Umbrella Academy Number 8

32.Bölüm

Sabah uyandığımda Five hâlâ yanımda yatıyordu,okula gitmemize 2 saat vardı. Fiveı izlemeye başladım,ne kadar çok özlemiştim onu. Yavaşça onu uyandırmadan sarıldım. Başımı göğsüne yasladım ve biraz daha uyumayı çalıştım. Birkaç dakika sonra Five uyandı.

Five: Alice?

Alice: Hımm?

Five güldü ve bana sarıldı,saçlarımı okşamaya başladı.

Five: Beni çok mu özledin?

Alice: Evet.

Five: Biliyor musun,bende seni çok özledim.

Daha fazla konuşmadık,birbirimize sarılıp özlem giderdik. Ayak seslerini duyduğumda hemen Fiveı bıraktım.

Alice: Five annem geliyor.

Five: Tamam okulda görüşürüz.

Five ışınlanıp gitti,bende yataktan kalktım ve dolabıma koştum,annem odama girdi ve uyandığımı görünce konuşmadan aşağı indi. Üstümü değiştirdim ve aşağı indim,hiçbirşey demeden çantamı alıp evden çıktım. Okula gittiğimde Fiveda yeni gelmişti,gülümseyerek yanına gittim.

Five: Birşey anlamadı değil mi?

Alice: Hayır,zaten benimle konuşmuyor artık.

Five: Neden?

Alice: Boşver,hadi gel bahçede oturalım.

Five: Tamam.

Five ile beraber bahçeye çıktık,herkes bana bakıyordu.

Alice: F-five,beni canavar sanıyorlar.

Five: Hayır,sadece seni sinir bozukluğu olan birisi sanıyorlar. Merak etme fazla birşey göremediler.

Alice: Ya görenler varsa?

Five: Seni oradan hemen uzaklaştırdım,böyle birşey mümkün değil.

Alice: Umarım öyledir.

Five: Herneyse,*sırıtarak* artık söylesen mi?

Alice: Neyi?

Five: Dün gece söyleyemediğin şeyi.

Alice: Dün gece ne oldu ki?

Five: Hadi ama! Söyle artık.

Alice: Ya bir anda öyle çıktı ağzımdan.

Five: Söylemeyecek misin şimdi?

Alice: Söylenicek birşey yok.

Five:*sırıtarak* Peki öyle olsun.

Alice: Hey! Sırıtmayı kes.

Five: Seni sinir etmek hoşuma gidiyor.

Alice:*gülerek* Sen kafayı yemişsin.

Five:*sessizce* Normal,delirmediğime dua et.

Alice: Anlamadım?

Five: Yok birşey,hadi gel sınıfa gidelim.

Birlikte sınıfa girdik ve sıramıza oturduk,herkes bana bakıyordu.

Five: Önünüze dönün!