Luther: Birimiz gidip ona baksa iyi olur.
Allison: Ben giderim.
Kapı çaldı hemen göz yaşlarımı sildim.
Alice: Gir!
Allison: Alice tatlım iyi misin?
Alice: Evet iyiyim.
Allison: Sen ağlamışsın...
Alice: H-hayır ağlamadım.
Allison: Fiveın dedikleri cidden çok ağırdı biliyorum,onu kafana takma herkese öyle davranır biz onun bu tavırlarına alıştık artık,sende alışsan iyi edersin.
Alice: Ben kötü birisi değilim ki.
Allison: Tabi ki de değilsin,o sadece yeni geldiğin için öyle davranıyor zamanla alışıcaktır sana.
Alice: Teşekkürler Allison.
Allison: Rica ederim,birşey olursa ben aşağıdayım gelirsin.
Alice: Tamam.
Allison: Üzme kendini.
Allison gülümseyip odadan çıktı bende yatağıma uzandım ve arkamı döndüm.
Luther: O nasıl?
Allison: Çok üzülmüş ağlıyordu.
Diego: Ciddi misin?
Vanya: Fiveın söyledikleri çok kırıcıydı.
Five: Benim hakkımda mı konuşuyorsunuz?
Diego: Evet,Alicei çok üzmüşsün.
Five: Ben düşüncemi söyledim.
Vanya: Söylediğin şeyler çok ağırdı Five.
Allison: Odasına gittiğimde ağlıyordu.
Five: Ne? Şaka mı yapıyorsun.
Luther: Kızın kalbini kırdın Five,ne bekliyordun?
Five: Ah Tanrım!
Odamda öylece ağlıyordum neden bilmiyorum ama söylediği şeyler çok canımı acıtmıştı.
Five: Hey,sen iyi misin?
Alice: Ne istiyorsun.
Five: Sen gerçekten ağlıyorsun.
Alice: Bundan sana ne?
Five: Bak söylediklerim için üzgünüm,biraz ağır olmuş olabilir.
Alice: Boşversene.
Five: Hadi ama! Bebek gibi ağlayacak mısın?
Alice: Odamdan çıkar mısın?
Five: Hayır.
Alice: Five odamdan çık.
Five: Çıkmıyorum.
Gelip yanıma oturdu ve yüzümü inceledi.
Five: Ağlama artık.
Alice: Senin işlerin vardır tutmayayım ben seni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umbrella Academy Number 8
Fanfiction8 Numara olarak Şemsiye Akademisine katıldın,özel gücün ateşi kontrol edebilmek,bakalım bizi neler bekliyor.