,öylece bana bakıyordu. Diego ve Allison pansumanını yaptıktan sonra Allison bana döndü ve konuşmaya başladı.

Allison: Yataktan kalkmasına izin verme.

Alice: Tamam.

Diego: Biz gidelim.

Diego ve Allison odadan çıktı,çok korkmuştum. Daha fazla ayakta duracak halim yoktu,Fiveın yanına oturdum ve derin bir nefes aldım.

Five: Elimi tutar mısın?

Şaşkın gözlerle ona baktım,hiçbirşey demeden bana uzattığı elini tuttum.

Five: Artık konuşmalıyız.

Alice: Konuşmamıza gerek yok,sonuç belli.

Five: Anlamadım?

Alice: Boşver anlama.

Five: Bak,bütün gün başımda beklediğini bilmiyordum. Eğer bilseydim böyle yapmazdım.

Alice: Beni umursaman için illa bütün gece başında mı beklemem lazım?

Five: Hayır tabi ki-

Alice: Boşuna uğraşma Five,herşey apaçık ortada.