Safderun

-35-

Keyifli okumalar⚘

~1 Ay Sonra~

Defalarca kez tekrarladığım cümlenin verdiği bıkkınlık var üzerimde. "Çınar, kıskanman gereken hiçbir şey yok ortada." Tane tane söylememe rağmen inat etmekten çekinmiyor. Kıskanç ve biraz da öfkeli haliyle sağa sola doğru birkaç adım attı.

Sinirli olmasına rağmen karşımda kendini tutmaya çalışıyor. "Şuan seni kıskanmam ön planda değil."

Ben yerdeki taşlara bakıp bir an önce bu tartışmanın sonlanmasını istememe rağmen konu uzadıkça uzuyor. "O yüzden mi böylesin Çınar?"

Elini çeneme yerleştirerek başımı kaldırdı  ve tam gözlerimin içine baktı. "Sorun seni kıskanmam değil. Sorun, daha üç hafta önce tanıştığın bir çocuğa güvenerek ve hiç kimseye bir haber vermeden onunla buluşman. Benim burada endişeden çıldırmam."

Sakin kalabilmek adına içime derin bir nefes çektim. "Birincisi, Cihat öyle senin düşündüğün gibi bir insan değil. İkincisi, çocuk dediğin o genç benimle yaşıt. Ve üçüncüsü..." Diyordum ki lafımı kesti.

"Ayça, zaten burada buluştuğumuzdan itibaren onun yaşından falan bahsediyorsun! Ayrıca şuan benimle olmana buluşma da diyemem çünkü buraya isteyerek gelmedin." Gözlerimin içine bakarak tane tane konuşmaya devam etti. "Benim yanıma zorla geldin."

İşte böyle düşünmesini hiç istemiyorum.

"Öyle değil!" Diyerek itiraz ettim ve tekrar konuşmak için dudaklarımı araladım. "Sadece eve gitmek için geç kaldım. Anneme ne diyeceğimi düşünüyordum."

Kaşları çatıldı ve üzerimde ki öfkeli bakışlarını gökyüzüne kaldırdı. "Annene, benimle olduğuna dair mesaj atmıştım. Sırf sen zor durumda kalma diye, doğruyu söylemekten kaçtım."

Ona sarılıp bu konunun kapanmasını sağlamak istiyorum. Bir adım yaklaştığımda eliyle beni durdurdu ve tekrar konuştu. "O çocukla -pardon arkadaşın olan Cihat ile- buluştuğunu bile bilmiyordum. Üstelik sen eve gelene kadar bende eve geçmedim, annene başka bir yalan söylememek ve senin benimle olmadığını öğrenmemesi için!" Sonlara doğru kendini tutamayarak bağırmıştı.

"Yeni bir arkadaş edinmemin seni bu kadar sinirlendireceğini bilmiyordum." Kollarımı göğsümde birleştirdim ve başımı da yan tarafa doğru çevirdim. O bir şey söylemediğinde sakinleşerek ben tekrar konuştum.

"Cihat göründüğü gibi biri değil, Çınar. Evet haklısın..." Lafımı hızla keserek kendisi konuştu.

"Haklı olmak neyi değiştiriyor? Daha yeni tanıştığın o serseriyle buluştun, bunu değiştiremezsin! Nasıl güvendin Ayça? Onunla birlikte giderken, nasıl güvenebildin? Yeni tanıştın daha!"

"Dün tanışmışım gibi konuşuyorsun. Biraz sakinleş lütfen. Bu halinden hiç hoşlanmıyorum." Elimi yanağına koymak için uzattığımda hiçbir şekilde bana yaklaşmadı ve bu hareketime de engel oldu. "Akşama kadar onun yanındaydın ve ben bu saate kadar seni merak edip durdum. Bana nerede olduğunu bile söylemedin. Bana hesap vermeni istemedim senden, sadece başına bir şey geldiğinde veya bana ihtiyacın olduğunda nerede olduğunu bilmemi isterdim."

Ses tonu yorgunluğunu belli ediyordu. Bu konunun bizi bu hale getireceğini tahmin etmedim. Uzatmamak adına, "Üzgünüm, bir daha olmaz. Üstelik bak ben sapasağlam karşındayım, bir şey olmadı." Dedim.

Ellerini kot ceketinin ceplerine yerleştirdi. "Peki, nasıl güvendin ona? Benim merak ettiğim bu! O çocuğu hiç gözüm tutmuyor."

Benim birkaç saniye sessiz kalmamdan sonra o iyice sinirlendi ve sinirini belli etmemeye çalışıyor. Dudakları bir şeye kırılmış gibi kıvrıldı. "Aslında aklıma ne geldi biliyor musun? Sen bana ufak, yanlış anlaşılan bir konuda bile güvenmemeyi seçtin ve altı ayımız boşa gitti. Benden nasıl da uzaklaştırılmıştın kendini, hatırlıyor musun?"