Sensei's Kiss(Japanese Series 1)

31

ANG KANINANG marubdob na halik ay unti-unting nagiging mapusok. Lalo pa nang bumaba ito at muling binalikan ang mga dinaanan ng labi niya kanina.

His warm kisses touches my tummy. It went down to my navel and played the hole inside. The tickling moment distracts me so I didn't noticed that he'd removed already my leggings including my underware. He gently parted my hips and stare the pinkish and shining wet flesh down there. Nakakahiya! Ang hirap kasi sa naglilihi kung minsan ang daling maapektuhan ng libido ang katawan. So I was about to close them back but he already drowned himself in the midst of it. He tastes every inch of me, played well that made me tweak his hair. I parted my lips to release my moans as I felt my feet are now trembling. My juices freely came out, bursting and dripping. He dried every drop of it and wasted nothing. I feel weak already and began to pants.

"Haru..." I moaned his name when he went back to my neck and planted tiny kisses there.

He responded nothing but making me feel his shaft on my opening. My finger nails clawed on his back as I felt him penetrated me. Hindi na ito bago sa amin kung tutuusin, pero ang bolta-boltaheng kuryenteng dulot nito sa aking buong katawan ay naroroon pa rin. Ramdam ito hanggang sa aking kaibuturan, lalo na nang nagsimula na siyang umindayog.

"Maggie," he whispered between his pants as he moves faster and deeper than a while ago, "you are so irresistible." He released a moan after.

His sweats began to drop from his temple. His hair is already porous. He was, indeed, my living anime. Mas lalo lang siyang nagiging gwapo sa sitwasyon niyang ito ngayon kahit pa pawisan at nagsimula na siyang mahapo.

Unti-unti ko nang nararamdaman ang pangangantog ng aking mga binti. Mas bumibilis na rin ang kanyang paggalaw at pahigpit na nang pahigpit ang pagkakahawak niya sa aking balakang, senyales na malapit na kami pareho sa dapat naming maabot. Hindi nga naglipat sandali ay pabagsak na siyang napahiga sa aking tabi habang habol-habol ang paghinga.

I caress his hair. Ipinukol naman niya sa akin ang kanyang noo'y namumungay na mga mata at nginitian nang matamis. Naramdaman ko ang paghila niya ng kumot sa tabi ko at ibinalot ito sa aming mga hubo't-hubad na katawan.

"Take a rest, Maggie. Sleep well." Dinampian niya ng halik ang aking noo. Iyon ang huling tagpong nasilayan ko bago tuluyang bumigat ang talukap ng aking mga mata at nilamon na ng antok.

MADALING ARAW nang maalimpungatan ako. Ang mga mahihinang kaluskos ni Charee ang gumising sa akin na mukhang kagigising lang din.

Sinipat ko ang aking sarili. Balot pa rin ng kumot ang aking katawang walang saplot, pero wala na si Haru sa aking tabi. Anong oras kaya ito nakauwi kagabi?

"Oh, good morning, cousin!" nanunudyong bati ni Charee sa akin. Sa pagkakangiti pa lang niya ay alam ko nang nagpang-abot sila ni Haru kagabi. "Tulog ka muna, wala pang araw sa labas. Wala pang photosynthesis na magaganap."

Bumangon ako pero sumandal lang sa pader habang pupungas-pungas. Pero biglang nangunot ang noo ko pagkarinig sa sinabi niya. "Anong photosynthesis ang pinagsasabi mo riyan? Ano bang akala mo sa akin, halaman?" Binalot ko nang husto ng kumot ang katawan ko na kuno ay giniginaw para hindi niya mapansing wala akong kahit anong suot.

Umarko ang kanyang mga labi saka ngumisi. "Oo, nadiligan ka nga kagabi, di ba?"

Tiningnan ko siya nang matalim. "A-ano ba!? Ang bastos ng bunganga mo, ha. W-wala namang g-gano'ng nangyari."

"'To naman, pa-demure pa. Ba't di ko na lang kasi amining nag-chukchakan kayo kagabi ni Fafa Haru habang wala ako."

Nginiwian ko siya. "W-wala nga sabi, di ba?" giit ko. "Dinalaw lang niya ako dito kahapon kasi absent daw ako sa klase. Kaso nakatulugan ko siya sa sobrang pagod ko sa byahe kaya hindi ko na namalayan nang umuwi siya."